Na podstawie art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o Krajowej Szkole Administracji Publicznej (Dz. U. Nr 63, poz. 266 i Nr 104, poz. 450) zarządza się, co następuje:

Załączniki do rozporządzenia Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów
z dnia 13 listopada 1991 r. (poz. 499)

Załącznik nr 1

TABELA STANOWISK, KWALIFIKACJI I KATEGORII ZASZEREGOWANIA PRACOWNIKÓW MERYTORYCZNYCH
(w działach, ośrodkach, pracowniach, sekcjach)
I ADMINISTRACYJNO-EKONOMICZNYCH
(w biurach, zespołach)

Załącznik nr 2

TABELA STAWEK MIESIĘCZNEGO WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW MERYTORYCZNYCH I ADMINISTRACYJNO-EKONOMICZNYCH

Załącznik nr 3

TABELA STANOWISK, KWALIFIKACJI I KATEGORII ZASZEREGOWANIA PRACOWNIKÓW OBSŁUGI

Załącznik nr 4

TABELA GODZINOWYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO

Załącznik nr 5

TABELA STANOWISK, NA KTÓRYCH PRZYSŁUGUJE DODATEK FUNKCYJNY, ORAZ STAWEK DODATKÓW FUNKCYJNYCH

Uwaga: 1) dodatek funkcyjny przysługuje za dni, za które pracownik otrzymuje wynagrodzenie zasadnicze,

2) w razie ustanowienia pełnomocnika dyrektora, przysługuje mu dodatek funkcyjny w wysokości od 40 do 90% najniższego wynagrodzenia zasadniczego określonego w załączniku nr 2.

Załącznik nr 6

ZASADY PRZYZNAWANIA PRACOWNIKOM DODATKÓW ZA WYSŁUGĘ LAT

§ 1. Pracownikom przysługuje dodatek za wysługę lat:

1) zatrudnionym na stanowiskach koordynatora I stopnia i wykładowcy – w wysokości 3% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 3 latach pracy, wzrastający o 1% w każdym następnym roku do 20% po 20 latach,

2) pozostałym pracownikom – w wysokości 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy, wzrastający o 1% w każdym następnym roku do 20% po 20 latach pracy.

§ 2. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat zalicza się okresy:

1) uprzedniego zatrudnienia, z wyłączeniem okresów zatrudnienia w zakładach pracy, w których stosunek pracy:

a) wygasł wskutek porzucenia pracy przez pracownika,

b) został rozwiązany przez zakład pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika,

c) został rozwiązany na skutek dyscyplinarnego zwolnienia z pracy lub wydalenia z zawodu nauczycielskiego;

2) studiów doktoranckich ukończonych przed 12 sierpnia 1985 r., jeżeli pracownik został na nie skierowany przez szkołę wyższą na warunkach określonych w rozporządzeniu Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki z dnia 17 grudnia 1976 r. w sprawie studiów doktoranckich (Dz. U. Nr 41, poz. 243, z 1980 r. Nr 26, poz. 109, z 1983 r. Nr 10, poz. 53 i z 1984 r. Nr 24, poz. 123), z tym że okres podlegający zaliczeniu nie może przekroczyć 3 lat;

3) asystenckich studiów przygotowawczych, o których mowa w zarządzeniu Ministrów Szkolnictwa Wyższego, Oświaty, Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Przewodniczącego Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki z dnia 16 października 1964 r. w sprawie zasad i warunków tworzenia w szkołach wyższych asystenckich studiów przygotowawczych (Monitor Polski Nr 77, poz. 358);

4) pobytu za granicą wynikającego ze skierowania udzielonego na podstawie przepisów o kierowaniu za granicę pracowników uczelni w celach naukowych, dydaktycznych i szkoleniowych;

5) inne niż wymienione w pkt 1–4, zaliczane do okresu uprawniającego do dodatku za staż pracy na podstawie odrębnych przepisów.

§ 3. 1. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie.

2. Dodatek za wysługę lat przysługuje również za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby bądź konieczności sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które otrzymuje zasiłek z ubezpieczenia społecznego.

