Akt prawny
obowiązujący
Wersja aktualna od 1993-02-08
Wersja aktualna od 1993-02-08
obowiązujący
USTAWA
z dnia 19 grudnia 1992 r.
o zmianie ustawy – Prawo bankowe i niektórych innych ustaw.
Art. 1 . W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 35 otrzymuje brzmienie:
„Art. 35. 1. W celu zapobieżenia nadmiernej koncentracji kredytów i innych wierzytelności:
1) suma:
a) kredytów, z wyjątkiem kredytów posiadających poręczenia (bądź gwarancje) rządowe lub międzynarodowych instytucji finansowych określonych przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego,
b) pożyczek pieniężnych,
c) wierzytelności z tytułu gwarancji bankowych i poręczeń,
d) akredytyw, z wyjątkiem ich części zabezpieczonej depozytem pieniężnym,
e) innych zobowiązań banku, zaciąganych na zlecenie klienta w stosunkach z jednym podmiotem lub grupą związanych ze sobą kapitałowo lub organizacyjnie podmiotów, nie może przekroczyć 15%,
2) wierzytelność wynikająca z jednej umowy nie może przekroczyć 10%
sumy funduszy własnych banku.
2. Wartość udziałów i wkładów wniesionych do osób prawnych oraz wartość zakupionych akcji i obligacji łącznie nie może przekraczać 25% sumy funduszy własnych banku.
3. Granice, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być przekroczone za zgodą Prezesa Narodowego Banku Polskiego, jednakże do wysokości nie przekraczającej 50% funduszy własnych banku.
4. Do sum wartości udziałów, wkładów, akcji i obligacji, o których mowa w ust. 2 i 3, nie wlicza się obligacji emitowanych przez Skarb Państwa i Narodowy Bank Polski. Prezes Narodowego Banku Polskiego może określić odrębny limit zakupów przez banki obligacji, o których mowa wyżej.
5. Fundusze własne banku, o których mowa w ust. 1–3, stanowią:
1) w banku państwowym – fundusz statutowy, fundusz rezerwowy i fundusz zapasowy,
2) w banku w formie spółki akcyjnej – kapitał akcyjny oraz wszelkiego rodzaju fundusze zapasowe i rezerwowe,
3) w bankach spółdzielczych – fundusz udziałowy, fundusz: zasobowy i fundusz rezerwowy,
4) inne fundusze zaliczone przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego do funduszy własnych.
6. Prezes Narodowego Banku Polskiego:
1) określi, w drodze zarządzenia, banki, które do czasu odpowiedniego zwiększenia funduszy własnych mogą w zakresie, o jakim mowa w ust. 1 i 2, uwzględniać również środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych, oraz ustali obowiązujące wówczas wskaźniki procentowe dopuszczalnej koncentracji kredytów i innych wierzytelności,
2) może zezwolić bankom na traktowanie, jako określonej części funduszy własnych, środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach lokat długoterminowych, jeżeli zostało zapewnione pozostawanie tych środków w banku przez okres dłuższy niż 3 lata,
3) może zezwolić na to, aby dla celów określonych w ust. 1 była uwzględniana łączna suma funduszy własnych banków, związanych ze sobą kapitałowo i organizacyjnie. Decyzje w tej sprawie Prezes Narodowego Banku Polskiego może uzależnić od spełnienia postawionych przez niego wymogów.
7. Bank może zawrzeć z innymi bankami umowę w sprawie wspólnego udzielenia kredytu (konsorcjum bankowe). Bank inicjujący zawarcie takiej umowy reprezentuje wobec kredytobiorcy wspólnie działające banki oraz uzgadnia z nimi warunki umowy kredytowej i zasady wzajemnych rozliczeń z tytułu udzielonego kredytu.”,
2) art. 78 otrzymuje brzmienie:
„Art. 78. 1. Osoba zamierzająca nabyć akcje lub prawa z akcji banku jest obowiązana:
1) uzyskać, za pośrednictwem banku, którego akcje zamierza nabyć, zgodę Prezesa Narodowego Banku Polskiego na przeniesienie tych akcji lub praw z tych akcji, jeżeli akcje te wraz z akcjami będącymi w jej dyspozycji stanowić będą pakiet uprawniający do wykonywania ponad 10%, 20%, 33%, 50%, 66% lub 75% głosów podczas walnego zgromadzenia akcjonariuszy banku,
2) powiadomić o fakcie nabycia akcji lub praw z akcji bank, którego akcje nabyła, jeżeli akcje te wraz z akcjami będącymi w jej dyspozycji stanowić będą pakiet uprawniający do wykonywania ponad 5% głosów podczas walnego zgromadzenia akcjonariuszy banku.
