§ 1. Żołnierze zawodowi pełniący służbę w jednostkach wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych oraz członkowie ich rodzin korzystają nieodpłatnie ze świadczeń służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych na warunkach określonych w rozporządzeniu.

§ 2. Członkami rodziny żołnierzy, o których mowa w § 1, uprawnionymi do świadczeń służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych są: małżonek oraz dzieci, na które przysługuje dodatek rodzinny.

§ 3. 1. Świadczenia służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych obejmują:

1) opiekę zdrowotną profilaktyczną, leczniczą i rehabilitacyjną w formach ambulatoryjnych i stacjonarnej,

2) zaopatrzenie w leki i materiały opatrunkowe, z zastrzeżeniem ust. 2,

3) zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze.

2. Zaopatrzenie w leki przysługuje na zasadach określonych w odrębnych przepisach dla żołnierzy zawodowych i członków ich rodzin.

§ 4. W razie uzasadnionej potrzeby przeprowadzenia leczenia żołnierza lub członka jego rodziny za granicą, decyzja Ministra Spraw Wewnętrznych o skierowaniu na takie leczenie stanowi podstawę do pokrycia ze środków Ministerstwa Spraw Wewnętrznych kosztów przejazdu, pobytu i leczenia za granicą.

§ 5. Żołnierze i członkowie ich rodzin określeni w § 1 i 2 korzystają ze świadczeń służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych na podstawie legitymacji służbowych, książki zdrowia żołnierzy lub książeczki świadczeń służby zdrowia.

§ 6. Zasady kierowania żołnierzy i członków ich rodzin na leczenie w zakładach lecznictwa uzdrowiskowego prowadzonych przez Ministra Spraw Wewnętrznych lub przez innych ministrów określają przepisy wydane na podstawie ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o uzdrowiskach i lecznictwie uzdrowiskowym (Dz. U. Nr 23, poz. 150, z 1987 r. Nr 33, poz. 180. z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198).

§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.