Art. 1. [Ustawa o planowaniu społeczno-gospodarczym] [1] Uchyla się ustawę z dnia 26 lutego 1982 r. o planowaniu społeczno-gospodarczym (Dz. U. z 1987 r. Nr 4, poz. 26 i Nr 33, poz. 181, z 1988 r. Nr 20, poz. 134, Nr 41, poz. 327 oraz z 1989 r. Nr 4, poz. 22, Nr 35, poz. 192 i Nr 74, poz. 439).

Art. 2. [Obowiązki Rady Ministrów] 1. Rada Ministrów przedstawia Sejmowi i Senatowi:

1) roczne założenia polityki społeczno-gospodarczej,

2) roczne i wieloletnie prognozy koniunktury gospodarczej oraz długookresowe programy działań gospodarczych państwa (w tym programy sektorowe),

3) z własnej inicjatywy lub na wniosek Sejmu - informacje, analizy i oceny sytuacji społeczno-gospodarczej państwa.

2. Horyzont czasowy oraz zakres programów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, określa Rada Ministrów w zależności od stanu gospodarki i warunków międzynarodowych.

Art. 3. [Ustawa o utworzeniu Centralnego Urzędu Planowania] W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o utworzeniu Centralnego Urzędu Planowania (Dz. U. Nr 41, poz. 327) art. 2i 3otrzymują brzmienie:

„Art. 2. Do zakresu działania Urzędu należy:

1) opracowywanie:

a) projektów długookresowych programów działań gospodarczych państwa,

b) wspólnie z Ministrem Finansów oraz zainteresowanym i ministrami - projektów rocznych założeń polityki społeczno-gospodarczej, które po uchwaleniu przez Radę Ministrów stanowią podstawę do prac nad projektem budżetu państwa,

c) koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju,

d) zasad polityki regionalnej państwa,

2) sporządzanie okresowych analiz realizacji programów wymienionych w pkt 1,

3) sporządzanie analiz sytuacji społeczno-gospodarczej kraju oraz prowadzenie studiów dotyczących podstawowych problemów społeczno-gospodarczych kraju i regionów,

4) opracowywanie krótko-, średnio- i długookresowych prognoz gospodarczych,

5) opracowywanie założeń polityki inwestycyjnej, ze szczególnym uwzględnieniem inwestycji realizowanych z udziałem środków budżetu państwa,

6) sporządzanie analiz i ocen zasobów pracy i zasobów materialnych w gospodarce,

7) sporządzanie analiz i ocen funkcjonujących w gospodarce mechanizmów rynkowych i rozwiązań systemowych,

8) prowadzenie studiów i analiz w zakresie współpracy gospodarczej z innymi państwami i organizacjami międzynarodowymi,

9) inicjowanie i organizowanie prac związanych z projektowaniem założeń polityki gospodarczo-obronnej oraz wykonywanie innych zadań o charakterze obronnym, określonych w odrębnych przepisach,

10) wykonywanie innych zadań określonych w odrębnych przepisach.

Art. 3. Minister - Kierownik Urzędu, kierując realizacją zadań określonych w art. 2:

1) ustala, w porozumieniu z Ministrem Finansów oraz zainteresowanymi ministrami, zasady opracowywania projektów rocznych założeń polityki społeczno-gospodarczej,

2) współdziała z właściwymi naczelnymi i centralnymi organami administracji państwowej w zakresie przygotowywania projektów założeń wymienionych w pkt 1,

3) współdziała z wojewodami w zakresie polityki regionalnej państwa,

4) wspomaga gminy i ich związki w opracowywaniu programów społeczno-gospodarczych, udostępniając im niezbędne informacje i udzielając pomocy metodycznej."

Art. 4. [Ustawa o planowaniu przestrzennym] W ustawie z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1989 r. Nr 17, poz. 99, Nr 34, poz. 178 i Nr 35, poz. 192 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) w art. 17 skreśla się ust. 1.

Art. 5. [Przepisy wykonawcze] Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 36 ustawy, o której mowa w art. 1, pozostają w mocy do upływu określonego w nich terminu obowiązywania; w braku takiego terminu pozostają one w mocy do dnia 31 grudnia 1990 r.

Art. 6. [Wejście w życie] Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.