Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 1989-03-15 do 1995-04-01
Wersja archiwalna od 1989-03-15 do 1995-04-01
archiwalny
ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 14 marca 1989 r.
w sprawie zgłaszania mienia osób krajowych znajdującego się za granicą oraz mienia osób zagranicznych znajdującego się w kraju.
Na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1989 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 6, poz. 33) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Osoby krajowe, z wyjątkiem cudzoziemców, są obowiązane zgłosić Narodowemu Bankowi Polskiemu następujące rodzaje ich mienia, znajdującego się za granicą, a także jego utratę:
1) udziały w spółkach i przedsiębiorstwach,
2) nieruchomości,
3) waluty obce, jeżeli ich równowartość przekracza kwotę 1000 000 zł, z wyjątkiem:
a) walut obcych nie podlegających sprowadzeniu1 do kraju na podstawie zezwolenia dewizowego,
b) walut obcych będących w dyspozycji przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych i innych przedstawicielstw korzystających z immunitetu i przywilejów dyplomatycznych lub konsularnych albo stanowiących przedmiot statutowej działalności polskiego banku dewizowego,
4) akcje, obligacje, listy zastawne emitowane lub wystawiane w walucie obcej, jeżeli ich równowartość przekracza łącznie 1 000 000 zł,
5) złoto i platynę w postaci stanowiącej wartość dewizową, jeżeli łączna masa czystego kruszcu każdego z tych metali przekracza 250 g; obowiązek zgłaszania nie dotyczy kruszców stanowiących przedmiot statutowej działalności polskiego banku dewizowego.
2. Wartość mienia oblicza się w złotych, według kursu walut obcych, ustalonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, przyjmując za podstawę obliczenia wartość nominalną mienia, a w razie jej braku lub niemożności ustalenia - jego wartość szacunkową, określoną z uwzględnieniem aktualnych cen w miejscu, w którym znajduje się mienie.
§ 2. Osoby zagraniczne, z zastrzeżeniami wyłączenia, o którym mowa w art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1989 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 6, poz. 33), są obowiązane zgłosić Narodowemu Bankowi Polskiemu ich mienie, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 i 2, znajdujące się w kraju, a także jego utratę.
§ 3. 1. Zgłoszenie mienia powinno być dokonane w terminie 30 dni od daty nabycia własności lub uzyskania wiadomości o jej nabyciu.
2. Zgłoszenie utraty mienia powinno być dokonane w terminie 30 dni od jego utraty lub uzyskania wiadomości o jego utracie.
§ 4. Zgłoszenia mienia, a także jego utraty, należy dokonać w Narodowym Banku Polskim na formularzu ustalanym przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, obejmującym w szczególności następujące dane dotyczące tego mienia: kraj i miejsce, w którym znajduje się mienie, rodzaj mienia i jego wartość, ustanowione obciążenia, a w razie utraty mienia - sposób i termin utraty.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 marca 1989 r.
Prezes Rady Ministrów: wz. J. Patorski
