§ 1. 1. Uprawnienie rzeczoznawcy do spraw sanitarnohigienicznych, zwanego dalej "rzeczoznawcą", może być nadane osobie, która:

1) ma ukończone wyższe studia w zakresie inżynierii sanitarnej lub środowiska, a w uzasadnionych przypadkach - również w zakresie innych specjalności technicznych związanych z budownictwem,

2) ma co najmniej pięcioletnią praktykę zawodową po ukończeniu wyższych studiów,

3) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin przed Komisją Kwalifikacyjną przy Głównym Inspektorze Sanitarnym.

2. Zasady i tryb działania komisji, o której mowa w ust. 1 pkt 3, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

3. Główny Inspektor Sanitarny na wniosek komisji, o której mowa w ust. 1 pkt 3, może zwolnić z obowiązku złożenia egzaminu osobę, która w toku dotychczasowej pracy zawodowej uzyskała odpowiednie kwalifikacje w dziedzinie problematyki sanitarno-zdrowotnej.

§ 2. 1. Wszczęcie postępowania o nadanie uprawnień rzeczoznawcy następuje na wniosek kandydata.

2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć:

1) uwierzytelniony odpis dyplomu stwierdzającego wykształcenie kandydata,

2) informację o przebiegu pracy zawodowej.

§ 3. 1. Główny Inspektor Sanitarny nadaje uprawnienia rzeczoznawcy obowiązujące na terenie kraju, z ustaleniem zakresu opiniowania dokumentacji projektowej.

2. W uzasadnionych przypadkach Główny Inspektor Sanitarny może nadać uprawnienie rzeczoznawcy z określeniem terminu jego ważności.

3. Wzór uprawnień stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.

4. Rejestr wydanych uprawnień prowadzi Główny Inspektor Sanitarny.

§ 4. 1. Uprawnienie rzeczoznawcy, z zastrzeżeniem przepisu § 5 ust. 1, obejmuje opiniowanie dokumentacji projektowej w imieniu państwowego inspektora sanitarnego - w zakresie zachowania i przestrzegania wymagań higienicznych i zdrowotnych.

2. Rzeczoznawca opiniuje w odpowiednich fazach dokumentację projektową kolejno w częściach: technologicznej, architektoniczno-budowlanej łącznie z planem realizacyjnym oraz instalacji sanitarnych.

§ 5. 1. Uprawnienie rzeczoznawcy nie dotyczy opiniowania:

1) lokalizacji inwestycji oraz wyznaczania i zagospodarowania stref ochronnych,

2) wpływu projektowanej inwestycji na środowisko,

3) rozwiązań zagadnień gospodarki wodnej i ściekowej, z wyjątkiem lokalnych urządzeń do gromadzenia ścieków, osadników gnilnych z drenażem, urządzeń do mechanicznego i chemicznego oczyszczania ścieków na terenach uzbrojonych oraz przyłączy do sieci wodociągowej i kanalizacyjnej,

4) obiektów, które będą wytwarzały promieniowanie jonizujące lub niejonizujące. w zakresie zabezpieczenia środowiska i ludzi przed wpływem tego promieniowania.

5) wysypisk, kompostowni, spalarni śmieci komunalnych oraz wysypisk odpadów przemysłowych, a także wylewisk nieczystości, w zakresie technologii i ich wpływu na środowisko.

6) dokumentacji projektowej wykonanej przez samego rzeczoznawcę.

7) typowych elementów, wyrobów i systemów budowlanych oraz obiektów budowlanych, zalecanych do powtarzania,

8) obiektów opiniowanych przez wyznaczone organy kolejowej służby zdrowia, Wojskową Inspekcję Sanitarną i Inspekcję Sanitarną Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, jeśli przepisy szczególne nie stanowią inaczej.

2. Dokumentację w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-7, opiniuje państwowy inspektor sanitarny właściwy ze względu na lokalizację inwestycji.

§ 6. 1. Rzeczoznawca opiniuje dokumentację projektową po stwierdzeniu, że lokalizacja budowy, rozbudowy, nadbudowy lub przebudowy obiektu budowlanego, którego dotyczy dokumentacja, uzyskała pozytywną opinię właściwego państwowego inspektora sanitarnego.

2. W razie gdy opinia, o której mowa w ust. 1, zawiera zastrzeżenia, rzeczoznawca zobowiązany jest do sprawdzenia, czy zastrzeżenia te są uwzględnione w zakresie spraw, których opiniowanie należy do jego uprawnień. W razie stwierdzenia. że zastrzeżenia te nie zostały uwzględnione, rzeczoznawca odmawia na piśmie wydania opinii.

3. Rzeczoznawca może odmówić zaopiniowania dokumentacji projektowej ze względu na wagę, specyfikę lub zawiłość sprawy. W takim przypadku dokumentacja podlega zaopiniowaniu przez organ, o którym mowa w § 5 ust. 2.

