Na podstawie art. 43 ust. 4 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. Nr 36, poz. 170, z 1987 r. Nr 22, poz. 128 i z 1988 r. Nr 41, poz. 328) zarządza się, co następuje:

§ 18.Rzecznik dyscyplinarny jest związany poleceniami organu, który go wyznaczył.

§ 19.1. Do obowiązków rzecznika dyscyplinarnego przed komisją dyscyplinarną pierwszej instancji należy:

1) wszczynanie i prowadzenie postępowania wyjaśniającego oraz zawiadamianie zainteresowanego o wszczęciu tego postępowania,

2) składanie komisji dyscyplinarnej wniosków o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego i o ukaranie,

3) wydawanie postanowień o umorzeniu postępowania wyjaśniającego,

4) uczestniczenie w posiedzeniach i w rozprawach komisji dyscyplinarnej,

5) składanie wniosków o umorzenie postępowania dyscyplinarnego,

6) popieranie wniosku o ukaranie przed komisją dyscyplinarną oraz występowanie z wnioskami dotyczącymi wymiaru kar dyscyplinarnych,

7) wnoszenie zażaleń i odwołań od postanowień i orzeczeń komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji oraz od postanowień przewodniczącego komisji.

2. Do obowiązków rzecznika dyscyplinarnego wyższej komisji dyscyplinarnej należy składanie wniosków o wznowienie postępowania dyscyplinarnego. Do rzecznika tego mają także odpowiednie zastosowanie przepisy ust. 1 pkt 4-6.

3. W sprawach wymienionych w ust. 1 pkt 2, 3 i 5-7 rzecznik dyscyplinarny działa zgodnie z poleceniami organu, który go wyznaczył.

§ 20.Organy jednostek badawczo-rozwojowych i pracownicy tych jednostek są obowiązani do udzielania rzecznikowi dyscyplinarnemu informacji i innych danych niezbędnych do ustalenia okoliczności sprawy.

§ 24.1. Jeżeli wyniki postępowania wyjaśniającego wskazują na zasadność wysuniętych zarzutów, rzecznik dyscyplinarny składa komisji dyscyplinarnej wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego i o ukaranie. Z treścią wniosku powinna być zapoznana osoba, której postępowanie dotyczy.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:

1) dane osoby, której postępowanie dotyczy:

a) imię i nazwisko,

b) tytuł i stopień naukowy,

c) stanowisko służbowe,

d) miejsce pracy,

2) dokładne określenie zarzucanego czynu ze wskazaniem czasu i miejsca jego popełnienia,

3) wykaz zawierający imiona i nazwiska oraz adresy świadków, którzy mają być wezwani na rozprawę dyscyplinarną, jak również wyliczenie innych dowodów; do wykazu może być dołączony wniosek o zaniechanie wezwania i odczytanie na rozprawie zeznań świadków przesłuchanych w toku postępowania wyjaśniającego,

4) proponowany rodzaj i wymiar kary dyscyplinarnej,

5) uzasadnienie oparte na wynikach postępowania wyjaśniającego.

§ 25.Jeżeli wyniki postępowania wyjaśniającego nie potwierdziły wysuniętych zarzutów lub jeżeli powstały okoliczności, o których mowa w § 6, rzecznik dyscyplinarny odstępuje od złożenia wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego i wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego.

§ 27.1. Zażalenie rzecznika dyscyplinarnego na postanowienie odmawiające wszczęcia postępowania dyscyplinarnego rozpoznaje wyższa komisja dyscyplinarna na posiedzeniu niejawnym, w ciągu czternastu dni od dnia złożenia zażalenia.

2. W razie uwzględnienia zażalenia, skład orzekający wyższej komisji dyscyplinarnej wydaje postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego i przekazuje akta sprawy przewodniczącemu komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji, w celu wyznaczenia nowego składu orzekającego i terminu rozprawy. Członkami nowego składu orzekającego nie mogą być członkowie komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji, którzy brali udział w wydaniu uchylonego postanowienia. Przepisy § 26 ust. 4 i 6 stosuje się odpowiednio.

