Na podstawie art. 30 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 36, poz. 206 i Nr 66, poz. 390) zarządza się, co następuje:

§ 1.1. W zakresie przygotowań do rewaloryzacji emerytur i rent, przewidzianej przepisami art. 28 i 29a ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 36, poz. 206 i Nr 66, poz. 390), zwanej dalej "ustawą", Zakład Ubezpieczeń Społecznych i kolejowe organy rentowe ustalą, na podstawie posiadanych akt rentowych, dla emerytów i rencistów:

1) wskaźniki wysokości wynagrodzenia (dochodu, przychodu, podstawy wymiaru składek), o których mowa w art. 28 ust. 2 ustawy,

2) okresy zatrudnienia (ubezpieczenia) oraz okresy równorzędne i zaliczalne do okresów zatrudnienia.

2. Ustaleń, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z urzędu, a jeżeli prawo do emerytury lub renty jest zawieszone - na wniosek osoby zainteresowanej.

3. W razie stwierdzenia braku w aktach rentowych wymaganych dowodów dotyczących wynagrodzenia (dochodu, przychodu, podstawy wymiaru składek) lub zatrudnienia (ubezpieczenia), organ rentowy podejmuje postępowanie w celu uzyskania od osoby zainteresowanej tych dowodów.

§ 2.Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o wynagrodzeniu, rozumie się przez to także uposażenie.

§ 3.1. Ustalenie wskaźnika wysokości wynagrodzenia (dochodu, przychodu, podstawy wymiaru składek), zwanego dalej "wskaźnikiem wysokości wynagrodzenia", następuje przez:

1) określenie podstawy wymiaru emerytury lub renty, podlegającej przyjęciu w myśl art. 28 ust. 3 ustawy do ustalenia tego wskaźnika,

2) obliczenie średniej przeciętnych wynagrodzeń w gospodarce uspołecznionej w okresach, z których wynagrodzenie (dochód, przychód, podstawa wymiaru składek) zostały przyjęte do podstawy wymiaru, o której mowa w pkt 1,

3) określenie stosunku podstawy wymiaru emerytury lub renty, o której mowa w pkt 1, do średniej przeciętnych wynagrodzeń, o której mowa w pkt 2, i wyrażenie tego stosunku w procentach z zaokrągleniem do setnych części procentu.

2. Ustalenie wskaźnika wysokości wynagrodzenia w myśl ust. 1 następuje z uwzględnieniem § 4-7.

3. Podstawę wymiaru emerytury lub renty oraz średnią przeciętnych miesięcznych wynagrodzeń w gospodarce uspołecznionej zaokrągla się do pełnego złotego w górę.

§ 4.1. Za faktyczne przeciętne miesięczne wynagrodzenie (dochód, przychód, podstawę wymiaru składek) w myśl art. 28 ust. 3 ustawy uważa się wynagrodzenie (dochód, przychód, podstawę wymiaru składek) przyjęte zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent do obliczenia wysokości wypłacanego świadczenia, choćby zostało ono zastąpione kwotą najniższej podstawy wymiaru.

2. Wynagrodzenie (dochód, przychód, podstawę wymiaru składek) przyjmuje się bez zwiększeń przewidzianych w przepisach:

1) § 4 uchwały nr 19 Rady Ministrów z dnia 1 lutego 1988 r. w sprawie podwyższenia emerytur i rent (Monitor Polski Nr 3, poz. 22, Nr 9, poz. 76 i Nr 30, poz. 264),

2) § 9a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 czerwca 1989 r. w sprawie podwyższenia świadczeń emerytalno-rentowych od dnia 1 lipca 1989 r. (Dz. U. Nr 38, poz. 208 i Nr 50, poz. 291 oraz z 1990 r. Nr 3, poz. 17).

3. W odniesieniu do świadczeń, w których podstawę wymiaru ustalono z zastosowaniem przepisów:

1) rozporządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 25 lipca 1972 r. w sprawie ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent dla nauczycieli (Dz. U. Nr 32, poz. 219 i z 1977 r. Nr 11, poz. 47),

2) rozporządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 31 sierpnia 1972 r. w sprawie ustalania podstawy wymiaru emerytury lub renty pracownikom otrzymującym wynagrodzenie zwolnione od podatku od wynagrodzeń i składki na cele emerytalne (Dz. U. Nr 39, poz. 258),

3) § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 lipca 1981 r. w sprawie szczególnych zasad przechodzenia na emeryturę pracowników uspołecznionych zakładów pracy w okresie do dnia 31 grudnia 1981 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 95 i Nr 28, poz. 145 oraz z 1982 r. Nr 25, poz. 177),

4) § 4 uchwały nr 100 Rady Ministrów z dnia 21 lipca 1978 r. w sprawie wcześniejszego przechodzenia na emeryturę pracowników uspołecznionych zakładów pracy w okresie do dnia 30 czerwca 1979 r. (Monitor Polski Nr 26, poz. 91),

za faktyczne przeciętne wynagrodzenie uważa się tę podstawę wymiaru.

