Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 1992-07-21 do 1999-01-01
Wersja archiwalna od 1992-07-21 do 1999-01-01
archiwalny
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 17 czerwca 1992 r.
w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych.
Na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350, Nr 110, poz. 472 i z 1992 r. Nr 21, poz. 85) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Środki zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zwanego dalej „funduszem rehabilitacji”, zakład pracy chronionej przeznacza na rehabilitację zawodową, społeczną i leczniczą osób niepełnosprawnych:
1) zatrudnionych w tym zakładzie w ramach stosunku pracy lub umowy o pracę nakładczą,
2) z którymi zatrudnienie w tym zakładzie ustało wskutek przejścia na emeryturę lub rentę inwalidzką i nie są zatrudnione w innym zakładzie pracy,
3) przebywających na urlopach bezpłatnych oraz urlopach wychowawczych,
4) będących uczniami pobierającymi praktyczną naukę zawodu w tym zakładzie.
2. Środki funduszu rehabilitacji wykorzystuje się na finansowanie:
1) poradnictwa zawodowego,
2) szkolenia zawodowego,
3) przygotowania miejsc pracy,
4) podstawowej i specjalistycznej opieki medycznej oraz poradnictwa rehabilitacyjnego,
5) dodatkowego wynagrodzenia pracowników za znajomość i posługiwanie się językiem migowym oraz wynagrodzenia lektorów dla niewidomych zatrudnionych na stanowiskach nierobotniczych,
6) wynagrodzeń za dodatkowy urlop wypoczynkowy,
7) wynagrodzeń za czas zwolnień od pracy osoby niepełnosprawnej skierowanej:
a) na turnus zorganizowany w celu rehabilitacji,
b) w celu wykonania badań specjalistycznych, zabiegów leczniczych lub usprawniających,
c) w celu uzyskania zaopatrzenia w sprzęt ortopedyczny lub jego naprawy,
8) kosztów utrzymania bazy rehabilitacyjno-wypoczynkowej i socjalnej (np. internaty, hotele, stołówki).
9) kosztów dowożenia do pracy i z pracy osób niepełnosprawnych mających trudności w korzystaniu z publicznych środków transportu,
10) świadczeń na:
a) częściową odpłatność za pobyt w sanatoriach, placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych,
b) leki niezbędne do stosowania stale lub okresowo przez osoby niepełnosprawne,
c) zakup i naprawę indywidualnego sprzętu rehabilitacyjnego i ortopedycznego, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
d) adaptację i wyposażenie mieszkań, budynków mieszkalnych oraz obiektów zamieszkałych lub przeznaczonych dla osób niepełnosprawnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.
e) usprawnianie fizyczne,
f) opłacanie częściowe lub całkowite pobytu osoby niepełnosprawnej na turnusie rehabilitacyjno-usprawniającym, wczasach lub wypoczynku zorganizowanym w innych formach,
g) kolonie oraz obozy dla młodzieży niepełnosprawnej, a także dla dzieci osób, o których mowa w ust. 1,
h) opiekę socjalno-bytową, w tym opiekę pielęgnacyjną w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się, jeśli nie korzysta z innego źródła pomocy tego rodzaju,
i) utrzymanie przez osoby niewidome psa przewodnika,
j) zakup wydawnictw i pomocy dydaktycznych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
k) opłacanie przewodników towarzyszących samotnym osobom niewidomym zaliczonym do inwalidów I lub II grupy oraz osobom z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonym do inwalidów I grupy,
I) opłacanie tłumacza języka migowego,
ł) konieczny przewóz osoby niepełnosprawnej na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.
§ 2. 1. Świadczenia, o których mowa w § 1 ust. 2 pkt 10, mogą być udzielane w formie bezzwrotnej lub w formie nie oprocentowanej pożyczki.
2. Nie oprocentowana pożyczka, o której mowa w ust. 1, może być częściowo umorzona, nie więcej jednak niż do wysokości 50%.
§ 3. 1. Kierownik zakładu pracy ustala regulamin funduszu rehabilitacji, który określa w szczególności:
1) rodzaje wydatków i zadań zakładu, które są finansowane z funduszu rehabilitacji,
2) rodzaje świadczeń określonych w § 1 ust. 2 pkt 10, które mogą być udzielane w formie bezzwrotnej lub w formie nie oprocentowanej pożyczki, a także częstotliwość i kryteria udzielania tych świadczeń,
3) zasady, warunki i wysokość częściowego umorzenia nie oprocentowanej pożyczki.
2. Projekt regulaminu funduszu rehabilitacji wymaga opinii działających w zakładzie pracy związków zawodowych oraz służb rehabilitacyjno-medycznych.
3. Regulamin funduszu rehabilitacji podaje się do wiadomości pracowników zakładu pracy przez ogłoszenie w miejscu ogólnie dostępnym.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: p.o. J. Kropiwnicki