Na podstawie art. 231 pkt 2 i 3 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:

§ 1.W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294) wprowadza się następujące zmiany:

1) § 2 skreśla się;

2) w § 3:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. W razie podejrzenia o chorobę zawodową u pracownika:

1) zakłady społecznej służby zdrowia,

2) lekarze i lekarze stomatolodzy (lekarze dentyści), którzy przy wykonywaniu zawodu poza zakładami społecznej służby zdrowia powzięli podejrzenie o chorobę zawodową,

3) lekarze weterynarii, którzy przy wykonywaniu zawodu stwierdzili u pracownika stykającego się z chorymi zwierzętami objawy mogące nasuwać podejrzenie o chorobę zawodową,

4) zakład pracy zatrudniający tego pracownika

– są obowiązani skierować tego pracownika do zakładu społecznej służby zdrowia właściwego, zgodnie z § 7, do rozpoznawania chorób zawodowych, dołączając do skierowania posiadaną dokumentację lekarską.”,

b) ust. 3 i 5 skreśla się;

3) w § 5:

a) wyrazy „ze zgłoszeniem” zastępuje się wyrazami „z podejrzeniem”,

b) pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) inspektor sanitarny na wniosek zakładu społecznej służby zdrowia, o którym mowa w § 7, w razie gdy zakład pracy zatrudniający pracownika, u którego podejrzewa się chorobę zawodową, nie jest objęty opieką przemysłowej służby zdrowia”;.

4) w § 7 w ust. 3 po wyrazie „państwowej” dodaje się wyrazy „o właściwości szczególnej do spraw zdrowia i opieki społecznej”;

5) w § 8 w ust. 1 końcowe wyrazy „właściwemu inspektorowi sanitarnemu” zastępuje się wyrazami „państwowemu terenowemu lub portowemu inspektorowi sanitarnemu, zwanemu dalej „właściwym inspektorem sanitarnym”;

6) w § 10:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Na podstawię orzeczenia, o którym mowa w § 8, oraz wyników dochodzenia epidemiologicznego właściwy ze względu na siedzibę zakładu pracy inspektor sanitarny wydaje decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej lub decyzję o braku podstaw do jej stwierdzenia.”,

b) w ust. 2 po wyrazach „w, jednostce” wyraz „organizacyjnej” zastępuje „się „wyrazem „wojskowej”,

c) w ust 3:

– początkowe wyrazy „Decyzję, o której mowa w ust. 1, należy przesłać” zastępuje się wyrazami „Właściwy inspektor sanitarny przesyła decyzję, o której mowa w ust. 1”,

– pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4) właściwemu inspektorowi pracy”;

7) § 11 skreśla się;

8) § 12 i 13 otrzymują brzmienie:

„§ 12. 1. Zakłady pracy są obowiązane do rejestrowania podejrzenia o chorobę zawodową, Stwierdzonych chorób zawodowych i ich, skutków.

2. Zakłady pracy przesyłają niezwłocznie Instytutowi Medycyny Pracy im. prof. dr a Jerzego Nofera w Łodzi oraz właściwemu inspektorowi sanitarnemu zawiadomienie o skutkach choroby zawodowej – według wzoru ustalonego przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej.

3. Właściwy inspektor sanitarny prowadzi rejestr chorób zawodowych stwierdzonych w zakładach pracy położonych na obszarze objętym zakresem jego działania.

4. Właściwy inspektor sanitarny w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stwierdzająca chorobę zawodową stała się ostateczna, przesyła instytutowi wymienionemu w ust. 2 kartę o (stwierdzeniu choroby zawodowej.

§ 13. Uprawnienia i obowiązki właściwych inspektorów sanitarnych w stosunku do pracowników kolejowych wykonują właściwi obwodowi inspektorzy sanitarni Polskich Kolei Państwowych (PKP), a uprawnieniami obowiązki państwowych wojewódzkich inspektorów sanitarnych w stosunku do tych pracowników właściwi okręgowi inspektorzy sanitarni PKP.”

§ 2.Sprawy, w których orzeczenia wymienione w § 8 rozporządzenia powołanego w § 1 zostały przekazane właściwemu państwowemu wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu, nie zakończone decyzją ostateczną dcc dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, podlegają rozpatrzeniu w dotychczasowym trybie.

§ 3.Rozporządzenie- wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1990 r.