§ 1. Wspomaganie nauczania historii, geografii i języka polskiego wśród Polonii może odbywać się w szczególności poprzez:

1) kierowanie nauczycieli do pracy za granicą w środowiskach polonijnych,

2) przekazywanie niezbędnych podręczników i pomocy służących temu nauczaniu,

3) organizowanie doskonalenia zawodowego nauczycieli pracujących w środowiskach polonijnych, w kraju i za granicą,

4) organizowanie kolonii i innych form letniego wypoczynku dla dzieci i młodzieży polonijnej.

§ 2. 1. Do pracy za granicą w celu, o którym mowa w § 1, kieruje nauczycieli Minister Edukacji Narodowej lub wyznaczona przez niego jednostka organizacyjna, zwana dalej "jednostką kierującą".

2. Kierowanie nauczycieli za granicę w celu, o którym mowa w § 1, odbywa się na podstawie:

1) umowy zawartej pomiędzy Ministrem Edukacji Narodowej a właściwym organem kraju przyjmującego albo

2) wniosku organizacji polonijnych, prowadzących szkoły lub nauczanie historii, geografii i języka polskiego, potwierdzonego przez przedstawicielstwo dyplomatyczne Rzeczypospolitej Polskiej za granicą, a ponadto określającego miejsce, termin i warunki zatrudnienia nauczyciela, zakres jego obowiązków oraz warunki bytowe.

§ 3. 1. O skierowanie do pracy za granicą mogą ubiegać się nauczyciele posiadający kwalifikacje pedagogiczne, znajomość języka kraju przyjmującego, nienaganną opinię oraz aktualne zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do pracy w określonym kraju.

2. Nauczyciele ubiegający się o skierowanie, a pozostający w zatrudnieniu, powinni uzyskać zgodę dyrektora szkoły lub placówki, w której są zatrudnieni.

3. Na czas skierowania nauczyciele zatrudnieni w szkołach lub placówkach otrzymują urlop bezpłatny.

§ 4. 1. Jednostka kierująca zawiera z nauczycielem kierowanym do pracy za granicą umowę zawierającą wskazanie pracodawcy zagranicznego oraz określającą w szczególności:

1) okres, na który kieruje się do pracy za granicą,

2) zakres i sposób wypłacania świadczeń, o których mowa W § 6,

3) zasady cofnięcia świadczeń.

2. Jednostka kierująca może rozwiązać umowę o skierowanie do pracy za granicą, w razie gdy postępowanie nauczyciela uchybia obowiązkom i godności zawodu nauczycielskiego.

3. Rozwiązanie umowy następuje z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia, licząc od daty zakończenia postępowania wyjaśniającego co do stawianych zarzutów.

4. Umowa o skierowanie wygasa w razie rozwiązania stosunku pracy przez pracodawcę zagranicznego.

5. Rozwiązanie umowy o skierowanie lub jej wygaśnięcie jest równoznaczne z cofnięciem przewidzianych nią świadczeń.

§ 5. Okres zatrudnienia za granicą jest traktowany, zgodnie z odrębnymi przepisami, jako okres zatrudnienia w Polsce w zakresie uprawnień pracowniczych.

§ 6. Nauczyciele skierowani do pracy za granicą w celu, o którym mowa w § 1, otrzymują od jednostki kierującej:

1) ryczałt na koszty utrzymania i zakwaterowania w wysokości ustalonej przez jednostkę kierującą, w granicach od 40% do 70% wynagrodzenia w grupie zaszeregowania IX b w danym kraju, określonego w przepisach w sprawie wynagrodzenia i świadczeń przysługujących pracownikom polskich placówek dyplomatycznych i urzędów konsularnych,

2) zwrot kosztów podróży z miejsca zamieszkania do miejsca zatrudnienia za granicą i z powrotem, jeden raz w ciągu roku szkolnego,

3) zwrot kosztów ubezpieczenia od nieszczęśliwych wypadków i chorób tropikalnych,

4) zwrot kosztów wizowych.

§ 7. Jednostka kierująca ma obowiązek wyposażenia nauczyciela kierowanego do pracy za granicą w celu, o którym mowa w § 1, w podręczniki, środki dydaktyczne, literaturę metodyczną i pomoce niezbędne w procesie nauczania w miejscu zatrudnienia, chyba że pracodawca zagraniczny zapewni te środki we własnym zakresie.

§ 8. Nauczyciele skierowani do pracy za granicą w celu, o którym mowa w § 1, na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują prawo do przyznanych na ich podstawie świadczeń do końca okresu, na który zostały przyznane, z zastrzeżeniem przepisu § 4 ust. 2.

§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1992 r.