§ 1. 1. Żołnierze w czynnej służbie wojskowej, zwani dalej „żołnierzami”, mogą wyjeżdżać i przebywać za granicą na podstawie zezwolenia wydanego przez właściwy organ wojskowy w trybie określonym w rozporządzeniu.

2. Żołnierze przeniesieni w stan nieczynny przez okres przebywania w tym stanie mogą wyjeżdżać i przebywać za granicą bez uzyskiwania zezwolenia.

§ 2. Zasady wyjazdów służbowych żołnierzy w sprawach resortu obrony narodowej oraz ich pobytu za granicą określają odrębne przepisy.

§ 3. O zezwolenie na wyjazd i pobyt za granicą, zwane dalej „zezwoleniem”, może ubiegać się żołnierz, któremu wydano paszport i będzie on ważny w okresie zamierzonego pobytu za granicą.

§ 4. 1. Właściwy organ wojskowy może wydać zezwolenie na pisemny wniosek żołnierza. Wniosek o wydanie zezwolenia żołnierz wnosi drogą służbową.

2. Zezwolenie może być wydane również na pisemny wniosek podmiotu organizującego wyjazd i pobyt za granicą:

1) stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku, w którym jest ono zrzeszone, albo innej jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność sportową – jeżeli wyjazd i pobyt za granicą ma nastąpić w celach sportowych,

2) organu państwowego, instytucji państwowej lub samorządowej, stowarzyszenia albo organizacji społecznej – jeżeli wyjazd i pobyt za granicą ma nastąpić w ich sprawach służbowych,

3) podmiotu zatrudniającego żołnierza – jeżeli wyjazd i pobyt za granicą ma nastąpić w sprawach związanych z zatrudnieniem lub inną pracą zarobkową wykonywaną przez żołnierza na rzecz tego podmiotu za zezwoleniem uzyskanym na podstawie odrębnych przepisów.

3. Wnioski, o których mowa w ust. 2, wnosi się bezpośrednio do organu wojskowego właściwego do wydania zezwolenia.

4. Wniosek o wydanie zezwolenia powinien zawierać w szczególności:

1) nazwę jednostki (instytucji) wojskowej, w której żołnierz pełni czynną służbę wojskową,

2) oświadczenie o posiadaniu przez żołnierza paszportu i jego ważności,

3) określenie celu wyjazdu,

4) wskazanie zamierzonego miejsca i czasu pobytu za granicą oraz określenie trasy przejazdu.

§ 5. 1. Przełożeni żołnierza opiniują jego wniosek w sprawie wydania zezwolenia, uwzględniając zakres wiadomości stanowiących tajemnicę państwową lub służbową, z którymi żołnierz jest zapoznany.

2. W przypadkach, o których mowa w § 4 ust. 2, organ wojskowy właściwy do wydania zezwolenia zwraca się o wydanie opinii do dowódcy (szefa) jednostki (instytucji) wojskowej, w której żołnierz pełni czynną służbę wojskową.

3. Organ wojskowy właściwy do wydania zezwolenia może zwrócić się o wydanie opinii do właściwego organu ochrony tajemnicy w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, określonego w odrębnych przepisach.

4. Jeżeli wniosek o wydanie zezwolenia w celach innych niż osobiste wniósł żołnierz, organ wojskowy właściwy do wydania zezwolenia może zwrócić się o wydanie opinii również do odpowiedniego podmiotu określonego w § 4 ust. 2.

§ 6. Właściwy organ wojskowy może odmówić wydania zezwolenia, jeżeli wymagają tego względy ochrony tajemnicy państwowej lub służbowej, w szczególności gdy żołnierz był karany za naruszenie tajemnicy.

§ 7. Organami wojskowymi właściwymi do wydania zezwolenia w I instancji są:

1) Minister Obrony Narodowej – w stosunku do żołnierzy bezpośrednio mu podległych,

2) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego – w stosunku do żołnierzy bezpośrednio mu podległych,

3) szef instytucji centralnej Ministerstwa Obrony Narodowej (Prezes Izby Wojskowej Sądu Najwyższego i Naczelny Prokurator Wojskowy) – w stosunku do żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w tej instytucji,

4) dowódca okręgu wojskowego lub rodzaju sił zbrojnych (Zgrupowania Jednostek Zabezpieczenia Ministerstwa Obrony Narodowej) – w stosunku do żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w tym dowództwie,

5) dowódcy (szefowie, komendanci) jednostek (instytucji) wojskowych o uprawnieniach dyscyplinarnych co najmniej dowódcy pułku oraz dyrektorzy przedsiębiorstw państwowych – w stosunku do żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w podległych (podporządkowanych) im jednostkach (instytucjach) wojskowych lub przedsiębiorstwach państwowych,

6) określone w odrębnych przepisach organy wojskowe, którym z tytułu pełnienia czynnej służby wojskowej podlegają żołnierze wyznaczeni na stanowiska służbowe w jednostkach organizacyjnych poza resortem obrony narodowej.

§ 8. Decyzję o wydaniu lub odmowie wydania zezwolenia właściwy organ wojskowy wydaje na piśmie, według wzoru określonego w załączniku do rozporządzenia.

§ 9. Decyzję o wydaniu lub odmowie wydania zezwolenia właściwy organ wojskowy doręcza żołnierzowi oraz dowódcy jednostki (instytucji) wojskowej, w której żołnierz pełni czynną służbę wojskową.

§ 10. 1. Odwołanie od decyzji o wydaniu lub odmowie wydania zezwolenia może wnieść żołnierz w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia decyzji za pośrednictwem organu wojskowego, który wydał decyzję w I instancji.

2. Odwołanie, o którym mowa w ust. 1, rozpatruje wojskowy organ nadrzędny w stosunku do organu wojskowego, który wydał decyzję w I instancji, z zastrzeżeniem art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego.

3. Wojskowym organem nadrzędnym w rozumieniu ust. 2 jest:

1) Minister Obrony Narodowej – w stosunku do organów wojskowych określonych w § 7 pkt 2, 3 i 6,

2) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego – w stosunku do organów wojskowych określonych w § 7 pkt 4 i 5.

§ 11. 1. O zezwoleniu wydanym żołnierzowi odbywającemu zasadniczą służbę wojskową, przeszkolenie wojskowe lub ćwiczenia wojskowe albo pełniącemu służbę w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego dowódca jednostki wojskowej, w której pełni on czynną służbę wojskową, dokonuje adnotacji na skierowaniu (przepustce) oraz potwierdza ją podpisem i pieczęcią urzędową.

2. Wydanie zezwolenia żołnierzowi. o którym mowa w ust. 1, ogłasza się w rozkazie dziennym jednostki wojskowej, w której pełni on czynną służbę wojskową.

§ 12. Jeżeli wyjazd i pobyt za granicą ma nastąpić w celach innych niż osobiste, organ wojskowy, który wydał ostateczną decyzję o wydaniu zezwolenia, zawiadamia o tym Szefa Zarządu Wojskowych Spraw Zagranicznych.

§ 13. Tracą moc:

1) zarządzenie nr 56/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 6 lipca 1990 r. w sprawie wyjazdów za granicę żołnierzy w czynnej służbie wojskowej i pracowników zatrudnionych w resorcie obrony narodowej (Dz. Rozk. Ministerstwa Obrony Narodowej poz. 59),

2) zarządzenie nr 01/Sztab Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego z dnia 2 stycznia 1990 r. w sprawie wykazu stanowisk służbowych związanych z dostępem do wiadomości o szczególnie ważnym znaczeniu dla obronności państwa i sił zbrojnych.

§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.