§ 1. 1. Rejonowe urzędy pracy mogą kierować bezrobotnych do prac interwencyjnych lub robót publicznych, jeżeli ich wykonywanie jest gospodarczo lub społecznie użyteczne.

2. Roboty publiczne powinny być organizowane w szczególności w ramach realizowanych na szczeblu lokalnym, regionalnym lub ogólnokrajowym inwestycji infrastrukturalnych, dotyczących m. in.:

1) ochrony środowiska,

2) gospodarki wodnej (melioracje, kanalizacja, zaopatrzenie wsi w wodę),

3) gospodarki leśnej,

4) łączności,

6) drogownictwa,

6) budownictwa komunalnego,

7) inwestycji dotyczących infrastruktury usług społecznych.

3. Prace interwencyjne lub roboty publiczne nie mogą być organizowane, jeżeli spowodowałoby to naruszenie zasad konkurencyjności w danym rejonie oraz likwidację lub upadłość wyspecjalizowanych zakładów pracy wykonujących tego rodzaju działalność.

§ 2. Roboty publiczne mogą być organizowane na wniosek organów gminy lub terenowych organów rządowej administracji ogólnej, zwanych dalej "organizatorami".

§ 3. Przy rozpatrywaniu wniosków o organizację robót publicznych powinny być preferowane rejony uznane za szczególnie zagrożone wysokim bezrobociem strukturalnym.

§ 4. 1. Organizatorzy ubiegający się o skierowanie bezrobotnych do wykonywania robót publicznych składają wniosek, z zastrzeżeniem ust. 3, do rejonowego urzędu pracy właściwego ze względu na miejsce wykonywania robót.

2. Wniosek powinien zawierać następujące dane:

1) nazwę i lokalizację inwestycji oraz nazwę i adres inwestora,

2) liczbę bezrobotnych proponowanych do zatrudnienia w ramach robót publicznych oraz okres tego zatrudnienia,

3) informacje o zaawansowaniu robót, kosztach inwestycji, źródłach jej finansowania oraz ogólnej liczbie zatrudnionych lub przewidzianych do zatrudnienia pracowników stałych,

4) miejsce wykonywania robót przez skierowanych bezrobotnych, pożądane kwalifikacje oraz inne wymogi,

5) informacje dotyczące wysokości przewidzianego wynagrodzenia dla skierowanych bezrobotnych,

6) informacje dotyczące możliwości zakwaterowania, wyżywienia oraz uprawnień, jakie będą przysługiwały skierowanym bezrobotnym.

3. Jeżeli roboty publiczne obejmują swoim zasięgiem obszar województwa lub kilku województw, wniosek, o którym mowa w ust. 1, organizator składa w wojewódzkim urzędzie pracy właściwym ze względu na największą liczbę bezrobotnych wnioskowanych do skierowania z terenu danego województwa.

§ 5. 1. Wojewódzkie i rejonowe urzędy pracy, do których wpłynęły wnioski określone w § 4, przedkładają je - w celu uzyskania opinii - wojewódzkiej i odpowiednio rejonowej radzie zatrudnienia.

2. Wnioski skierowane do wojewódzkiego urzędu pracy, w przypadku, o którym mowa w § 4 ust. 3, przekazywane są do rozpatrzenia przez inne wojewódzkie urzędy pracy.

3. W przypadku uzyskania pozytywnej opinii rady zatrudnienia i posiadania na ten cel niezbędnych środków Funduszu Pracy, wojewódzkie lub rejonowe urzędy pracy dokonują szczegółowych uzgodnień z organizatorem tych robót i zawierają umowę, o której mowa w § 8.

4. W przypadku negatywnej opinii rody zatrudnienia lub braku możliwości skierowania bezrobotnych do robót publicznych, urząd pracy, do którego wpłynął wniosek, zawiadamia pisemnie wnioskującego organizatora.

§ 6. 1. Do prac interwencyjnych lub robót publicznych rejonowe urzędy pracy powinny kierować w szczególności bezrobotnych:

1) absolwentów oraz pozostających bez pracy przez okres dłuższy niż 6 miesięcy,

2) jeżeli rodzaj przewidzianych do wykonywania prac jest zgodny z posiadanymi kwalifikacjami,

3) gdy po upływie okresu wykonywania tych prac zostaną zatrudnieni w zakładzie pracy, w którym prace te będą wykonywali,

4) jeżeli jest to wskazane ze względów społecznych.

2. Do wykonywania prac interwencyjnych lub robót publicznych nie mogą być kierowani bezrobotni, dla których rejonowy urząd pracy posiada propozycje odpowiedniej pracy.

§ 7. 1. Prace interwencyjne, z zastrzeżeniem ust. 2, mogą być organizowane w zakładach pracy:

1) zatrudniających co najmniej 10 pracowników stałych, z wyjątkiem biur, o których mowa w ust. 2 pkt 2,

2) które nie dokonały w okresie ostatnich 6 miesięcy zwolnień pracowników, przekraczających 10% stanu załogi, oraz nie są w stanie likwidacji lub upadłości.

2. Prace interwencyjne nie mogą być organizowane w zakładach pracy będących:

1) partiami lub organizacjami politycznymi,

2) organizacjami związków zawodowych, z wyjątkiem upoważnionych do prowadzenia pośrednictwa pracy związkowych biur pracy.

3) urzędami podległymi naczelnym organom władzy państwowej oraz naczelnym i centralnym organom administracji państwowej,

4) kościołami lub związkami wyznaniowymi,

5) przedstawicielstwami obcych państw.

§ 8. 1. Rejonowy urząd pracy zawiera z zakładami pracy, w których bezrobotni wykonywać będą prace interwencyjne, oraz organizatorami robót publicznych umowę określającą m. in.:

1) liczbę osób i okres, na jaki zostaną skierowani bezrobotni,

2) rodzaj wykonywanych prac oraz niezbędne lub pożądane kwalifikacje kierowanych osób,

3) terminy i wysokość refundowanych przez rejonowy urząd pracy kosztów wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne,

4) obowiązek informowania rejonowego urzędu pracy o przypadkach porzucenia pracy przez skierowanych bezrobotnych.

2. Zakład pracy, w którym skierowani przez rejonowy urząd pracy bezrobotni wykonywać będą prace interwencyjne oraz organizator robót publicznych zawiera z bezrobotnymi umowy o pracę na czas określony wynikający z umowy, o której mowa w ust. 1.

§ 9. Do dnia 1 stycznia 1993 r. zadania wynikające z niniejszego rozporządzenia realizują wojewódzkie i rejonowe biura pracy.

§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.