§ 7. Jeżeli w inwestycji polegającej na przebudowie, rozbudowie albo nadbudowie obiektu budowlanego nie można w pełni uwzględnić wymagań higienicznych i zdrowotnych, określonych dla, nowo budowanych obiektów, rzeczoznawca może wydać pozytywną opinię, gdy inwestycja przyczyni się do poprawy istniejących warunków higienicznych i zdrowotnych w obiekcie.

§ 8. 1. Rzeczoznawca umieszcza na dokumentacji klauzulę zawierającą opinię o dokumentacji projektowej i pieczęć imienną. Kopie wydanych opinii na piśmie, stanowiących załącznik do klauzuli, rzeczoznawca obowiązany jest przechowywać w aktach.

2. Wzór klauzuli oraz pieczęci imiennej określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

3. Klauzulę, o której mowa w ust. 1, umieszcza się na odbitce rzutu podstawowego obiektu. Nie zamieszcza się klauzuli na kalkach i transparentach.

§ 9. Rzeczoznawca prowadzi rejestr opiniowanych dokumentacji projektowych według wzoru określonego w załączniku nr 4 do rozporządzenia.

§ 10. Jeżeli jednostka projektowania lub inwestor nie zgadza się z opinią rzeczoznawcy, może w terminie 14 dni od dnia otrzymania opinii zwrócić się o wydanie opinii do państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, właściwego ze względu na lokalizację inwestycji, jako do organu I instancji.

§ 11. Rzeczoznawca jest zobowiązany do:

1) podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez udział w szkoleniach i naradach z zakresu zagadnień higienicznych i zdrowotnych,

2) współpracy z terenowymi organami Państwowej Inspekcji Sanitarnej,

3) zgłoszenia się do państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania rzeczoznawcy w ustalonych terminach - celem umożliwienia przeprowadzenia kontroli działalności rzeczoznawcy,

4) zawiadomienia o zmianie swojego adresu zamieszkania państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego właściwego ze względu na uprzedni adres zamieszkania rzeczoznawcy.

§ 12. 1. Oceny działalności rzeczoznawców dokonują Główny Inspektor Sanitarny oraz - w zakresie określonym przez Głównego Inspektora Sanitarnego - państwowy wojewódzki inspektor sanitarny właściwy ze względu na miejsce zamieszkania rzeczoznawcy.

2. Organy. o których mowa w ust. 1, lub osoby przez nie upoważnione dokonują okresowej kontroli opinii wydawanych przez rzeczoznawców.

3. Państwowy wojewódzki inspektor sanitarny prowadzi rejestr działających na terenie województwa rzeczoznawców, wraz z oceną ich pracy, którą przekazuje raz w roku Głównemu Inspektorowi Sanitarnemu w terminie do dnia 15 lutego.

4. Lista rzeczoznawców działających na terenie województwa powinna być udostępniona jednostkom i osobom zainteresowanym uzyskaniem opinii.

§ 13. 1. W razie stwierdzenia nienależytego wykonywania obowiązków przez rzeczoznawcę, a w szczególności wydawania opinii naruszających w sposób rażący wymagania higieniczne i zdrowotne, przekraczania posiadanych kompetencji, utrudniania przeprowadzenia kontroli przez właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego. Główny Inspektor Sanitarny cofa uprawnienie rzeczoznawcy. Cofnięcie uprawnień podlega odnotowaniu w rejestrze, o którym mowa w § 3 ust. 4.

2. Dokumentacja projektowa, zaopiniowana przez rzeczoznawcę z naruszeniem w rażący sposób wymagań higienicznych i zdrowotnych, podlega ponownemu zaopiniowaniu przez państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego właściwego ze względu na lokalizację inwestycji.

3. Opinia rzeczoznawcy, o której mowa w ust. 2 lub wydana przez rzeczoznawcę z przekroczeniem posiadanych kompetencji, jest nieważna.

§ 14. 1. W razie rezygnacji z nadanych mu uprawnień, rzeczoznawca jest obowiązany bezzwłocznie zawiadomić o tym Głównego Inspektora Sanitarnego.

2. Rzeczoznawca, który zrezygnował z nadanych mu uprawnień, obowiązany jest przekazać klauzulę, pieczęć imienną, kopie wydanych opinii oraz rejestr opiniowanych dokumentacji państwowemu wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania rzeczoznawcy.

§ 15. 1. Uprawnienia rzeczoznawcy, nadane na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów, zachowują ważność tylko w odniesieniu do jednostki projektowania, na którą zostało wydane, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Rzeczoznawca, o którym mowa w ust. 1, może wystąpić z wnioskiem o rozszerzenie posiadanych uprawnień za pośrednictwem państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, właściwego ze względu na siedzibę jednostki projektowania, w której dotychczas rzeczoznawca posiada uprawnienie. Do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy § 2.

§ 16. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 19 grudnia 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu nadawania uprawnień rzeczoznawcy do spraw sanitarnohigienicznych oraz zasad i trybu opiniowania przez rzeczoznawców dokumentacji projektowej (Dz. U. z 1986 r. Nr 3, poz. 24).

§ 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.