Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) ustawa – ustawę z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444 oraz z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254),

2) obręb leśny – trwałą jednostkę powierzchniowo-ewidencyjną, utworzoną dla celów urządzania lasu,

3) typ siedliskowy lasu – podstawową jednostkę typologicznego podziału siedlisk leśnych, łączącą fragmenty lasu o zbliżonym potencjale produkcyjnym.

§ 2. Przy sporządzaniu planu urządzenia lasu uwzględnia się w szczególności:

1) zadania dotyczące gospodarki leśnej,

2) wymogi wynikające ze stosowanych form ochrony przyrody i krajobrazu,

3) gospodarkę w lasach uznanych za ochronne,

4) potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa.

Rozdział 2

Plan urządzenia lasu stanowiącego własność Skarbu Państwa

§ 3. 1. Plan urządzenia lasu stanowiącego własność Skarbu Państwa, zwany dalej „planem urządzenia lasu”, obejmuje lasy stanowiące własność Skarbu Państwa, znajdujące się w terytorialnym zasięgu działania nadleśnictwa Lasów Państwowych, a także pozostające w zarządzie nadleśnictwa grunty, według stanu na dzień 1 stycznia pierwszego roku jego obowiązywania.

2. Dla lasów i gruntów przekazywanych w użytkowanie sporządza się wyciąg z planu urządzenia lasu.

3. Wyciąg, o którym mowa w ust. 2, sporządza się na koszt jednostki otrzymującej lasy i grunty w użytkowanie.

§ 4. 1. Plan urządzenia lasu składa się z:

1) części ogólnej, zawierającej:

a) opis ogólny nadleśnictwa,

b) opis lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia, w tym:

– opis gleb oraz ustalenia typu siedliskowego lasu,

– opis roślinności leśnej (upraw leśnych) według obrębów leśnych,

– zestawienie powierzchni lasów uszkodzonych na skutek działalności przemysłu,

– zestawienie powierzchni lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia oraz lasów ochronnych według zasięgu terytorialnego gmin,

– zestawienie powierzchni lasów występujących na gruntach porolnych,

– zestawienie powierzchni lasów z roślinnością leśną (uprawą leśną) dla głównych gatunków drzew w drzewostanie, według klasy wieku, oraz klas bonitacji drzewostanów, według obrębów leśnych, oraz według zasięgu terytorialnego gmin,

– opis gruntów i innych nieruchomości pozostających w zarządzie nadleśnictwa,

c) mapę gospodarczą lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia w skali 1:5000, dostarczoną wykonawcy planu urządzenia lasu przez nadleśnictwo, wraz z wypisem z rejestru gruntów,

d) przeglądowe mapy tematyczne w skali od 1:5000 do 1:100 000,

e) analizę gospodarki leśnej za ostatnie 10-lecie, w której skład wchodzą: szczegółowa analiza gospodarki leśnej dokonana przez nadleśniczego, z uwzględnieniem sporządzonego opisu lasu, koreferaty do szczegółowej analizy dokonanej przez nadleśniczego, opracowane przez inspektora Lasów Państwowych i wykonawcę planu urządzenia lasu, oraz końcowa ocena gospodarki leśnej w nadleśnictwie za ten okres, dokonana przez dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych,

2) części szczegółowej, zawierającej zadania, z zastrzeżeniem ust. 2, dotyczące:

a) ilości przewidzianego do pozyskania drewna, w granicach nie przekraczających możliwości produkcyjnych lasów, określanej jako ilość maksymalna,

b) pielęgnowania lasu,

c) ochrony lasu, w tym również ochrony przeciwpożarowej,

d) zalesień i odnowień,

e) gospodarki łowieckiej,

f) potrzeb w zakresie infrastruktury technicznej.

2. Zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. c)–f), określa się kierunkowo na okres obowiązywania planu.

§ 5. Maksymalna ilość przewidzianego do pozyskania drewna w nadleśnictwie, o której mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 lit. a), wynika z:

1) etatu cięć w użytkowaniu rębnym ustalonego w metrach sześciennych z powierzchni i miąższości drzewostanów przewidzianych do użytkowania rębnego,

2) etatu cięć w użytkowaniu przedrębnym, ustalonego powierzchniowo oraz szacunkowo w metrach sześciennych, z uwzględnieniem potrzeb pielęgnacyjnych i stanu sanitarnego lasu.