3. Postanowienie składu orzekającego wyższej komisji dyscyplinarnej, zatwierdzające zaskarżone postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, jest ostateczne i nie służy na nie zażalenie. Przepis § 26 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

§ 28.1. Po wydaniu przez komisję dyscyplinarną postanowienia o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego rzecznik dyscyplinarny i obwiniony mogą zgłaszać do komisji wnioski o dopuszczenie nowych dowodów. Wnioski powinny być uwzględnione, jeżeli okoliczności, do których stwierdzenia dowody miałyby być powołane, mogą mieć istotny wpływ na treść orzeczenia.

2. Wnioski, o których mowa w ust. 1, powinny być zgłoszone przed upływem trzech dni od dnia doręczenia wezwania na rozprawę.

3. Skład orzekający może z urzędu dopuścić dowód z zeznań świadków i opinii biegłych oraz przeprowadzić inne dowody.

§ 29.1. O terminie rozprawy przewodniczący składu orzekającego zawiadamia na piśmie właściwy organ sprawujący nadzór nad jednostką badawczo-rozwojową, dyrektora jednostki badawczo-rozwojowej, rzecznika dyscyplinarnego i obrońcę obwinionego, jeżeli został ustanowiony, a ponadto wzywa na rozprawę:

1) obwinionego,

2) świadków i biegłych.

2. Obwinionemu doręcza się wraz z wezwaniem:

1) listę członków składu orzekającego,

2) pouczenie o przysługujących mu uprawnieniach i skutkach niestawiennictwa na rozprawę.

3. Termin rozprawy powinien być tak wyznaczony, aby między doręczeniem obwinionemu wezwania na rozprawę a dniem rozprawy upłynęło co najmniej siedem dni. W razie niezachowania tego terminu, obwiniony lub jego obrońca może zażądać odroczenia rozprawy.

4. Po wydaniu postanowienia o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego obwiniony i jego obrońca mogą przeglądać akta sprawy oraz sporządzać wypisy i notatki.

§ 30.1. Rzecznik dyscyplinarny, obwiniony lub jego obrońca mają prawo zgłoszenia przewodniczącemu komisji dyscyplinarnej żądania wyłączenia członka składu orzekającego, jeżeli między obwinionym lub pokrzywdzonym a członkiem składu orzekającego zachodzą stosunki tego rodzaju, że mogą wzbudzać wątpliwość co do bezstronności członka składu orzekającego. Wniosek ten rozpoznaje, powołany przez przewodniczącego komisji, skład orzekający na posiedzeniu niejawnym przed rozprawą.

2. Wniosek o wyłączenie od rozpoznania sprawy może również złożyć, z przyczyn określonych w ust. 1, członek składu orzekającego

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien być zgłoszony nie później niż przed rozpoczęciem rozprawy.

§ 31.1. Obwiniony ma prawo w postępowaniu przed komisją dyscyplinarną wybrać sobie obrońcę spośród mianowanych pracowników naukowych. Obrońcą nie może być członek komisji dyscyplinarnej, przed którą sprawa się toczy.

2. Przewodniczący składu orzekającego może spośród pracowników, o których mowa w ust. 1, wyznaczyć obrońcę z urzędu, jeżeli:

1) obwiniony złożył taki wniosek,

2) obwiniony opuścił dotychczasowe miejsce zamieszkania, a nowego adresu nie można ustalić,

3) zachodzi uzasadniona wątpliwość co do poczytalności obwinionego.

Wyznaczony obrońca z urzędu może odmówić podjęcia się obrony tylko z ważnych powodów.

3. Obrońca jest obowiązany zachować w tajemnicy wszystko, o czym się dowie z tytułu wykonywania czynności obrońcy.

§ 32.1. Rozprawa dyscyplinarna jest jawna tylko dla mianowanych pracowników naukowych jednostki badawczo-rozwojowej, dyrektora jednostki lub upoważnionych przez niego osób, przedstawicieli rady załogi, organizacji politycznych, społecznych i związków zawodowych, działających w tej jednostce, oraz przedstawicieli organu sprawującego nadzór nad jednostką. Komisja dyscyplinarna może zezwolić osobie pokrzywdzonej na obecność na rozprawie.