§ 4. Dodatek za wysługę lat wypłacany jest w okresach miesięcznych, w terminach wypłat wynagrodzenia;

1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do dodatku lub prawo do wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,

2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub prawa do wyższej stawki dodatku nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.

Załącznik nr 7

ZASADY WYNAGRADZANIA PRACOWNIKÓW WEDŁUG SYSTEMU CZASOWO-PROWIZYJNEGO

§ 1. Stawkę prowizyjną ustala się na czas określony (sezon, kwartał) albo na czas nie określony, z tym że ustalona stawka podlega zmianie w każdym przypadku zmiany cen na towary lub usługi będące przedmiotem działalności pracowników wynagradzanych według systemu czasowo-prowizyjnego.

§ 2. Przy ustalaniu stawki prowizyjnej należy brać pod uwagę kształtowanie się wartości obrotów (usług) oraz wielkość wynagrodzeń zasadniczych i premii zespołu pracowników wynagradzanych według systemu czasowo-prowizyjnego, uczestniczących w realizacji obrotu (usług) w minionym (porównywalnym) okresie, a także przewidywaną wartość obrotu (usług) oraz wielkość środków na wynagrodzenia planowane dla tego zespołu na okres, na który zostaje ustalona stawka.

§ 3. Należność do wypłaty dla zespołu pracowników, o których mowa w ust. 2, oblicza się mnożąc ustaloną stawkę prowizyjną przez wielkość obrotu (usług) i dzieląc przez 100.

§ 4. Podział prowizji między pracowników należących do zespołu wynagradzanego według czasowo-prowizyjnego systemu następuje proporcjonalnie do wysokości stawek wynikających z ich osobistego zaszeregowania i przepracowanego czasu pracy.

§ 5. Wynagrodzenie prowizyjne, o którym mowa w § 3, zastępuje wynagrodzenie zasadnicze i premię.

§ 6. Dodatki za staż pracy i inne składniki wynagrodzenia obliczane od wynagrodzenia zasadniczego, w odniesieniu do pracowników wynagradzanych według czasowo- -prowizyjnego systemu, oblicza się od stawek wynagrodzenia zasadniczego wynikających z osobistego zaszeregowania pracowników oraz przepracowanego czasu pracy.

§ 7. Jeżeli pracownicy z przyczyn od nich niezależnych nie wykonali obrotu w wysokości przyjętej do obliczenia stawki prowizyjnej, otrzymują wynagrodzenie zasadnicze wynikające z osobistego zaszeregowania.

Załącznik nr 8

ZASADY PRZYZNAWANIA DODATKÓW ZA ZNAJOMOŚĆ JĘZYKÓW OBCYCH

1. Dodatek za znajomość języków obcych, zwany dalej „dodatkiem”, przyznaje się pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym posługiwanie się językiem obcym jest niezbędne do wykonywania czynności wynikających z zakresu obowiązków służbowych pracownika.

2. Dodatek przyznaje dyrektor Szkoły.

3. Warunkiem przyznania dodatku jest złożenie przez pracownika z wynikiem pozytywnym egzaminu ze znajomości języka obcego w trybie określonym przez dyrektora Szkoły-

4. Od składania egzaminu, o którym mowa w ust. 3, zwolnieni są pracownicy posiadający;

1) dyplom ukończenia wydziału filologicznego szkoły wyższej,

2) uprawnienia tłumacza w zakresie danego języka obcego, przyznane na podstawie odrębnych przepisów,

3) dyplom ukończenia szkoły wyższej lub średniej za granicą, w której językiem wykładowym był język obcy, za którego znajomość pracownik ma pobierać dodatek.

5. Złożenie egzaminu, o którym mowa w ust. 3, uprawnia do dodatku przez okres 5 lat. Warunkiem przyznania dodatku po upływie tego okresu jest ponowne złożenie egzaminu z pozytywnym wynikiem.

6. Dodatek przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie.

7. Dodatek przysługuje również za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny.

8. Dodatek przyznaje się od pierwszego dnia miesiąca następującego po:

1) złożeniu przez pracownika egzaminu z wynikiem pozytywnym,

2) przedstawieniu dokumentów uzasadniających zwolnienie pracownika od składania egzaminu.

