Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 1991-04-20 do 1997-12-01
Wersja archiwalna od 1991-04-20 do 1997-12-01
archiwalny
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 9 kwietnia 1991 r.
w sprawie zasad przeprowadzania wywiadu rodzinnego (środowiskowego) oraz wzoru kwestionariusza.
Na podstawie art. 43 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 87, poz. 506) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Wydanie decyzji o przyznaniu lub odmowie przyznania świadczeń z pomocy społecznej musi być poprzedzone przeprowadzeniem wywiadu rodzinnego (środowiskowego), zwanego dalej „wywiadem”.
2. Wzór kwestionariusza wywiadu stanowi załącznik do rozporządzenia.
§ 2. W toku wywiadu ustala się sytuację życiową osoby lub rodziny występującej o udzielenie pomocy społecznej i przyczyny występujących trudności.
§ 3. Wywiad przeprowadza pracownik socjalny legitymujący się odpowiednim dokumentem.
§ 4. 1. Wywiad powinien być przeprowadzony wciągu 7 dni od daty otrzymania informacji o potrzebie udzielenia pomocy społecznej lub zmianie sytuacji życiowej osoby korzystającej z tej pomocy.
2. W sytuacjach wymagających bezzwłocznego udzielenia pomocy społecznej wywiad powinien być przeprowadzony nie później niż w ciągu 2 dni.
§ 5. 1. Wywiad przeprowadzany jest w miejscu zamieszkania osoby zainteresowanej lub w miejscu tej pobytu stałego lub czasowego.
2. Sposób przeprowadzania wywiadu powinien uwzględniać sytuację życiową oraz indywidualne cechy osoby ubiegającej się o pomoc społeczną.
3. Informacje uzyskane w wyniku wywiadu oraz inne ustalenia wynikające z rozeznania sytuacji życiowej osoby zainteresowanej stanowią tajemnicę i mogą być wykorzystane wyłącznie do celów, dla których zostały zgromadzone, przez osoby uczestniczące w przygotowywaniu decyzji o przyznaniu lub odmowie przyznania świadczeń.
§ 6. 1. Podstawę ustalenia danych personalnych osoby ubiegającej się o pomoc, jej stanu zdrowia oraz sytuacji rodzinnej i materialnej stanowią w szczególności:
1) dowód osobisty,
2) orzeczenie komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia lub zaświadczenie lekarskie,
3) zaświadczenie zakładu pracy o wysokości wynagrodzenia za pracę,
4) dowód wypłaty emerytury lub renty,
5) nakaz płatniczy podatku rolnego o łącznej wysokości kwoty za okres I półrocza z danego gospodarstwa rolnego i działu specjalnego,
6) zaświadczenie ze szkoły o kontynuowaniu nauki oraz o otrzymywanym stypendium,
7) zaświadczenie z rejonowego biura pracy o braku możliwości zatrudnienia, wysokości pobieranego zasiłku lub o braku uprawnień do zasiłku.
2. W przypadku braku dokumentów, o których mowa w ust. 1, przeprowadzający wywiad powinien podjąć działania w celu ich uzyskania.
3. Jeżeli uzyskanie odpowiednich dokumentów jest nadmiernie utrudnione, pracownik socjalny sporządza notatkę służbową, w której podaje dane brakujące do kwestionariusza oraz źródła informacji o tych danych.
§ 7. Pracownik socjalny jest obowiązany poinformować osobę ubiegającą się o pomoc społeczną, że udzielenie informacji niezgodnych ze stanem faktycznym może spowodować wyegzekwowanie zwrotu bezprawnie uzyskanych świadczeń.
§ 8. Pracownik socjalny przy współudziale osoby zainteresowanej opracowuje plan pomocy społecznej, określając rodzaj i zakres świadczeń, a ustalenia odnotowuje w kwestionariuszu wywiadu.
§ 9. 1. Wywiad ma na celu również ustalenie możliwości udzielenia pomocy ze strony osób zobowiązanych do alimentacji, nie zamieszkujących wspólnie z osobą ubiegającą się o pomoc społeczną,
2. Wywiad u osób zobowiązanych do alimentacji powinien być aktualizowany co dwa lata; w uzasadnionych przypadkach termin ten może ulec skróceniu.
§ 10. U osób, którym przyznano świadczenia z tytułu pomocy społecznej, wywiad powinien być aktualizowany nie rzadziej niż co 6 miesięcy.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: M. Boni
Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej
z dnia 9 kwietnia 1991 r. (poz. 143)