2. W uzasadnionych przypadkach przewodniczący składu orzekającego może wyłączyć lub ograniczyć jawność rozprawy albo jej części.

3. W razie ograniczenia jawności rozprawy, na rozprawie mogą być obecni: dyrektor jednostki badawczo-rozwojowej lub delegowane przez niego osoby, przedstawiciele organu sprawującego nadzór nad jednostką badawczo-rozwojową, przedstawiciel rady załogi, przedstawiciel właściwego dla obwinionego związku zawodowego, przedstawiciel organizacji politycznej działającej na terenie jednostki badawczo-rozwojowej oraz dwie wskazane przez obwinionego osoby spośród mianowanych pracowników naukowych.

§ 33.1. Rozprawą kieruje przewodniczący składu orzekającego.

2. Rozprawa rozpoczyna się od sprawdzenia obecności wezwanych osób; świadków usuwa się do osobnego pokoju, po czym odczytuje się wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego i o ukaranie. Następnie wysłuchuje się wyjaśnień obwinionego, przesłuchuje świadków i biegłych oraz przeprowadza inne dowody. Świadka przesłuchuje się osobno podczas nieobecności tych świadków, którzy nie złożyli jeszcze zeznań.

3. Nie usprawiedliwione niestawiennictwo na rozprawę obwinionego, któremu wezwanie doręczono we właściwym terminie, nie stanowi przeszkody do rozpoznania sprawy. Przewodniczący w takim przypadku ustanawia obrońcę z urzędu, jeżeli nie jest ustanowiony obrońca w trybie § 31 ust. 1 i 2.

4. W razie uznania niestawiennictwa obwinionego na rozprawę za usprawiedliwione, skład orzekający odracza rozprawę, ustalając nowy jej termin.

5. Wzywanie i przesłuchiwanie świadków oraz biegłych odbywa się w trybie określonym w Kodeksie postępowania karnego.

6. W razie niemożności stawienia się świadków lub złożenia przez nich zeznań odmiennej treści niż w postępowaniu wyjaśniającym, na rozprawie odczytuje się ich zeznania w części lub całości z akt postępowania wyjaśniającego.

7. Przed przystąpieniem do przesłuchania świadka lub biegłego przewodniczący uprzedza go o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

8. Obwiniony, jego obrońca i rzecznik dyscyplinarny mają prawo zadawać pytania świadkom i biegłym oraz wypowiadać się co do każdego zeznania świadka, opinii biegłego lub innego dowodu.

9. Po zakończeniu postępowania dowodowego przewodniczący składu orzekającego udziela głosu rzecznikowi dyscyplinarnemu oraz obrońcy i obwinionemu, przy czym obwinionemu przysługuje zawsze głos ostatni.

§ 34.1. Jeżeli na rozprawie okaże się, że zachodzą istotne braki w materiale zebranym w czasie postępowania prowadzonego przez rzecznika dyscyplinarnego, których na rozprawie uzupełnić nie można, skład orzekający wydaje postanowienie o uzupełnieniu przez rzecznika dyscyplinarnego tego materiału, wskazując zakres i termin jego uzupełnienia.

2. Na postanowienie o uzupełnieniu postępowania, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje stronom zażalenie.

3. Po uzupełnieniu postępowania rzecznik dyscyplinarny przedstawia komisji wyniki postępowania uzupełniającego.

§ 35.Skład orzekający może z ważnych przyczyn przerwać rozprawę na czas nie dłuższy niż dwadzieścia jeden dni. Jeżeli po wznowieniu rozprawy skład orzekający uległ zmianie, rozprawę prowadzi się od początku.

§ 36.1. Z przebiegu rozprawy sporządza się protokół, który powinien zawierać treść wyjaśnień obwinionego, zeznań świadków, wyniki postępowania dowodowego oraz przytoczenie wniosków i innych oświadczeń rzecznika, obwinionego i obrońcy, jak również postanowienia składu orzekającego.

