Art. 1. W ustawie z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu (Dz. U. Nr 106, poz. 457 i z 1992 r. Nr 21, poz. 84) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2 w ust. 1 w pkt 9:

a) w zdaniu wstępnym skreśla się wyrazy „o ile podjęła naukę w szkole wieczorowej lub zaocznej w okresie zatrudnienia”,

b) lit. d) otrzymuje brzmienie:

„d) osoba ta ani jej małżonek nie jest właścicielem lub posiadaczem (samoistnym lub zależnym) gospodarstwa rolnego o powierzchni użytków rolnych powyżej 2 ha przeliczeniowych albo gospodarstwa stanowiącego dział specjalny produkcji rolnej w rozumieniu przepisów podatkowych, chyba że dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, obliczony dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, nie przekracza wysokości przeciętnego dochodu z pracy w rolnictwie nie uspołecznionym z 2 ha przeliczeniowych, ustalanego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie przepisów o podatku rolnym,”

2) w art. 9 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. W rejonach rządowej administracji ogólnej, na których obszarze funkcjonuje kilka rejonowych urzędów pracy, wojewoda może utworzyć rejonową radę zatrudnienia wspólną dla kilku rejonowych urzędów pracy, określając jej siedzibę i terytorialny zasięg działania.”,

3) w art. 14 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Rejonowy urząd pracy kieruje bezrobotnego na wskazane przez niego przyuczenie do zawodu lub przekwalifikowanie, jeżeli zostanie uprawdopodobnione, że szkolenie to zapewni uzyskanie pracy, a także spełniony jest przynajmniej jeden z warunków, o których mowa w ust. 1.”,

4) w art. 20:

a) ust. 7 otrzymuje brzmienie:

„7. Bezrobotnym absolwentom przysługuje zasiłek po upływie 3 miesięcy od zarejestrowania się do końca dwunastego miesiąca po dniu ukończenia szkoły lub uzyskania uprawnień do wykonywania określonego zawodu.”,

b) w ust. 12 na końcu dodaje się zdanie w brzmieniu: „Do świadczeń stosuje się przepis art. 15 ust. 10.”,

c) ust. 14 otrzymuje brzmienie:

„14. Świadczenia wymienione w art. 15 ust. 8 pkt 3 przysługują bezrobotnemu, dla którego nie ma propozycji odpowiedniej pracy, przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania, skierowania do prac interwencyjnych, robót publicznych lub na utworzone dodatkowo miejsce pracy, oraz członkom jego rodziny.”,

5) w art. 21 ust. 7 i 8 otrzymują brzmienie:

„7. Bezrobotny uprawniony do zasiłku przed skierowaniem na przyuczenie do zawodu lub przekwalifikowanie ma prawo do zasiłku po okresie przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania, jeżeli rejonowy urząd pracy nie ma dla niego propozycji odpowiedniej pracy, propozycji wykonywania prac interwencyjnych lub robót publicznych. Okres pobierania zasiłku, o którym mowa w ust. 2 i 3, przedłuża się o czas trwania przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania, nie mniej jednak niż o miesiąc.

8. Decyzje o przyznaniu oraz utracie przez bezrobotnego prawa do zasiłku lub zasiłku szkoleniowego wydaje kierownik rejonowego urzędu pracy.”,

6) w art. 22 w ust. 1 pkt 8 otrzymuje brzmienie:

„8) osiągnął w miesiącu wynagrodzenie lub dochód, przekraczające wynagrodzenie lub dochód, o których mowa w art. 2 ust. 2,”

7) w art. 30 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Rada Ministrów, przyjmując jako podstawowe kryteria stopę bezrobocia i przewidywany jego wzrost, określa, w drodze rozporządzenia, rejony administracyjne (gminy), zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w których na podstawie odrębnych przepisów mogą być stosowane szczególne instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne preferencje w celu ograniczenia bezrobocia i jego skutków. Rada Ministrów może we wszystkich lub niektórych z tych rejonów administracyjnych (gmin) wprowadzić w drodze rozporządzenia wydłużony okres pobierania zasiłków, określając równocześnie okres i dodatkowe warunki wymagane do wydłużonej wypłaty zasiłków.”,

8) w art. 45 w ust. 1 po wyrazach „jest obowiązana” dodaje się przecinek i wyrazy „jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej,”

9) art. 48 otrzymuje brzmienie:

„Art. 48. Zasiłki i zasiłki szkoleniowe dla osób, o których mowa w art. 42 pkt 1 i 3, przysługują pod warunkiem opłacania przez pracownika, za okres zatrudnienia za granicą, składki na Fundusz Pracy, chyba że umowy międzynarodowe stanowią inaczej.”,

10) w art. 50:

a) skreśla się ust. 6,

b) dodaje się ust. 8 w brzmieniu:

„8. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy polski pracodawca zatrudnia lub powierza świadczenie usług cudzoziemcowi wykonującemu pracę poza granicami Polski.”,

11) w art. 56 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Środki przewidziane w planie Funduszu Pracy, stanowiącym załącznik do ustawy budżetowej, na finansowanie zadań wymienionych w ust. 1 pkt 1-4 nie mogą być przeznaczone na inne cele.”,

12) art. 64 otrzymuje brzmienie:

„Art. 64. 1. Do dnia 31 grudnia 1992 r. zadania wynikające z niniejszej ustawy realizują: Minister Pracy i Polityki Socjalnej, wojewodowie przy pomocy wojewódzkich biur pracy oraz kierownicy rejonowych biur pracy wchodzących w skład urzędów rejonowych.

2. Kompetencje przewidziane w ustawie dla kierowników wojewódzkich i rejonowych urzędów pracy wykonują odpowiednio wojewodowie i kierownicy rejonowych biur pracy. Organem wyższego stopnia w stosunku do rejonowego biura pracy jest wojewoda.”

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.