Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 1993-01-01 do 1993-10-20
Wersja archiwalna od 1993-01-01 do 1993-10-20
archiwalny
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 29 grudnia 1992 r.
w sprawie opłat za uprawnienia przewozowe oraz opłat drogowych w międzynarodowym transporcie drogowym.
Na podstawie art. 15 ust. 2 i art. 16 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego (Dz. U. Nr 75, poz. 332 i z 1992 r. Nr 75, poz. 369) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa wysokość opłat:
1) za udzielenie:
a) koncesji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego,
b) zezwoleń zagranicznych na przewozy jednorazowe,
c) zezwoleń zagranicznych okresowych na przewozy wielokrotne,
2) drogowych za przejazdy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pojazdami samochodowymi zarejestrowanymi za granicą.
Rozdział 2
Opłaty za koncesje
§ 2. 1. Za udzielenie koncesji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego pobiera się od każdego pojazdu określonego koncesją następujące opłaty:
1) od autobusu – 50 mln zł,
2) od ciężarowego pojazdu samochodowego lub zespołu pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej:
a) do 6 ton włącznie – 20 mln zł,
b) od 6 ton do 20 ton włącznie – 60 mln zł,
c) powyżej 20 ton – 40 mln zł,
d) od ciągnika siodłowego lub balastowego – 40 mln zł.
2. Za udzielenie koncesji:
1) do jednego kraju graniczącego z Rzecząpospolitą Polską lub posiadającego bezpośrednie połączenie promowe dla transportu drogowego – pobiera się opłatę w wysokości 25% opłaty określonej w ust. 1,
2) do grupy krajów, z wyłączeniem państw EWG i EFTA – pobiera się opłatę w wysokości 50% opłaty określonej w ust. 1.
3. Za rozszerzenie zakresu koncesji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, na wykonywanie międzynarodowych regularnych przewozów pasażerskich – za każdą linię prowadzoną przez przewoźnika pobiera się opłatę w wysokości 1 mln zł.
4. W przypadku:
1) wymiany w terminie do 31 grudnia 1995 r. pojazdu samochodowego objętego koncesją,
2) zmiany nazwy lub siedziby właściciela koncesji,
3) utraty koncesji z przyczyn nie leżących po stronie przewoźnika (np. pożaru, grabieży, katastrofy)
– opłatę za udzielenie koncesji pobiera się w wysokości 1 mln zł.
5. W innych przypadkach utraty koncesji, opłatę za nową koncesję pobiera się w wysokości 5 mln zł, przy czym wnioskodawca jest obowiązany złożyć pisemne wyjaśnienie okoliczności utraty koncesji oraz oświadczenie, że dotychczas posiadana koncesja w przypadku odnalezienia (odzyskania) zostanie niezwłocznie zwrócona organowi, który ją wydał.
§ 3. 1. Opłaty określone w § 2 wnoszone są w następującym trybie:
1) przy składaniu wniosku o koncesję – 1 mln zł,
2) pozostałą należność przy odbiorze koncesji,
3) opłaty, o których mowa w pkt 2, na wniosek przewoźnika, ulegają rozłożeniu na dwie równe raty:
a) pierwsza rata w momencie odbioru koncesji,
b) druga rata nie później niż przed upływem roku od dnia wydania koncesji.
2. W przypadku zaprzestania działalności przed upływem terminu płatności drugiej raty za koncesję i zwrotu koncesji pozostała część opłaty ulega umorzeniu.
Rozdział 3
Opłaty za zezwolenia
§ 4. 1. Za udzielenie zezwolenia zagranicznego na przewóz jednorazowy pobiera się następujące opłaty:
1) od autobusu – 300 tys. zł,
2) od pozostałych pojazdów samochodowych lub zespołu pojazdów – 600 tys. zł.
2. Za udzielenie zezwolenia nie powodującego zwolnienia z opłaty drogowej na, terytorium państwa, które je wydało, nie pobiera się opłat określonych w ust. 1.
§ 5. 1. Za udzielenie zagranicznego zezwolenia okresowego na przewozy wielokrotne bez limitowanej ilości jazd pobiera się opłatę w wysokości 30 mln zł za okres jednego roku.
2. Za udzielenie zezwolenia zagranicznego okresowego wydawanego przez Europejską Konferencję Ministrów Transportu, obowiązującego na obszarze tych państw, na przewozy wielokrotne pobiera się opłatę w wysokości 42 mln zł za okres jednego roku.
3. Opłaty za zezwolenia, o których mowa w ust. 1 i 2, na wniosek przewoźnika ulegają rozłożeniu na 4 raty kwartalne, płatne, z wyjątkiem pierwszej raty, przed rozpoczęciem każdego kwartału danego roku.