§ 6. 1. Etat cięć w użytkowaniu rębnym, o którym mowa w § 5 pkt 1, ustala się z uwzględnieniem:

1) celów i zasad gospodarki leśnej oraz sposobów ich realizacji, określanych dla każdego drzewostanu,

2) wieku dojrzałości rębnej głównego gatunku drzewa, ustalanego dla obrębu leśnego jako wiek rębności zapewniający trwałe osiąganie maksymalnego celu, określonego dla każdego drzewostanu,

3) wieku rzeczywistego wyrębu drzewostanu, określonego jako wiek wyrębu dla głównego gatunku drzewa w drzewostanie, wynoszącego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, nie mniej niż:

a) 120 lat dla dębu, jesionu i wiązu,

b) 100 lat dla buka i jodły,

c) 80 lat dla sosny, świerka, modrzewia, daglezji i klonu,

d) 60 lat dla brzozy, grabu i olszy,

e) 40 lat dla osiki,

f) 30 lat dla topoli,

g) dla pozostałych gatunków drzew – bez ograniczeń,

4) potrzeb w zakresie przebudowy drzewostanów,

5) lasów ochronnych oraz określonych form ochrony przyrody i krajobrazu,

6) maksymalnej powierzchni działki zrębowej w użytkowaniu rębnym, nie przekraczającej 6 ha,

7) nawrotu cięć wynoszącego minimum 4 lata, pod warunkiem udanej uprawy leśnej na gruncie przylegającym do działki zrębowej.

2. Przepisy ust. 1 pkt 3 i 6 nie dotyczą lasów:

1) przewidzianych do przebudowy drzewostanu w przypadkach, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 4 ustawy,

2) w których prowadzona jest intensywna uprawa drzew w skróconym cyklu produkcyjnym.

3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach organ zatwierdzający plan urządzenia lasu może obniżyć wiek wyrębu.

§ 7. 1. Plan urządzenia lasu stanowiącego własność Skarbu Państwa otrzymują:

1) właściwe nadleśnictwo,

2) regionalna dyrekcja Lasów Państwowych,

3) Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych,

4) Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.

2. Plany, o których mowa w ust. 1, otrzymują klauzulę „do użytku służbowego” i podlegają ewidencji w regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych.

3. Wyrysy i wyciągi z planów mogą być wydawane za zgodą sporządzającego plan.

Rozdział 3

Uproszczony plan urządzenia lasu

§ 8. Uproszczony plan urządzenia lasu opracowywany jest dla:

1) jednej lub kilku wsi tej samej gminy w odniesieniu do lasów stanowiących własność osób fizycznych,

2) lasu stanowiącego własność osoby prawnej nie będącej Skarbem Państwa.

§ 9. 1. Uproszczony plan urządzenia lasu składa się z:

1) części ogólnej, zawierającej:

a) opis lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia, według działek ewidencji gruntów, wykonany dla lasów i gruntów stanowiących własność osoby prawnej, a także dla jednej lub kilku wsi, uwzględniający:

– powierzchnię poszczególnych drzewostanów, lasów, na których planuje się ponowne wprowadzenie roślinności leśnej, a także gruntów przeznaczonych do zalesienia,

– określenie głównego gatunku drzewa w drzewostanie, a także wieku, bonitacji, zadrzewienia i miąższości dla tego gatunku,

– oznaczenie typu siedliskowego lasu,

– zaliczenie lasu do lasu ochronnego,

– zestawienie działek z lasami dla poszczególnych właścicieli, według powierzchni głównych gatunków drzew w drzewostanie, klas wieku i klas bonitacji drzewostanu dla głównych gatunków drzew,

b) kopię mapy ewidencji gruntów, z oznaczeniem działek z lasami i z gruntami przeznaczonymi do zalesienia,

2) części szczegółowej, opracowanej oddzielnie dla poszczególnych właścicieli lasów, osób fizycznych lub prawnych, zawierającej zadania w zakresie gospodarki leśnej, dotyczące:

a) ilości drewna do pozyskania, w granicach nie przekraczających możliwości produkcyjnych lasów, w tym:

– w użytkowaniu rębnym, określonej jako ilość maksymalna, z przestrzeganiem zasad, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 3–7 oraz ust. 2 i 3,

– w użytkowaniu przedrębnym, ilości wynikającej z potrzeb pielęgnacyjnych oraz ze stanu sanitarnego lasu, nie przekraczającej 20% miąższości drzew określonej w uproszczonym planie, z zastrzeżeniem ust. 2,

b) zalesienia gruntów.

c) ponownego wprowadzenia roślinności leśnej (upraw leśnych) w lasach w okresie do dwóch lat od usunięcia drzewostanu, z zastrzeżeniem ust. 3,

d) przebudowy drzewostanu,

e) pielęgnowania i ochrony lasu, w tym również ochrony przeciwpożarowej, w zakresie:

– usunięcia drzew opanowanych przez organizmy szkodliwe, a także złomów i wywrotów,

– wykonywania zabiegów pielęgnacyjnych roślinności leśnej (upraw leśnych) w wieku do 10 lat,

– wykonywania zabiegów w zakresie ochrony przeciwpożarowej.

2. Ograniczenia ilości przeznaczonego do pozyskania drewna w użytkowaniu przedrębnym nie dotyczą drzewostanów planowanych do przebudowy.

3. Obowiązek ponownego wprowadzenia roślinności leśnej (upraw leśnych) dotyczy również lasów przejściowo pozbawionych takiej roślinności w dniu wejścia w życie rozporządzenia.

§ 10. 1. Właściciele lasu będący osobami fizycznymi są informowani w sposób przyjęty w danej miejscowości o prowadzeniu prac związanych z opracowywaniem uproszczonego planu urządzenia lasu.

2. Właściciele lasu, o których mowa w ust. 1, obowiązani są do wskazania granic działek leśnych w terenie w czasie prac związanych z opracowywaniem uproszczonego planu urządzenia lasu.

§ 11. 1. Uproszczony plan urządzenia lasu dla lasów stanowiących własność osób fizycznych, z zastrzeżeniem ust. 2, otrzymują, z obowiązkiem udostępnienia zainteresowanym osobom:

1) sołtys wsi, dla której plan został opracowany,

2) właściwy zarząd gminy,

3) urząd rejonowy,

4) urząd wojewódzki,

5) właściwe nadleśnictwa Lasów Państwowych.

2. Właściciel lasu będący osobą fizyczną otrzymuje część szczegółową uproszczonego planu urządzenia lasu, o której mowa w § 9 ust. 1 pkt 2, dotyczącą lasu stanowiącego jego własność – jako załącznik do aktu administracyjnego zatwierdzającego ten plan.

§ 12. Uproszczony plan urządzenia lasów stanowiących własność osób prawnych właściciel lasu przesyła wojewodzie do zatwierdzenia w 5 egzemplarzach, które po zatwierdzeniu otrzymują:

1) właściciel lasu,

2) urząd wojewódzki,

3) urząd rejonowy,

4) zarząd gminy,

5) właściwe nadleśnictwo Lasów Państwowych.

§ 13. 1. Uproszczony plan urządzenia lasu podlega ewidencji we właściwym urzędzie wojewódzkim.

2. Wyrysy i wyciągi z uproszczonego planu urządzenia lasu dla lasów stanowiących własność osób fizycznych mogą być wydawane za zgodą sporządzającego ten plan.

Rozdział 4

Przepisy przejściowe i końcowe

§ 14. Dostosowanie planów urządzenia lasów stanowiących własność Skarbu Państwa do wymogów określonych w ustawie polega na odpowiednim uzupełnieniu opisu lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia oraz określeniu zadań, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2, a także zatwierdzeniu tych planów zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

§ 15. Dostosowanie planów urządzenia lasów, o których mowa w § 8 pkt 2, oraz programów zagospodarowania lasów nie stanowiących własności Państwa polega na odpowiednim uzupełnieniu opisu lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia oraz określeniu zadań wymienionych w § 9 ust. 1 pkt 2, a także zatwierdzeniu tych planów – zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy.

§ 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.