§ 5.Jeżeli wysokość świadczenia została ponownie obliczona od wynagrodzenia osiągniętego po przyznaniu tego świadczenia, należy przyjąć korzystniejszy wskaźnik wysokości wynagrodzenia, ustalony od podstawy wymiaru przyjętej do obliczenia wysokości świadczenia po raz pierwszy albo po raz ostatni, także w tych przypadkach, gdy podstawę wymiaru po raz ostatni ustalono według zasad obowiązujących po dniu 31 grudnia 1989 r.

§ 6.Wskaźnik wysokości wynagrodzenia stanowi:

1) dla świadczeń obliczonych od podstawy wymiaru wyrażonej w jednostkach pieniężnych obowiązujących do dnia 29 października 1950 r. - stosunek tej podstawy, przeliczonej według relacji 100 zł równe 3 zł, do przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce uspołecznionej z października 1950 r.,

2) dla świadczeń, których podstawa wymiaru nie mogła być niższa niż najniższe wynagrodzenie lub półtorakrotne najniższe wynagrodzenie - stosunek podstawy wymiaru do przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce uspołecznionej za miesiąc, w którym wprowadzono kwotę najniższego wynagrodzenia, od której ustalono podstawę wymiaru,

3) dla świadczeń, których podstawa wymiaru została ustalona w myśl przepisów § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 1975 r. w sprawie podstawy wymiaru renty z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, świadczeń dla pracowników, którzy ulegli wypadkom w szczególnych okolicznościach, oraz świadczeń dla osób nie będących pracownikami (Dz. U. Nr 33, poz. 179 i z 1977 r. Nr 10, poz. 40) - stosunek tej podstawy wymiaru do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce uspołecznionej za miesiąc, w którym zgłoszono wniosek o świadczenie,

4) dla świadczeń, których podstawa wymiaru została ustalona w myśl przepisów § 3 rozporządzenia, o którym mowa w pkt 3 - stosunek tej podstawy wymiaru do średniej przeciętnych miesięcznych wynagrodzeń w gospodarce uspołecznionej z miesięcy, z których wynagrodzenie zostało przyjęte do podstawy wymiaru,

5) dla emerytur i rent nauczycielskich, przeliczonych na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów dnia 28 maja 1976 r. w sprawie podwyższenia emerytur i rent inwalidzkich dla niektórych nauczycieli i nauczycieli akademickich (Dz. U. Nr 21, poz. 134 i z 1980 r. Nr 22, poz. 84) - stosunek podstawy wymiaru przyjętej w myśl tych przepisów do przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce uspołecznionej za wrzesień 1976 r.,

6) dla świadczeń przyznanych na podstawie przepisów przewidujących ustalenie podstawy wymiaru od wynagrodzenia z ostatniego miesiąca zatrudnienia - stosunek podstawy wymiaru przyjętej w myśl tych przepisów do przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce uspołecznionej za miesiąc, z którego wynagrodzenie przyjęto do podstawy wymiaru świadczenia,

7) dla świadczeń przyznanych na podstawie ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 13, poz. 68 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 36, poz. 206), których podstawę wymiaru stanowi uposażenie żołnierza zawodowego - stosunek tej podstawy do przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce uspołecznionej za miesiąc, w którym nastąpiło zwolnienie ze służby wojskowej,

8) dla świadczeń przyznanych osobom zatrudnionym za granicą, których podstawę wymiaru stanowiły kwoty ryczałtowe - stosunek tej podstawy wymiaru do przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce uspołecznionej za miesiąc, od którego obowiązywały te kwoty ryczałtowe, bądź za miesiąc, od którego obowiązywało wynagrodzenie przysługujące na stanowisku dyrektora generalnego w ministerstwach i centralnych urzędach, będące podstawą ustalenia kwot ryczałtowych,

