Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 1992-06-18 do 1999-01-01
Wersja archiwalna od 1992-06-18 do 1999-01-01
archiwalny
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 21 kwietnia 1992 r.
w sprawie rodzajów schorzeń uzasadniających obniżenie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych oraz zasad i trybu jego obniżania.
Na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr 100, poz. 472 oraz z 1992 r. Nr 21, poz. 85) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do schorzeń uzasadniających obniżenie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych zalicza się:
1) chorobę Parkinsona,
2) stwardnienie rozsiane,
3) paraplegię, tetraplegię, hemiplegię,
4) znaczne upośledzenie widzenia (ślepotę) oraz niedowidzenie,
5) głuchotę,
6) głuchoniemotę,
7) nosicielstwo wirusa HIV oraz chorobę AIDS,
8) epilepsję,
9) upośledzenie umysłowe i przewlekłe choroby psychiczne.
§ 2. 1. Wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych obniża się w następujący sposób:
1) liczbę zatrudnionych pracowników ze schorzeniami, o których mowa w § 1, w przeliczeniu na pełne etaty mnoży się przez współczynnik wynoszący:
a) dla zakładów pracy sfery budżetowej (państwowych i samorządowych) – 4,
b) dla pozostałych zakładów – 3,
2) otrzymaną wielkość ustaloną według zasad określonych w pkt 1 dzieli się przez liczbę pracowników zatrudnionych w przeliczeniu na pełne etaty, a otrzymany iloraz mnoży się przez 100%,
3) ustaloną według zasad określonych w pkt 1 i 2 wartość obniżenia wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych odejmuje się od 6%.
2. Otrzymana różnica stanowi obniżony wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi wżycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: J. Kropiwnicki
