Na podstawie art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 24, poz. 110, z 1982 r. Nr 31, poz. 215 i z 1991 r. Nr 22, poz. 93) oraz art. 175 § 2 i art. 212 § 1 Kodeksu karnego wykonawczego zarządza się, co następuje:

§ 1.Rozporządzenie dotyczy następujących należności Skarbu Państwa:

1) nie uiszczonych kosztów sądowych orzeczonych w postępowaniu cywilnym i karnym oraz nie uiszczonych grzywien orzeczonych w postępowaniu cywilnym - w zakresie umarzania, rozkładania na raty i odraczania terminu spłaty,

2) nie uiszczonych grzywien w wysokości do 500.000 zł i pieniężnych kar porządkowych orzeczonych w postępowaniu karnym - w zakresie ich umarzania,

- zwanych dalej "należnościami sądowymi".

§ 2.1. Zapłata należności sądowych, o których mowa w § 1 pkt 1, może być na wniosek dłużnika rozłożona na raty lub spłata ich odroczona na okres do dwóch lat, a w wyjątkowych wypadkach na okres do trzech lat, jeżeli natychmiastowe ściągnięcie tych należności byłoby połączone z niewspółmiernymi trudnościami lub groziłoby dłużnikowi zbyt ciężkimi skutkami.

2. Niezapłacenie którejkolwiek raty w terminie powoduje natychmiastową wymagalność pozostałej części należności.

3. Rozłożenie na raty lub odroczenie terminu spłaty może być cofnięte w razie stwierdzenia, że uiszczenie należności sądowych może nastąpić we wcześniejszym terminie.

4. Zapłata sumy niższej niż 50.000 zł nie może być rozłożona na raty.

§ 3.Należności sądowe mogą być umorzone na wniosek dłużnika w części lub w całości, jeżeli wykaże należycie, że ze względu na swoją sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów nie jest w stanie ich uiścić, a ściągnięcie należności pociągnęłoby dla dłużnika lub jego rodziny zbyt ciężkie skutki.

§ 4.Należności sądowe mogą być umorzone z urzędu w części lub w całości, jeżeli:

1) egzekucja ich była bezskuteczna i ponowne jej wszczęcie w czasie późniejszym byłoby bezcelowe,

2) wszczęcie egzekucji okazało się niemożliwe albo byłoby bezcelowe wobec stwierdzenia, że suma uzyskana z egzekucji nie pokryłaby kosztów egzekucyjnych.

§ 5.1. O rozłożeniu na raty i odroczeniu terminu spłaty należności sądowych orzeczonych w postępowaniu przed sądami powszechnymi, sądami wojskowymi oraz przed Sądem Najwyższym, z wyjątkiem Izby Wojskowej Sądu Najwyższego, rozstrzyga ostatecznie prezes lub szef sądu właściwego do ściągnięcia należności.

2. O umorzeniu należności sądowych orzeczonych w postępowaniu przed sądami powszechnymi rozstrzyga ostatecznie:

1) jeżeli należność nie wynosi więcej niż 1.000.000 zł - prezes sądu właściwego do ściągnięcia należności,

2) jeżeli należność przewyższa 1.000.000 zł, lecz nie wynosi więcej niż 10.000.000 zł - prezes sądu wojewódzkiego,

3) jeżeli należność przewyższa 10.000.000 zł - Minister Sprawiedliwości.

3. Przewidziane w ust. 1 i 2 uprawnienia prezesa sądu wojewódzkiego przysługują również kierownikowi ośrodka zamiejscowego tego sądu, uprawnienia zaś prezesa sądu rejonowego - przewodniczącemu wydziału zamiejscowego sądu rejonowego.

4. O umorzeniu należności sądowych orzeczonych w postępowaniu przed sądami wojskowymi rozstrzyga ostatecznie:

1) jeżeli należność nie wynosi więcej niż 10.000.000 zł - szef sądu właściwego do ściągania należności,

2) jeżeli należność przewyższa 10.000.000 zł - Prezes Izby Wojskowej Sądu Najwyższego.

§ 6.O rozłożeniu na raty, odroczeniu i umorzeniu należności orzeczonych w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym decyduje Prezes tego Sądu.

§ 7.1. Wnioski o rozłożenie na raty, odroczenie terminu spłaty lub umorzenie należności sądowych wnosi się do prezesa lub szefa sądu właściwego do ściągnięcia należności.

2. W razie wystąpienia okoliczności dających podstawę do wszczęcia postępowania o umorzenie należności sądowych z urzędu, prezes lub szef sądu, jeżeli sam nie jest uprawniony do wydania zarządzenia, przedstawia wniosek wraz z uzasadnieniem organowi właściwemu.

3. Po rozpoznaniu wniosku o rozłożenie na raty, odroczenie lub umorzenie należności sądowych, prezes lub szef sądu wydaje stosowne zarządzenie w sprawie.

§ 8.Prezes lub szef sądu, jeżeli nie jest sam uprawniony do rozstrzygnięcia wniosku, przekazuje go wraz ze swoją opinią właściwemu organowi.

§ 9.Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 grudnia 1970 r. w sprawie umarzania, rozkładania na raty i odraczania należności sądowych (Dz. U. Nr 31, poz. 265, z 1975 r. Nr 2, poz. 7, z 1983 r. Nr 33, poz. 158 i z 1985 r. Nr 48, poz. 254).