9) dla świadczeń przyznanych osobom wykonującym pracę nakładczą - stosunek podstawy wymiaru, bez ograniczenia wysokości tej podstawy obowiązującego przed dniem 8 czerwca 1989 r., do średniej przeciętnych wynagrodzeń w gospodarce uspołecznionej z miesięcy, z których wynagrodzenie zostało przyjęte do obliczenia podstawy wymiaru,

10) dla świadczeń przyznanych osobom wykonującym pracę w spółdzielczych zakładach usługowych, których podstawę wymiaru stanowiły kwoty ryczałtowe - stosunek tej podstawy wymiaru do przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce uspołecznionej za miesiąc, w którym ustało zatrudnienie.

§ 7.1. W przypadku gdy w aktach rentowych brak jest dokumentacji dotyczącej wysokości wynagrodzenia (dochodu, przychodu, podstawy wymiaru składek), jak również w przypadku gdy w postępowaniu wyjaśniającym nie można było ustalić tych danych, wskaźnik wysokości wynagrodzenia stanowi stosunek najniższego wynagrodzenia obowiązującego w dniu zgłoszenia wniosku o świadczenie, nie niższego niż 364 zł, do kwoty przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce uspołecznionej za miesiąc, w którym wprowadzono tę kwotę najniższego wynagrodzenia, z tym że w przypadku przyjęcia kwoty 364 zł należy odnieść ją do kwoty przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce uspołecznionej za marzec 1956 r.

2. Wskaźnika wysokości wynagrodzenia nie ustala się, jeżeli przyznając emeryturę lub rentę nie ustalono - z mocy prawa - podstawy jej wymiaru.

§ 8.Przy ustalaniu okresów, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 2, uwzględnia się okresy przyjęte do ustalenia prawa i wysokości świadczenia oraz okresy dodatkowo udowodnione.

§ 9.Wysokość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce uspołecznionej w okresie od stycznia 1950 r. do czerwca 1990 r. zawiera załącznik nr 1 do rozporządzenia, a obowiązujące kwoty najniższego wynagrodzenia dla pracowników zatrudnionych w uspołecznionych zakładach pracy - załącznik nr 2 do rozporządzenia.

§ 10.Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 22 listopada 1990 r. (poz. 484)

Załącznik nr 1

PRZECIĘTNE WYNAGRODZENIA MIESIĘCZNE W SEKTORZE USPOŁECZNIONYM - DANE SZACUNKOWE WEDŁUG MIESIĘCY

Załącznik nr 2

KWOTY NAJNIŻSZEGO WYNAGRODZENIA DLA PRACOWNIKÓW USPOŁECZNIONYCH ZAKŁADÓW PRACY W POSZCZEGÓLNYCH OKRESACH

1) do dnia 31 marca 1956 r. - 364 zł,

2) od dnia 1 kwietnia 1956 r. - 500 zł,

3) od dnia 1 lipca 1959 r. - 600 zł,

4) od dnia 1 sierpnia 1961 r. - 700 zł,

5) od dnia 1 kwietnia 1963 r. - 750 zł,

6) od dnia 1 sierpnia 1966 r. - 850 zł,

7) od dnia 1 grudnia 1970 r. - 1.000 zł,

8) od dnia 1 sierpnia 1974 r. - 1.200 zł,

9) od dnia 1 maja 1977 r. - 1.400 zł,

10) od dnia 1 maja 1978 r. - 1.600 zł,

11) od dnia 1 maja 1979 r. - 1.800 zł,

12) od dnia 1 stycznia 1980 r. - 2.000 zł,

13) od dnia 1 stycznia 1981 r. - 2.400 zł,

14) od dnia 1 stycznia 1982 r. - 3.300 zł,

15) od dnia 1 września 1982 r. - 5.400 zł,

16) od dnia 1 stycznia 1987 r. - 7.000 zł,

17) od dnia 1 stycznia 1988 r. - 9.000 zł,

18) od dnia 1 stycznia 1989 r. - 17.800 zł,

19) od dnia 1 lipca 1989 r. - 22.100 zł,

20) od dnia 1 października 1989 r. - 38.000 zł,

21) od dnia 1 stycznia 1990 r. - 120.000 zł,

22) od dnia 1 września 1990 r. - 368.000 zł,

23) od dnia 1 października 1990 r. - 440.000 zł.