2. Bank w formie spółki akcyjnej jest obowiązany niezwłocznie:
1) zgłaszać Narodowemu Bankowi Polskiemu przypadki posiadania przez jednego akcjonariusza pakietu akcji dającego prawo do ponad 10% głosów podczas walnego zgromadzenia akcjonariuszy tego banku,
2) wystąpić w imieniu osoby, o której mowa w ust. 1 pkt 1, do Prezesa Narodowego Banku Polskiego o wydanie zgody na nabycie akcji lub praw z akcji, a następnie przekazać decyzję Prezesa NBP w tej sprawie wnioskodawcy.
3. Decyzja o wyrażeniu przez Prezesa NBP zgody na nabycie akcji lub praw z akcji, o której mowa w ust. 1 i 2, może być wydana, jeżeli osoba zamierzająca nabyć akcje daje rękojmię prowadzenia działalności banku w sposób należycie zabezpieczający interesy jego klientów, zaś środki przeznaczone przez tę osobę na nabycie akcji nie pochodzą z pożyczki, kredytu ani nie są w jakikolwiek inny sposób obciążone.
4. Decyzja, o której mowa w ust. 3, może być zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
5. Osoba, która nabyła akcje lub prawa z akcji banku wbrew postanowieniom ust. 1 i ust. 2, ma prawo do 5% głosów podczas walnego zgromadzenia akcjonariuszy tego banku lub do takiej liczby głosów, która wynika z wcześniej uzyskanej zgody.
6. Nabycie lub posiadanie akcji przez podmiot zależny uważa się za nabycie lub posiadanie przez podmiot dominujący. Przez podmiot dominujący (zależny) rozumie się podmiot w sytuacji określonej w przepisach art. 2 pkt 9 i art. 4 ustawy, o której mowa w ust. 7.
7. Przepisy niniejszego artykułu nie naruszają przepisów rozdziału 7 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. – Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. Nr 35, poz. 155 i Nr 103, poz. 447).”,
3) w art. 1161 w ust. 1 wyrazy „30 czerwca 1992 r.” zastępuje się wyrazami „31 grudnia 1992 r.”,
4) w art. 117:
a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
„2. Bank Gospodarstwa Krajowego jest bankiem państwowym i działa na podstawie ustawy – Prawo bankowe, z tym że do zakresu jego działalności należy również wykonywanie czynności:
1) dotyczących instytucji kredytowych zlikwidowanych lub uznanych za zlikwidowane na podstawie dekretów z dnia 25 października 1948 r.:
a) o zasadach i trybie likwidacji niektórych przedsiębiorstw bankowych (Dz. U. Nr 52, poz. 410, z 1949 r. Nr 35, poz. 256 i z 1951 r. Nr 31, poz. 240),
b) o zasadach i trybie likwidacji niektórych instytucji kredytu długoterminowego (Dz. U. Nr 52, poz. 411 i z 1951 r. Nr 31, poz. 241),
c) o reformie bankowej (Dz. U. z 1951 r. Nr 36, poz. 279 i z 1957 r. Nr 31, poz. 136),
2) zleconych przez Ministra Finansów, przy czym warunki wykonania zlecenia bank uzgadnia ze zlecającym.”.
5) po art. 119 dodaje się art. 1191 w brzmieniu:
„Art. 1191. W okresie przejściowym – nie dłużej niż do końca 1993 r. – określone w art. 35 ust. 1 wskaźniki koncentracji kredytów nie dotyczą kredytów udzielanych spółdzielniom budownictwa mieszkaniowego przez Powszechną Kasę Oszczędności – bank państwowy.”
Art. 2. W ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 107, poz. 464) po art. 22 dodaje się art. 22a w brzmieniu:
„Art. 22a. Przy ustalaniu, określonych w ustawie – Prawo bankowe, granic koncentracji kredytów i innych zobowiązań Agencji wobec Banku Gospodarki Żywnościowej nie uwzględnia się zobowiązań przejmowanych na podstawie art. 14 ust. 3.”
Art. 3. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 30 w ust. 3 skreśla się wyrazy „państwowo-spółdzielczego”,
2) w art. 52 w pkt 4 skreśla się wyrazy „bankach i”,
3) w art. 54 w ust. 1 skreśla się pkt 4,
4) w art. 791 w ust. 1 wyrazy „30 czerwca 1992 r.” zastępuje się wyrazami „31 marca 1993 r.”.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L Wałęsa