9. Prawo do otrzymania dodatku wygasa z końcem miesiąca, w którym pracownik:

1) przestał wykonywać czynności lub zajmować stanowisko uzasadniające otrzymywanie dodatku,

2) uzyskał negatywną ocenę z ponownie składanego egzaminu.

Załącznik nr 9

ZASADY PRZYZNAWANIA PRACOWNIKOM DODATKÓW ZA PRACE WYKONYWANE W WARUNKACH SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA LUB UCIĄŻLIWYCH ORAZ WYKAZ TYCH PRAC

§ 1. Pracownikom przysługują dodatki pieniężne za prace wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych, zwane dalej „dodatkami”.

§ 2. 1. Dodatek wypłaca się miesięcznie z dołu:

1) przy pierwszym stopniu uciążliwości lub szkodliwości – w wysokości 8%,

2) przy drugim stopniu uciążliwości lub szkodliwości – w wysokości 12%,

3) przy trzecim stopniu uciążliwości lub szkodliwości – w wysokości 16%

najniższego wynagrodzenia zasadniczego określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

2. Stawki dodatku zaokrągla się do 1000 zł w górę.

§ 3. 1. Do pierwszego stopnia szkodliwości lub uciążliwości zalicza się prace wykonywane:

1) w warunkach narażenia na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki płucnej,

2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych nie kumulujących się w organizmie,

3) w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stała temperatura efektywna powyżej 25°C lub poniżej 10°C,

4) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe (np. spawanie, stosowanie lamp bakteriobójczych),

5) w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80%, w błocie lub bezpośrednim kontakcie z wodą,

6) przy obsłudze elektronicznych monitorów ekranowych,

7) w warunkach narażenia na wibrację ogólną,

8) w pomieszczeniach, w których jest konieczne stałe stosowanie sztucznego oświetlenia.

2. Do drugiego stopnia szkodliwości lub uciążliwości zalicza się prace wykonywane w warunkach:

1) narażenia na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki płucnej,

2) narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie,

3) narażenia na szkodliwe działanie miejscowej wibracji (np. używanie ręcznych narzędzi pneumatycznych),

4) natężenia hałasu przekraczającego dopuszczalne normy.

3. Do trzeciego stopnia szkodliwości lub uciążliwości zalicza się prace wykonywane:

1) w warunkach narażenia na działanie benzyny, alfa i beta naftyloaminy, chlorku winylu, azbestu oraz innych czynników o analogicznym jak te substancje działaniu, jeżeli zostanie to uznane przez instytut medycyny pracy,

2) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące,

3) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300 000 MHz w strefie zagrożenia.

§ 4. 1. Prace określone w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w ust. 2 pkt 1, 2 i 4 uważa się za wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia, uzasadniających przyznanie dodatku, jeżeli w środowisku pracy przekroczone są najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia, określone w odrębnych przepisach, lub inne obowiązujące normy higienicznosanitarne.

2. Pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia, o których mowa w ust. 1, dokonywane są przez laboratoria Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz inne laboratoria upoważnione przez właściwych terenowo państwowych wojewódzkich inspektorów sanitarnych.

§ 5. Dodatek przysługuje pracownikom wykonującym prace, o których mowa w § 3 ust. 1 i 2 oraz w ust. 3 pkt 1 i 2, przez co najmniej 40 godzin w miesiącu, natomiast pracownikom wykonującym prace wymienione w § 3 ust. 3 pkt 3 – przez połowę dopuszczalnego czasu przebywania w strefie zagrożenia.

§ 6. Pracownikowi wykonującemu w danym miesiącu prace w warunkach o różnym stopniu szkodliwości lub uciążliwości przysługuje jeden dodatek według najwyższego stopnia szkodliwości lub uciążliwości.

§ 7. Dodatek przyznaje się na podstawie wyników badania przeprowadzonego przez jednostkę upoważnioną do badania warunków środowiska pracy.