Rozdział 1

Opłaty za pobór wody i wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi

§ 1. Za pobór wody stanowiącej własność państwa ustala się opłaty, zwane dalej „opłatami za wodę”.

§ 2. Zwalnia się od opłat za wodę:

1) powierzchniową służącą do napędu turbin i innych urządzeń wodnych oraz do ogrzewania lokali, a także służącą do celów związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej lub cieplnej, zużywaną zwrotnie,

2) przeznaczoną na zaopatrzenie jednostek organizacyjnych straży pożarnych,

3) kopalnianą,

4) przeznaczoną do korzystania do celów rybackich.

§ 3. 1. Na obszarze województw: bielskiego, częstochowskiego, jeleniogórskiego, kieleckiego, krakowskiego, legnickiego, nowosądeckiego, opolskiego, tarnowskiego, wałbrzyskiego i wrocławskiego stawka opłaty za 1 m³ wody powierzchniowej pobranej do:

1) celów związanych z wytworzeniem energii elektrycznej lub cieplnej zużytej bezpowrotnie – wynosi 160 zł,

2) do innych celów – wynosi 790 zł.

2. Zakładom położonym na obszarze województwa katowickiego stawkę opłaty za 1 m³ ustala się o 100% wyższą niż określona w ust. 1.

3. Na obszarze województw nie wymienionych w ust. 1 i 2 stawka opłaty za 1 m³ wody powierzchniowej pobranej do:

1) celów związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej lub cieplnej zużytej bezpowrotnie – wynosi 70 zł,

2) innych celów – wynosi 315 zł.

4. Stawki opłat, określone w ust. 3, stosuje się także do ustalania opłat za pobór wody z morskich wód wewnętrznych i wód morza terytorialnego.

5. Na obszarze województw wymienionych w ust. 1 oraz województw katowickiego, lubelskiego i chełmskiego stawka opłaty za 1 m³ wody podziemnej pobranej do:

1) celów produkcyjnych, w których woda wchodzi w skład lub bezpośredni kontakt z produktami spożywczymi albo farmakologicznymi – wynosi 790 zł,

2) innych celów produkcyjnych – wynosi 2.360 zł.

6. Na obszarze województw nie wymienionych w ust. 5 stawka opłaty za 1 m³ wody podziemnej pobranej do:

1) celów produkcyjnych, w których woda wchodzi w skład lub bezpośredni kontakt z produktami spożywczymi lub farmakologicznymi – wynosi 315 zł,

2) innych celów produkcyjnych – wynosi 945 zł.

§ 4. Na obszarze całego kraju stawka opłaty za 1 m³ wody powierzchniowej lub wody podziemnej pobranej na cele: socjalne, zaopatrzenia ludności, utrzymania zieleni oraz czystości w miastach, produkcji płodów rolnych i hodowli oraz nawodnień rolniczych i leśnych – wynosi 50 zł.

§ 5. Za wprowadzanie do wód stanowiących własność państwa lub do ziemi:

1) wód kopalnianych zawierających zanieczyszczenia określone wskaźnikiem sumy jonów chlorków i siarczanów,

2) ścieków zawierających zanieczyszczenia określone wskaźnikami: pięciodniowym biochemicznym zapotrzebowaniem tlenu (BZT₅), chemicznym zapotrzebowaniem tlenu oznaczonym metodą dwuchromianową (ChZT), zawiesiną ogólną, sumą jonów chlorków i siarczanów, sumą metali ciężkich, fenolami lotnymi

– ustala się opłaty, zwane dalej „opłatami za ścieki”.

§ 6. Zwalnia się od opłat za ścieki:

1) wprowadzanie do wód lub do ziemi ścieków, jeżeli na ich wprowadzanie nie jest wymagane pozwolenie wodnoprawne,

2) wprowadzanie ścieków do ziemi w celu rolniczego wykorzystania.

§ 7. 1. Opłaty za ścieki ustala się w zależności od rodzaju ścieków i od zawartych w nich ładunków zanieczyszczeń. Przy ustalaniu opłaty przyjmuje się ten ze wskaźników zanieczyszczenia (BZT₅, ChZT, zawiesina ogólna, suma jonów chlorków i siarczanów), za który opłata jest największa.

2. Opłatę za wprowadzanie wód kopalnianych ustala się zależnie od zawartości sumy jonów chlorków i siarczanów.

3. Do opłaty, ustalonej według zasad określonych w ust. 1 i 2, dolicza się opłatę za sumę metali ciężkich i fenole lotne.

4. Opłatę za ścieki wprowadzane z oczyszczalni grupowych lub kolektorów będących własnością zakładów przemysłowych ustala się każdemu użytkownikowi tych urządzeń proporcjonalnie do wielkości wniesionych ładunków zanieczyszczeń według stawek określonych dla tych użytkowników w ust. 5 i 6.

