Art. 1. W ustawie z dnia 24 października 1986 r. o zakładowych funduszach socjalnym i mieszkaniowym w jednostkach gospodarki uspołecznionej (Dz. U. Nr 39, poz. 192 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 1 w ust. 2 po wyrazach „a także” dodaje się wyrazy „w zakresie zasad tworzenia zakładowego funduszu socjalnego”;

2) w art. 3:

a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:

„1a. Ze świadczeń i usług finansowanych z zakładowego funduszu socjalnego oraz ze świadczeń finansowanych z zakładowego funduszu mieszkaniowego mogą korzystać:

1) pracownicy zatrudnieni w pełnym i niepełnym wymiarze czasu pracy,

2) pracownicy młodociani, z którymi zakład pracy zawarł umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego,

3) pracownicy sezonowi zatrudnieni w zakładach pracy o kampanijnym charakterze produkcji lub usług,

4) osoby zatrudnione w systemie agencyjno-prowizyjnym na podstawie umowy agencyjnej,

5) osoby, z którymi zakład pracy zawarł umowę o wykonywanie pracy nakładczej,

6) emeryci i renciści – byli pracownicy zakładu, w tym także ze zlikwidowanych zakładów, którzy zostali objęci opieką przez zakład pracy,

7) członkowie rodzin pracowników zmarłych w czasie zatrudnienia, a także członkowie rodziny po zmarłym byłym pracowniku – emerycie lub renciście,

8) osoby uprawnione do tych usług i świadczeń na podstawie odrębnych przepisów.

1b. Ze świadczeń i usług finansowanych z zakładowego funduszu socjalnego mogą także korzystać członkowie rodzin osób wymienionych w ust. 1a pkt 1–6 i 8.”,

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Szczegółowe zasady gospodarowania środkami zakładowych funduszów socjalnego i mieszkaniowego, w tym przyznawania świadczeń, określają zakładowe regulaminy.”;

3) w art. 4:

a) w ust. 2 na końcu kropkę skreśla się i dodaje wyrazy „lub w II półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego okresu stanowi kwotę wyższą”,

b) w ust. 3 wyrazy „funduszu załogi lub innego” zastępuje się wyrazami „zysku przedsiębiorstwa lub”,

c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Zakład pracy może zwiększyć wysokość odpisu na zakładowy fundusz socjalny, naliczając corocznie na każdego emeryta i rencistę kwotę nie przekraczającą 25% kwoty odpisu podstawowego, o którym mowa w ust. 2.”;

4) w art. 5 dodaje się pkt 3a–3c w brzmieniu:

„3a) dobrowolne wpłaty, darowizny oraz zapisy osób fizycznych i prawnych,

3b) nie wykorzystane środki zakładowego funduszu nagród w jednostkach budżetowych,

3c) kwoty w wysokości stanowiącej różnicę między dochodami a kosztami z tytułu sprzedaży i likwidacji środków trwałych służących zakładowej działalności socjalnej w wypadku nieposiadania innych urządzeń socjalnych oraz niepodejmowania przez zakład inwestycji, o których mowa w art. 10 ust. 1,”;

5) art. 6 otrzymuje brzmienie:

„Art. 6. 1. Środki zakładowego funduszu socjalnego przeznacza się na finansowanie usług i świadczeń socjalnych, a zwłaszcza pomocy rzeczowej i finansowej, różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, kultury fizycznej oraz pracowniczych ogrodów działkowych.

2. Przyznawanie usług i świadczeń oraz wysokość dopłaty z zakładowego funduszu socjalnego powinny być uzależnione od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do tych usług i świadczeń.

