Art. 1. W ustawie z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 143, z 1985 r. Nr 4, poz. 15, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 35, poz. 192 oraz z 1991 r. Nr 104, poz. 450 i Nr 106, poz. 457) art. 48 otrzymuje brzmienie:

„Art. 48. Prawo do zasiłków określonych w ustawie i ich wysokość ustalają oraz zasiłki te wypłacają:

1) zakłady pracy, które nie zgłaszają imiennie pracowników do ubezpieczenia społecznego w oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych – swoim pracownikom w czasie trwania ich zatrudnienia, a także po ustaniu zatrudnienia, jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ustaniem zatrudnienia,

2) oddziały Zakładu Ubezpieczeń Społecznych – w pozostałych przypadkach.”

Art. 2. W ustawie z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. z 1983 r. Nr 31, poz. 146, z 1989 r. Nr 32, poz. 169 i Nr 35, poz. 190 oraz z 1990 r. Nr 36, poz. 206) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 1 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Pracę uważa się za wykonywaną stale, jeżeli trwa nieprzerwanie co najmniej 30 dni.”,

2) w art. 28 w ust. 1 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy „a także tryb postępowania w sprawach kontynuowania ubezpieczenia”,

3) w art. 29 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Współpracę uważa się za wykonywaną stale, jeżeli trwa nieprzerwanie co najmniej 30 dni.”,

4) w art. 38 w ust. 1 skreśla się wyrazy „kontynuowania ubezpieczenia”;

5) dodaje się art. 38¹ w brzmieniu:

„Art. 38¹. Przepisy ustawy stosuje się odpowiednio do osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia na rzecz innych niż uspołecznione zakłady pracy i osób fizycznych oraz do osób z nimi współpracujących.”

Art. 3. W ustawie z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (Dz. U. z 1989 r. Nr 46, poz. 250 i z 1990 r. Nr 36, poz. 206) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Obowiązek ubezpieczenia powstaje z dniem rozpoczęcia działalności rodzącej obowiązek ubezpieczenia, a ustaje z dniem, w którym nastąpiło zaprzestanie działalności.”;

2) w art. 7:

a) po ust. 4 dodaje się nowe ust. 5 i 6 w brzmieniu:

„5. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego, macierzyńskiego i pogrzebowego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 6, kwota odpowiadająca przeciętnej miesięcznej podstawie wymiaru składek z okresu ostatnich 12 miesięcy ubezpieczenia, a jeżeli ubezpieczenie trwało krócej – z faktycznego okresu ubezpieczenia. Podstawa wymiaru tych zasiłków nie może być niższa od najniższej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie za miesiąc kalendarzowy, w którym powstało prawo do zasiłku.

6. W okresie pierwszych 12 miesięcy ubezpieczenia podstawa wymiaru zasiłków ustalana w myśl ust. 5 nie może być wyższa od kwoty 250% przeciętnego wynagrodzenia. Górną granicę podstawy wymiaru zasiłków ustala się miesięcznie poczynając od trzeciego miesiąca kalendarzowego każdego kwartału na okres trzech miesięcy na podstawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału, ogłaszanego dla celów emerytalnych.”,

b) dotychczasowe ust. 5 i 6 otrzymują oznaczenie ust. 7 i 8;

3) w art. 19 wyrazy „określonych w art. 5 pkt 2, 4, 5 i 7” skreśla się;

4) w art. 20 wyrazy „zasady obliczania podstawy wymiaru świadczeń, o których mowa w art. 5 pkt 2 i 7” skreśla się;

5) w art. 28 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Obowiązek ubezpieczenia osoby współpracującej powstaje z dniem, w którym nastąpiło rozpoczęcie współpracy.”

Art. 4. W ustawie z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1989 r. Nr 25, poz. 137 i Nr 74, poz. 441, z 1990 r. Nr 36, poz. 206 oraz z 1991 r. Nr 7, poz. 24 i Nr 104, poz. 450) w art. 41 wyrazy „do 50000 złotych” zastępuje się wyrazami „do wysokości najwyższej grzywny przewidzianej w przepisach prawa o wykroczeniach”.

Art. 5. Kadencję rad nadzorczych określoną w art. 20 i 21 ustawy z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1989 r. Nr 25, poz. 137 i Nr 74, poz. 441, z 1990 r. Nr 36, poz. 206 oraz z 1991 r. Nr 7, poz. 24 i Nr 104, poz. 450) przedłuża się do dnia 30 września 1992 r., nie dłużej jednak niż do dnia wejścia w życie nowej ustawy o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych.

Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.