§ 1. 1. Państwowe biura notarialne prowadzą według ustalonych wzorów następujące księgi notarialne:

1) repertorium A,

2) repertorium P,

3) repertorium Ns,

4) księgę depozytową,

5) dziennik przesyłanych dokumentów,

6) dziennik korespondencyjny,

7) skorowidze alfabetyczno-numerowe.

2. Liczbę kart w księgach wymienionych w ust. 1 pkt 1, 2, 3 i 4 poświadcza na ostatniej stronie księgi dyrektor państwowego biura notarialnego lub kierownik oddziału tego biura.

3. Poza księgami, o których mowa w ust. 1, państwowe biura notarialne prowadzą księgi i wykazy, których obowiązek prowadzenia wynika z przepisów szczególnych.

§ 2. Do repertorium A wpisuje się w porządku chronologicznym wszystkie czynności notarialne, z wyłączeniem tych, od których opłatę pobrano znakami opłaty notarialnej, i z wyłączeniem czynności w postępowaniu spadkowym oraz protestów. O wydaniu odpisu lub wyciągu sporządza się adnotację w rubryce "uwagi" pod numerem repertorium, pod którym oryginał aktu notarialnego został zapisany.

§ 3. Do repertorium P wpisuje się dokumenty oddane do protestu państwowemu biuru notarialnemu.

§ 4. W repertorium A rubryki dotyczące pobranych należności podsumowuje się codziennie, a także miesięcznie. Obowiązek miesięcznego sumowania rubryk odnosi się również do repertorium P. Pod podsumowaniem należy wyszczególniać wszystkie wpłacone do właściwego organu finansowego kwoty z powołaniem się na odpowiednie pokwitowanie.

§ 5. Do repertorium Ns wpisuje się czynności w postępowaniu spadkowym, należące do właściwości państwowego biura notarialnego.

§ 6. 1. Do dziennika przesyłanych dokumentów wpisuje się wnioski i pisma przesyłane z urzędu sądom i innym organom państwowym.

2. Inne pisma, zarówno wysyłane, jak i wpływające, dotyczące podstawowej działalności państwowych biur notarialnych, wpisuje się do dziennika korespondencyjnego.

§ 7. Dla czynności wpisanych do repertorium A prowadzi się odrębny skorowidz alfabetyczno-numerowy.

§ 8. 1. Repertoria i inne księgi notarialne prowadzi się według rocznych okresów kalendarzowych. Nie dotyczy to księgi depozytowej, dziennika przesyłanych dokumentów oraz dziennika korespondencyjnego.

2. Księgi powinny być oprawione, a strony w nich ponumerowane.

3. Omyłkowe wpisy w księgach notarialnych poprawia się przez przekreślenie błędnej treści czerwonym kolorem w sposób umożliwiający jej odczytanie i przez wpisanie właściwej treści. Dokonane poprawki opatruje się datą i podpisem osoby, która czynności dokonała.

§ 9. W zakresie techniki pracy biurowej państwowych biur notarialnych dla ewidencjonowania informacji zamieszczanych w księgach notarialnych mogą być wykorzystywane systemy informacji komputerowej na zasadach przyjętych w przepisach o księgach wieczystych i hipotece.

§ 10. 1. Oryginały aktów notarialnych i protokołów po upływie każdego roku są oprawiane w porządku chronologicznym w jeden lub kilka tomów.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do przechowywania odpisów protestów.

§ 11. Oryginały aktów notarialnych, księgi notarialne i odpisy protestów przechowuje się w państwowym biurze notarialnym.

§ 12. Oddziały państwowych biur notarialnych nie prowadzące ksiąg wieczystych przechowują oryginały aktów notarialnych, księgi notarialne i odpisy protestów z okresu ostatnich sześciu lat, a następnie przekazują je do archiwum ksiąg wieczystych właściwego państwowego biura notarialnego.

§ 13. 1. Przepisy rozporządzenia dotyczące państwowych biur notarialnych stosuje się odpowiednio do indywidualnych kancelarii notarialnych.

2. Indywidualne kancelarie notarialne przechowują oryginały aktów notarialnych, księgi notarialne i odpisy protestów z okresu ostatnich sześciu lat, a następnie przekazują je do archiwum ksiąg wieczystych państwowego biura notarialnego wskazanego przez prezesa sądu wojewódzkiego, w którego okręgu kancelaria ma swoją siedzibę.

§ 14. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 marca 1955 r. o prowadzeniu ksiąg i przechowywaniu akt notarialnych (Dz. U. Nr 17, poz. 101 i z 1979 r. Nr 3, poz. 11).

§ 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lutego 1990 r.