2. Protokół podpisują przewodniczący składu orzekającego i protokolant.

3. Protokół może być sprostowany, lub uzupełniony na wniosek rzecznika dyscyplinarnego, obwinionego lub obrońcy.

§ 37.1. Po wysłuchaniu głosów stron, skład orzekający przystępuje niezwłocznie do narady nad orzeczeniem.

2. Narada i głosowanie są tajne. Prócz członków składu orzekającego może być przy nich obecny tylko protokolant.

3. Narada i głosowanie odbywają się osobno co do winy i osobno co do kary. Przewodniczący składu orzekającego głosuje ostatni.

§ 38.1. Postanowienia i orzeczenia składu orzekającego są podejmowane zwykłą większością głosów.

2. Przegłosowany członek składu orzekającego ma prawo zaznaczyć na orzeczeniu swoje zdanie odrębne i złożyć na piśmie jego uzasadnienie w ciągu siedmiu dni od dnia ogłoszenia orzeczenia.

§ 39.1. Skład orzekający orzeka zgodnie z przekonaniem opartym na ocenie dowodów ujawnionych w toku rozprawy.

2. Skład orzekający wydaje orzeczenie o:

1) ukaraniu, mocą którego uznaje obwinionego winnym popełnienia zarzucanego mu czynu w całej rozciągłości lub częściowo i wymierza jedną z kar dyscyplinarnych, albo

2) uniewinnieniu obwinionego od zarzutu popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, albo

3) umorzeniu postępowania dyscyplinarnego, gdy okaże się, że:

a) czyn popełniony przez obwinionego nie jest przewinieniem dyscyplinarnym,

b) powstały okoliczności, o których mowa w § 6,

c) rzecznik dyscyplinarny nie podtrzymuje wniosku o ukaranie.

3. Przy wymiarze kary bierze się pod uwagę stopień winy, szkodliwość społeczną i skutki czynu oraz postawę moralną i obywatelską obwinionego, a także jego zachowanie się przed i po przewinieniu.

4. Jeżeli obwiniony dopuścił się kilku przewinień, wymierza się jedną karę za wszystkie czyny łącznie.

§ 40.1. Orzeczenie dyscyplinarne sporządza się na piśmie. Orzeczenie to powinno zawierać:

1) nazwę komisji, datę rozpoznania i numer sprawy oraz datę wydania orzeczenia,

2) tytuły i stopnie naukowe oraz imiona i nazwiska członków składu orzekającego, rzecznika dyscyplinarnego i protokolanta,

3) tytuł i stopień naukowy, imię i nazwisko, stanowisko służbowe, miejsce i datę urodzenia obwinionego,

4) dokładne określenie czynu zarzucanego obwinionemu,

5) sentencję orzeczenia,

6) uzasadnienie,

7) pouczenie o możliwości odwołania się od orzeczenia do wyższej komisji dyscyplinarnej.

2. Uzasadnienie orzeczenia powinno zawierać ustalenie jego podstawy faktycznej przez wskazanie, jakie fakty skład orzekający uważa za udowodnione lub nie udowodnione, na jakich w tym względzie oparł się dowodach i dlaczego nie dał wiary dowodom przeciwnym, wskazać okoliczności, jakie skład orzekający wziął pod uwagę wydając orzeczenie. Uzasadnienie powinno także wskazać podstawę prawną.

3. Orzeczenie wraz z uzasadnieniem podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego.

§ 41.1. Orzeczenie wraz z motywami uzasadnienia ogłasza się bezpośrednio po naradzie.

2. W uzasadnionych przypadkach ogłoszenie orzeczenia może być odroczone, nie dłużej jednak niż na siedem dni, przy czym dzień i godzina ogłoszenia powinny być podane na rozprawie.

3. Po ogłoszeniu orzeczenia przewodniczący składu orzekającego poucza obwinionego o trybie i terminie wniesienia odwołania.