5. Stawka opłaty za 1 kg ładunku wyrażonego w BZT₅ wynosi dla ścieków:

1) z zakładów przemysłu chemicznego, paliwowo-energetycznego, metalurgicznego, elektromaszynowego i lekkiego – 20.100 zł,

2) z zakładów przemysłu drzewno-papierniczego – 8.325 zł,

3) z zakładów przemysłu spożywczego – 5.190 zł,

4) z urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych miast – 1.950 zł,

5) z urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych wsi i kanalizacji sanitarnej zakładów oraz z zakładów służby zdrowia i opieki społecznej – 1.735 zł,

6) innych – 9.715 zł.

6. Stawka opłaty za 1 kg ładunku wyrażonego w ChZT wynosi dla ścieków:

1) z zakładów przemysłu chemicznego, paliwowo-energetycznego, metalurgicznego, elektromaszynowego i lekkiego – 13.860 zł,

2) z zakładów przemysłu drzewno-papierniczego – 5.375 zł,

3) z zakładów przemysłu spożywczego – 3.465 zł,

4) z urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych miast – 1.175 zł,

5) z urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych wsi i kanalizacji sanitarnej zakładów oraz z zakładów służby zdrowia i opieki społecznej – 1.045 zł,

6) innych – 5.550 zł.

7. Stawka opłaty za 1 kg zawiesiny ogólnej wynosi 870 zł.

8. Stawka opłaty za 1 kg ładunku sumy jonów chlorków i siarczanów zawartych w wodach kopalnianych odprowadzanych bezpośrednio do wód powierzchniowych wynosi 550 zł.

9. Stawka opłaty za 1 kg ładunku sumy jonów chlorków i siarczanów zawartych w wodach kopalnianych odprowadzanych do wód powierzchniowych za pośrednictwem zbiorników dozujących, jak również za 1 kg ładunku sumy jonów chlorków i siarczanów zawartych w ściekach, wynosi 70 zł.

10. Stawka opłaty za 1 kg ładunku sumy metali ciężkich wynosi 100.000 zł.

11. Stawka opłaty za 1 kg ładunku fenoli lotnych wynosi 40.000 zł.

12. Stawki opłat za ścieki wprowadzane do jezior oraz do zbiorników wodnych powstałych w wyniku spiętrzenia wód płynących o czasie wymiany wody przekraczającym 14 dni zwiększa się o 100%.

13. Opłatę za wprowadzanie wód chłodniczych ustala się za ładunek zanieczyszczeń przekraczający ładunek zawarty w pobieranej wodzie.

§ 8. Zakłady położone na obszarze województwa katowickiego ponoszą opłaty za ścieki dwukrotnie wyższe niż określone w § 7.

§ 9. 1. Opłatę za wodę i ścieki ustala wojewoda na podstawie informacji, którą zakład jest obowiązany złożyć w terminie do 31 stycznia każdego roku, a jeżeli produkcja zakładu ma charakter okresowy – w terminie 15 dni po zakończeniu każdego okresu produkcyjnego.

2. Informacja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać dane o ilości pobranej wody powierzchniowej i podziemnej, celach jej wykorzystania oraz o zakupie i sprzedaży wody, a także o ilości, rodzaju i przeciętnym składzie wprowadzanych do wód lub do ziemi ścieków oraz o stężeniu zawartych w nich zanieczyszczeń, określonych wskaźnikami: BZT₅, ChZT, zawiesiną ogólną, sumą jonów chlorków i siarczanów, sumą metali ciężkich, fenolami lotnymi. Skład ścieków i zawartość w nich zanieczyszczeń ustala się w miejscu wylotu ścieków z urządzeń oczyszczających lub kolektorów zakładu.

3. Jeżeli zakład nie złoży w terminie informacji, o której mowa w ust. 1, decyzję o opłacie wydaje się na podstawie ustaleń dokonanych przez organ pobierający opłatę.

4. W razie niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 1, organ – ustalając opłatę – stosuje stawki obowiązujące w dniu wszczęcia postępowania.

§ 10. Wojewoda może zażądać złożenia informacji, o której mowa w § 9 ust. 1, w terminie do końca miesiąca po upływie każdego kwartału danego roku.

§ 11. Wojewoda może zaniechać:

1) pobierania opłat za ścieki wprowadzane do wód lub do ziemi, jeżeli opłata nie przekracza 1.000.000 zł za okres przyjęty do jej wymiaru, a ścieki te nie spowodują szkodliwego zanieczyszczenia wód powierzchniowych, podziemnych oraz płodów rolnych przeznaczonych do spożycia,

2) pobierania opłat za wodę, jeżeli opłata nie przekracza 2.000.000 zł za okres przyjęty do jej wymiaru.

Rozdział 2

Opłaty za korzystanie z wód i urządzeń wodnych do celów żeglugi i spławu oraz za wydobywanie materiałów

§ 12. 1. Za korzystanie z wód i urządzeń wodnych stanowiących własność państwa do celów żeglugi i spławu oraz za wydobywanie z tych wód żwiru, piasku i kamienia ustala się opłaty określone w załączniku do rozporządzenia. Opłaty te pobierają okręgowe dyrekcje gospodarki wodnej.

