§ 1. 1. Państwowa Straż Pożarna w akcjach ratowniczych w zakresie ratownictwa chemicznego i technicznego wykonuje zadania:

1) rozpoznawania zagrożeń oraz oceny i prognozowania ich rozwoju i skutków,

2) alarmowania jednostek ochrony przeciwpożarowej, z wyjątkiem Związku Ochotniczych Straży Pożarnych, do działań ratowniczych oraz dysponowania tymi jednostkami,

3) przyjmowania i przekazywania właściwym służbom meldunków o powstaniu miejscowych zagrożeń,

4) kierowania akcjami ratowniczymi mającymi na celu likwidację miejscowych zagrożeń,

5) analizy i dokumentowania przebiegu akcji ratowniczej.

2. Zadania należące również do innych służb ratowniczych Państwowa Straż Pożarna wykonuje we współdziałaniu z tymi służbami.

§ 2. W toku realizacji zadań, o których mowa w § 1, Państwowa Straż Pożarna korzysta w szczególności z następujących uprawnień:

1) alarmowania i żądania od osób fizycznych, prawnych, organizacji i instytucji włączenia się do akcji ratowniczej w celu udzielenia niezbędnej pomocy,

2) uzyskania danych od właściciela, zarządcy lub użytkownika budynku, obiektu lub terenu w zakresie niezbędnym do oceny i prognozy skutków zaistniałego zdarzenia,

3) organizowania oraz prowadzenia szkolenia i ćwiczeń w zakładach pracy.

§ 3. 1. Jednostki ratowniczo-gaśnicze Państwowej Straży Pożarnej wykonują czynności w ramach posiadanych przez ratowników kwalifikacji, możliwości sprzętowo-technicznych, ze szczególnym uwzględnieniem środków ochrony osobistej ratowników.

2. Jednostki ratowniczo-gaśnicze Państwowej Straży Pożarnej prowadzą akcję ratowniczą do czasu zakończenia ewakuacji ludzi i mienia ze strefy bezpośredniego zagrożenia oraz zatrzymania emisji toksycznych środków przemysłowych (TSP).

§ 4. 1. Przygotowanie strażaków Państwowej Straży Pożarnej do wykonywania zadań określonych w § 1 realizuje się poprzez specjalistyczne szkolenia kwalifikacyjne i uzupełniające.

2. Szkolenia, o których mowa w ust. 1, prowadzone są przez szkoły Państwowej Straży Pożarnej oraz ośrodki szkolenia wyznaczone przez Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej.

§ 5. 1. Wyposażenie Państwowej Straży Pożarnej w sprzęt i środki przeznaczone do wykonywania zadań ustala się przy uwzględnieniu następujących wskaźników:

1) lekki samochód ratownictwa drogowego z normatywnym wyposażeniem – co najmniej jeden na 100 mieszkańców,

2) ciężki samochód ratownictwa technicznego z normatywnym wyposażeniem – co najmniej jeden na 2 000 000 mieszkańców,

3) lekki samochód rozpoznania chemiczno-ekologicznego i radiologicznego z normatywnym wyposażeniem – co najmniej jeden na 200 000 mieszkańców,

4) ciężki samochód ratownictwa chemicznego z normatywnym wyposażeniem – co najmniej jeden na 2 000 000 mieszkańców,

5) samochód ratownictwa wodnego z normatywnym wyposażeniem – co najmniej jeden na 2 000 000 mieszkańców,

6) ciężki samochód dźwig ratowniczy z normatywnym wyposażeniem – co najmniej jeden na 4 000 000 mieszkańców,

7) samochód dźwig do 20 t – co najmniej jeden na 500 000 mieszkańców,

8) przyczepa do oddzielania olejów od wody z normatywnym wyposażeniem – co najmniej jedna na 500 000 mieszkańców.

2. Wyposażenie Państwowej Straży Pożarnej w pożarnicze statki powietrzne, śródlądowe i morskie ustala się w porozumieniu z podmiotami, które utworzyły jednostki ochrony przeciwpożarowej włączone do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego.

3. Zaopatrzenie Państwowej Straży Pożarnej w chemiczne środki gaśnicze i środki neutralizacji następuje za pośrednictwem krajowych i wojewódzkich baz tych środków.

4. Lokalizację sprzętu i baz, o których mowa w ust. 1, a także ich normatywne wyposażenie ustala Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej.

§ 6. Rozporządzenie wchodzi wżycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.