4. Odpisy orzeczenia komisji dyscyplinarnej wraz z uzasadnieniem doręcza się: organowi sprawującemu nadzór, dyrektorowi jednostki badawczo-rozwojowej, rzecznikowi dyscyplinarnemu i obwinionemu.

§ 42.1. Rzecznikowi dyscyplinarnemu oraz obwinionemu, wobec którego orzeczono karę, i jego obrońcy przysługuje prawo wniesienia odwołania od orzeczenia kończącego postępowanie w komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji do wyższej komisji dyscyplinarnej.

2. Odwołanie wraz z uzasadnieniem i odpisami dla stron wnosi się za pośrednictwem komisji dyscyplinarnej, która wydała orzeczenie, w terminie czternastu dni od dnia doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem.

3. Odwołanie może być cofnięte najpóźniej przed rozpoczęciem rozprawy odwoławczej. Cofnięcie odwołania wniesionego na korzyść obwinionego, jeżeli on sam nie złożył odwołania, może nastąpić tylko za jego zgodą.

4. Orzeczenie komisji, od którego nie zostało w przewidzianym terminie wniesione odwołanie, staje się prawomocne i podlega wykonaniu.

§ 44.1. Przewodniczący wyższej komisji dyscyplinarnej odmawia przyjęcia odwołania w razie wniesienia go po upływie terminu przewidzianego w § 42 ust. 2 lub przez osobę nieuprawnioną. Na postanowienie przewodniczącego przysługuje zażalenie do wyższej komisji dyscyplinarnej.

2. Przewodniczący wyższej komisji dyscyplinarnej przywraca na wniosek obwinianego uchybiony termin, jeżeli uprawdopodobni on, że uchybienie nastąpiło wskutek nie zawinionej przez niego przeszkody.

3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do rzecznika dyscyplinarnego.

4. Wniosek o przywrócenie terminu składa się wraz z odwołaniem, za pośrednictwem komisji dyscyplinarnej, która wydała zaskarżone orzeczenie, w terminie czternastu dni od dnia ustania przeszkody.

5. W razie przywrócenia terminu stosuje się odpowiednio przepisy § 43.

6. Na postanowienie odmawiające przywrócenia terminu przysługuje zażalenie do wyższej komisji dyscyplinarnej.

§ 45.Przewodniczący składu orzekającego wyższej komisji dyscyplinarnej, po wydaniu postanowienia na posiedzeniu niejawnym, wyznacza termin rozprawy odwoławczej, która powinna się odbyć w terminie dwudziestu jeden dni od dnia złożenia odwołania.

§ 46.1. Rozprawę odwoławczą rozpoczyna ustne sprawozdanie, w którym członek składu orzekającego wyższej komisji dyscyplinarnej, wyznaczony jako sprawozdawca, przedstawia przebieg dotychczasowego postępowania dyscyplinarnego, treść zaskarżonego orzeczenia, przytoczone w odwołaniu zarzuty oraz okoliczności faktyczne sprawy, jak również zawiadamia strony o postanowieniu składu orzekającego w przedmiocie dopuszczenia dowodów.

2. Rzecznik dyscyplinarny, obwiniony i obrońca mogą składać wyjaśnienia, oświadczenia i wnioski ustnie lub na piśmie.

3. Przed zakończeniem rozprawy odwoławczej przewodniczący składu orzekającego udziela głosu rzecznikowi dyscyplinarnemu, obwinionemu i obrońcy, przy czym pierwszy głos przysługuje stronie, która wniosła odwołanie.

§ 47.1. Wyższa komisja dyscyplinarna:

1) utrzymuje w mocy orzeczenie albo

2) uchyla orzeczenie w całości tub w części i wydaje nowe orzeczenie w tym zakresie, albo

3) uchyla orzeczenie w całości i przekazuje sprawą do ponownego rozpoznania, albo

4) umarza postępowanie, jeżeli okaże się, że zachodzą okoliczności przewidziane w § 6.

2. Wyższa komisja dyscyplinarna może orzec karę surowszą od orzeczonej przez komisję dyscyplinarną pierwszej instancji tylko wówczas, gdy orzeczenie to zostało zaskarżone przez rzecznika dyscyplinarnego.