2. Nie pobiera się opłat za żeglugę, spław i śluzowanie:

1) łodzi ratunkowych i łodzi stanowiących wyposażenie statku,

2) łodzi sportowo-turystycznych i innych małych obiektów pływających (do 15 ton nośności); w razie śluzowania zwolnienie to dotyczy wyłącznie kajaków i małych łodzi wiosłowych, jeżeli ich przejście przez śluzę albo pochylnię odbywa się łącznie z innymi statkami lub łodziami sportowo-turystycznymi,

3) obiektów pływających okręgowych dyrekcji gospodarki wodnej,

4) obiektów pływających jednostek sił zbrojnych, jednostek organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych i straży pożarnej,

5) obiektów pływających inspektoratów żeglugi śródlądowej,

6) obiektów pływających Państwowej Straży Rybackiej,

7) obiektów pływających urzędów morskich.

3. Od uczniów szkół podstawowych i średnich oraz od studentów szkół wyższych ustala się opłaty za śluzowanie obniżone o połowę.

§ 13. 1. Opłaty za przewóz towarów ustala się w zależności od masy przewożonych towarów, długości trasy oraz odcinków dróg wodnych określonych w załączniku. Masę towarów zaokrągla się do pełnych ton, a wysokość opłaty – do pełnych złotych.

2. Jeżeli opłata za przewóz towarów byłaby niższa od opłaty za przejazd pustego statku, opłatę ustala się tak jak za przejazd pustego statku.

3. W śluzach wielostopniowych każdą komorę liczy się za osobną śluzę.

4. Długość trasy przejazdu określa się według wykazu odległości taryfowych żeglugi śródlądowej.

§ 14. 1. Przy przewozie, holowaniu lub spławie drewna ustala się opłaty za tonokilometry.

2. Masę drewna ustala się na podstawie dokumentu przewozowego wystawionego przez przewoźnika. Jeżeli w dokumencie przewozowym nie ustalono ilości m³ drewna albo przewoźnik nie wystawił dokumentu przewozowego, przyjmuje się, że 1 m³ drewna = 3,5 m² powierzchni tratwy = 0,7 tony.

§ 15. 1. Opłatę za korzystanie z urządzeń wodnych, żeglugę i spław ustala właściwa okręgowa dyrekcja gospodarki wodnej na podstawie informacji, którą podmiot gospodarczy prowadzący działalność żeglugową obejmującą przewóz osób lub towarów w celach zarobkowych i na własny rachunek jest obowiązany składać za każdy miesiąc uprawiania żeglugi w terminie do 15 dnia następnego miesiąca.

2. Informacja, o której mowa w ust. 1, dotyczy przewozów towarowych wyrażonych w tonokilometrach, rejsów statków pasażerskich, pustych statków towarowych i barek, ilości śluzowań i przejść przez pochylnię i powinna zawierać dane, o których mowa w § 13 i 14.

3. Podmioty, o których mowa w ust. 1, uiszczają opłaty za każdy miesiąc uprawiania żeglugi w terminie do 30 dnia następnego miesiąca, na podstawie noty księgowej wystawionej przez okręgową dyrekcję gospodarki wodnej.

4. W razie niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 1, właściwa okręgowa dyrekcja gospodarki wodnej określa należność z tytułu opłat za korzystanie z urządzeń wodnych, żeglugę i spław według własnych ustaleń.

5. Posiadacze technicznych obiektów pływających, łodzi sportowych i turystycznych oraz innych jednostek pływających opłatę za śluzowanie lub przejście przez pochylnię uiszczają bezpośrednio w miejscu śluzowania, za pokwitowaniem, na rzecz właściwej okręgowej dyrekcji gospodarki wodnej.

Rozdział 3

Przepisy przejściowe i końcowe

§ 16. Zwalnia się od opłat za wodę pobraną w 1992 r., przeznaczoną na zaopatrzenie zakładów służby zdrowia i opieki społecznej, domów dziecka i placówek opiekuńczo-wychowawczych, sił zbrojnych, jednostek organizacyjnych Straży Granicznej, więziennictwa, zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich.

§ 17. 1. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 1986 r. w sprawie opłat za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych (Dz. U. z 1988 r. Nr 37, poz. 295, z 1990 r. Nr 42, poz. 243 i Nr 88, poz. 513 oraz z 1991 r. Nr 81, poz. 352).

2. Sprawy wszczęte przed dniem wejścia w życie rozporządzenia podlegają rozpoznaniu według przepisów dotychczasowych.

3. Do zakładów, które złożą informację określoną w § 9 ust. 1 i 2 do dnia 31 stycznia 1992 r., stosuje się przepisy dotychczasowe.

§ 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1992 r.