4. Jeżeli opłaty, o których mowa w ust. 1 i 2, pobiera się w ciągu roku kalendarzowego, wysokość tych opłat ustala się proporcjonalnie do części roku, w której zezwolenie może być wykorzystane, przyjmując rozpoczęty miesiąc za pełny.
5. Opłaty za poszczególne rodzaje zezwoleń, o których mowa w ust. 1 i 2, udzielanych w IV kwartale w uzasadnionych przypadkach mogą zostać obniżone dodatkowo do 50%, z uwzględnieniem zasady wynikającej z ust. 4.
§ 6. Od podmiotów, które wykonują międzynarodowe przewozy drogowe na własne potrzeby i nie posiadają koncesji, pobiera się opłaty podwyższone:
1) o 100% w stosunku do opłat określonych w § 4,
2) o 50% w stosunku do opłat określonych w § 5.
Rozdział 4
Opłaty drogowe
§ 7. 1. Zagraniczne podmioty gospodarcze wykonujące międzynarodowy przewóz drogowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pojazdami zarejestrowanymi za granicą uiszczają opłaty drogowe za przejazd tych pojazdów po drogach publicznych w czasie każdego jednorazowego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w następującej wysokości:
1) od autobusu łącznie z przyczepą:
a) o liczbie miejsc siedzących do 30 włącznie – 450 tys. zł,
b) o liczbie miejsc siedzących powyżej 30 – 700 tys. zł,
2) od ciężarowego pojazdu samochodowego łącznie z przyczepą lub naczepą:
a) o ładowności do 10 t włącznie – 1,2 mln zł,
b) o ładowności powyżej 10 t do 24 t włącznie – 1,8 mln zł,
c) o ładowności powyżej 24 t – 2,8 mln zł.
2. Opłaty określone w ust. 1 pkt 2 pobiera się również w przypadku, gdy przyczepa (naczepa) jest zarejestrowana w państwie innym niż państwo, w którym zarejestrowano pojazd samochodowy.
§ 8. 1. W przypadku gdy przewóz wykonywany jest pojazdem samochodowym, którego wymiary z ładunkiem lub bez ładunku albo nacisk osi lub ciężar przekraczają dopuszczalne normy, określone w przepisach o ruchu drogowym, opłaty ustalone zgodnie z § 7 podwyższa się o kwotę:
1) za każdy rozpoczęty metr długości pojazdu ponad dopuszczalną długość – 300 tys. zł,
2) za każde przekroczenie o 10 cm wysokości ponad dopuszczalną wysokość pojazdu:
a) do 4,5 m włącznie – 500 tys. zł,
b) ponad 4,5 m – 1,1 mln zł,
3) za przekroczenie dopuszczalnej szerokości pojazdu:
a) do 3,2 m włącznie – 600 tys. zł,
b) ponad 3,2 m do 4,5 m włącznie – 1,3 mln zł,
c) ponad 4,5 m – 2,6 mln zł,
4) za przekroczenie dopuszczalnego nacisku osi pojazdu:
a) do 20% włącznie – 2 mln zł,
b) ponad 20% do 50% włącznie – 4,5 mln zł,
c) ponad 50% – 9 mln zł;
w przypadku przekroczenia nacisku kilku osi pojazdu opłatę pobiera się od największego przekroczenia,
5) za przekroczenie dopuszczalnej masy całkowitej:
a) pojazdu pojedynczego do 5 t włącznie, pojazdu członowego i zespołu pojazdów składającego się z pojazdu silnikowego i przyczepy do 10 t – 900 tys. zł,
b) pojazdu pojedynczego ponad 5 t do 10 t włącznie, pojazdu członowego i zespołu pojazdów składającego się z pojazdu silnikowego i przyczepy powyżej 10 t do 24 t włącznie – 1,8 mln zł,
c) pojazdu pojedynczego powyżej 10 t, pojazdu członowego i zespołu pojazdów składającego się z pojazdu silnikowego i przyczepy:
– powyżej 24 t do 40 t włącznie – 3,6 mln zł,
– powyżej 40 t – 7,3 mln zł.
2. W przypadku jednoczesnego przekroczenia więcej niż jednego parametru, opłatę pobiera się za każde przekroczenie.
Rozdział 5
Przepisy końcowe
§ 9. Traci moc rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 20 września 1991 r. w sprawie opłat za uprawniania przewozowe oraz opłat drogowych w międzynarodowym transporcie drogowym (Dz. U. Nr 84, poz. 385 oraz z 1992 r. Nr 2, poz. 11, Nr 41, poz. 182 i Nr 45, poz. 204).
§ 10. 1. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1993 r., z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przepis § 2 ust. 3 wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1993 r.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: Z. Jaworski