§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 4 lipca 1990 r. w sprawie wysokości należności świadków i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 48, poz. 284) § 1 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Określoną w art. 2 ust. 2 dekretu górną granicę należności za utracony dzienny zarobek, którą sąd może przyznać, ustala się w wysokości 4% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce uspołecznionej, przewidywanego na kwartał poprzedzający wypłatę tej należności, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego stosownie do przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym.”

§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 1991 r.