§ 48.Do postępowania odwoławczego stosuje się odpowiednio przepisy § 30-40 oraz § 41 ust. 1, 2 i 4.

§ 51.1. O zatarciu kary orzeka na posiedzeniu niejawnym komisja dyscyplinarna, która orzekała w sprawie jako ostatnia.

2. Zatarcie kary powoduje uznanie mianowanego pracownika naukowego za nie karanego i usunięcie odpisu orzeczenia dyscyplinarnego z akt osobowych.

3. O zatarciu kary dyscyplinarnego zwolnienia z pracy orzeka wyższa komisja dyscyplinarna.

§ 52.W razie likwidacji komisji dyscyplinarnej w jednostce badawczo-rozwojowej, o zatarciu kary orzeka wyższa komisja dyscyplinarna.

§ 54.Organ, o którym mowa w § 53, może darowanie kary uzależnić od poręczenia działającej na terenie jednostki badawczo-rozwojowej organizacji politycznej, społecznej, związku zawodowego, rady naukowej, rady załogi, polegającego na zapewnieniu podjęcia starań, by ukarany swoją postawą potwierdził zasadność decyzji o darowaniu kary, a w szczególności by nie popełnił nowego przewinienia.

§ 55.Darowanie kary oznacza uznanie mianowanego pracownika za nie karanego i powoduje usunięcie odpisu orzeczenia o ukaraniu karą dyscyplinarną z akt osobowych pracownika.

§ 57.1. Wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego składa się do komisji dyscyplinarnej, która wydała orzeczenie ostateczne. Wniosek rozpatruje skład orzekający na posiedzeniu niejawnym. W razie potrzeby skład orzekający może, przed rozpatrzeniem wniosku, zlecić rzecznikowi dyscyplinarnemu wyjaśnienie okoliczności wskazanych we wniosku. Postanowienie w sprawie wznowienia postępowania dyscyplinarnego doręcza się wraz z uzasadnieniem osobom wymienionym w § 56 ust. 2.

2. W razie likwidacji komisji dyscyplinarnej w jednostce badawczo-rozwojowej, wniosek o wznowienie postępowania składa się do organu sprawującego nadzór nad jednostką badawczo-rozwojową, w której toczyło się postępowanie. Organ sprawujący nadzór wyznacza komisję właściwą do rozpatrzenia wniosku.

3. Na postanowienie w sprawie wznowienia postępowania przysługuje zażalenie do wyższej komisji dyscyplinarnej w terminie czternastu dni od dnia doręczenia postanowienia.

4. Postępowania na niekorzyść obwinionego nie wznawia się w przypadkach: śmierci obwinionego, przedawnienia określonego w art. 203 ust. 1 i 2 ustawy o szkolnictwie wyższym, wykonania kary, zatarcia lub darowania kary.

§ 58.1. Po uprawomocnieniu się postanowienia o wznowieniu postępowania dyscyplinarnego komisja dyscyplinarna, która wydała postanowienie, uchyla poprzednie orzeczenie i przekazuje sprawę komisji dyscyplinarnej, właściwej do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji, w celu ponownego przeprowadzenia postępowania dyscyplinarnego.

2. Wznowione postępowanie toczy się według zasad ogólnych. Jeżeli wznowione postępowanie toczy się po śmierci obwinionego, przewodniczący komisji dyscyplinarnej wyznacza obrońcę z urzędu, chyba że wnioskodawca sam ustanowił obrońcę.

3. Orzeczenie wydane w postępowaniu wznowionym na korzyść obwinionego nie może być dla obwinionego niekorzystne.

§ 60.Wydatki związane z działalnością komisji dyscyplinarnych są pokrywane ze środków finansowych jednostek, przy których komisje te działają.

§ 61.Sprawy, w których w dniu wejścia w życie rozporządzenia postępowanie przed komisjami dyscyplinarnymi w pierwszej instancji nie zostało zakończone, prowadzi się nadal według przepisów niniejszego rozporządzenia.

§ 62.Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.