3. Wysokość dopłaty do wypoczynku zagranicznego nie może przekraczać wysokości dopłaty do wypoczynku krajowego.

4. Środki zakładowego funduszu socjalnego można przenosić na zakładowy fundusz mieszkaniowy.”;

6) w art. 7:

a) w ust. 2 na końcu kropkę skreśla się i dodaje wyrazy „lub w II półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego okresu stanowi kwotę wyższą.”,

b) w ust. 3 wyrazy „funduszu załogi lub innego” zastępuje się wyrazami „zysku przedsiębiorstwa lub”,

c) w ust. 4 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:

„3a) dobrowolne wpłaty, darowizny oraz zapisy osób fizycznych i prawnych”,

d) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:

„5. Środki zakładowego funduszu mieszkaniowego można przenosić na zakładowy fundusz socjalny.”;

7) w art. 8 ust. 2–6 otrzymują brzmienie:

„2. Przy przyznawaniu świadczeń powinny być uwzględnione warunki materialne i sytuacja mieszkaniowa pracownika i jego rodziny.

3. Pomocy finansowej, o której mowa w ust. 2, można udzielać w formie oprocentowanych pożyczek oraz w formie pomocy częściowo lub całkowicie bezzwrotnej. Wysokość pomocy finansowej, wysokość oprocentowania pożyczek, warunki umorzenia pożyczki oraz jej spłaty ustala zakład pracy w umowie zawieranej ze świadczeniobiorcą.

4. Okres spłaty pożyczek, udzielanych z zakładowego funduszu mieszkaniowego, ustala zakład pracy na okres nie dłuższy niż 10 lat. Zakład pracy może, w uzasadnionych wypadkach, zawiesić w tym okresie spłatę pożyczki.

5. W szczególnie uzasadnionych wypadkach zakład pracy może umarzać w całości lub w części nie spłaconą pożyczkę, udzieloną ze środków zakładowego funduszu mieszkaniowego.

6. Nie spłacona pożyczka, udzielona ze środków zakładowego funduszu mieszkaniowego, staje się natychmiast wymagalna w razie wygaśnięcia stosunku pracy w następstwie porzucenia pracy przez pracownika oraz w razie rozwiązania stosunku pracy w trybie art. 52 Kodeksu pracy lub za wypowiedzeniem z powodu nienależytego wywiązywania się pracownika z jego obowiązków albo w wypadku rozwiązania stosunku pracy przez pracownika za wypowiedzeniem. Warunki i zasady spłaty pożyczki ustala zakład pracy, który pożyczki udzielił.”;

8) w art. 9:

a) w ust. 1 wyraz „oprocentowanych” skreśla się, a na końcu zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy „na zasadach określonych w innych przepisach.”,

b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:

„2a. Środki funduszów, o których mowa w ust. 1, mogą być w całości lub w części przekazane innym jednostkom z przeznaczeniem na finansowanie wspólnej działalności socjalnej i pomoc na cele mieszkaniowe dla pracowników jednostek, z których środki te pochodzą.

2b. Zasady wspólnej działalności socjalnej oraz pomocy na cele mieszkaniowe, o której mowa w ust. 2a, określa umowa zawarta pomiędzy współpracującymi jednostkami.”;

9) w art. 11 w ust. 3 wyrazy „funduszu załogi lub innego” zastępuje się wyrazami „zysku przedsiębiorstwa lub”;

10) w art. 12:

a) w ust. 1 wyrazy „funduszu załogi” zastępuje się wyrazami „zysku przedsiębiorstwa”,

b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze rozporządzenia, może ustalać odpisy dodatkowe na zakładowy fundusz socjalny na uczestników kolonii i obozów, w szczególności ze względu na wzrost kosztów i cen usług wypoczynkowych.”;

11) w art. 13:

a) w ust. 1 pkt 1 skreśla się,

b) w ust. 2 wyrazy „30 kwietnia” zastępuje się wyrazami „20 lutego”.

Art. 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej ogłosi w Dzienniku Ustaw jednolity tekst ustawy z dnia 24 października 1986 r. o zakładowych funduszach socjalnym i mieszkaniowym w jednostkach gospodarki uspołecznionej, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu i z zastosowaniem ciągłej numeracji rozdziałów, artykułów, ustępów i punktów.

Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1990 r.