W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 1 maja 1971 r. sporządzone zostało w Genewie Porozumienie europejskie uzupełniające Konwencję o ruchu drogowym sporządzoną w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r.

Po zaznajomieniu się z powyższym porozumieniem Rada Państwa uznała je i uznaje za słuszne z zastrzeżeniem, że Polska Rzeczpospolita Ludowa nie uważa się za związaną art. 9 porozumienia; oświadcza, że postanawia przystąpić do tego porozumienia w imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, oraz przyrzeka, że będzie ono niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie dnia 1 czerwca 1984 r.

Załącznik

Przekład

POROZUMIENIE EUROPEJSKIE

uzupełniające konwencję o ruchu drogowym, sporządzoną w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r.,

sporządzone w Genewie dnia 1 maja 1971 r.

Umawiające się Strony, będące Stronami Konwencji o ruchu drogowym, sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., dążąc do dalszego ujednolicenia zasad ruchu drogowego w Europie, uzgodniły, co następuje:

Artykuł 1

1. Umawiające się Strony, będące Stronami Konwencji o ruchu drogowym, sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., podejmą odpowiednie środki w celu zapewnienia zgodności zasad ruchu drogowego obowiązujących na ich terytoriach z istotną treścią postanowień załącznika do niniejszego porozumienia.

2. Pod warunkiem że wymienione zasady nie są sprzeczne w żadnym punkcie z postanowieniami załącznika do niniejszego porozumienia:

a) zasady te mogą nie obejmować tych wszystkich postanowień, które mają zastosowanie do sytuacji nie występujących na terytoriach właściwych Umawiających się Stron;

b) zasady te mogą zawierać postanowienia nie przewidziane w tym załączniku.

3. Postanowienia niniejszego artykułu nie zobowiązują Umawiających się Stron do wprowadzenia sankcji karnych za każde naruszenie postanowień załącznika, które przyjęły do swoich zasad ruchu drogowego.

Artykuł 2

1. Niniejsze porozumienie będzie otwarte do podpisu do dnia 31 grudnia 1972 r. dla państw, które podpisały Konwencję o ruchu drogowym, sporządzoną w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., lub przystąpiły do niej i które są członkami Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych lub są dopuszczone do udziału w pracach komisji w charakterze doradczym, stosownie do punktu 8 postanowień o zakresie działania tej komisji.

2. Niniejsze porozumienie podlega ratyfikacji po ratyfikowaniu przez zainteresowane państwo Konwencji o ruchu drogowym, sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., lub przystąpieniu do niej. Dokumenty ratyfikacyjne będą złożone na przechowanie Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.

3. Niniejsze porozumienie będzie otwarte do przystąpienia dla wszystkich państw wymienionych w ustępie 1 niniejszego artykułu, które są Stronami Konwencji o ruchu drogowym, sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r. Dokumenty przystąpienia powinny być złożone na przechowanie Sekretarzowi Generalnemu.

Artykuł 3

1. Każde państwo w czasie podpisywania lub ratyfikacji niniejszego porozumienia albo przystąpienia do niego lub kiedykolwiek później może w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego oświadczyć, że porozumienie będzie stosowane na wszystkich lub niektórych terytoriach, za których stosunki międzynarodowe jest ono odpowiedzialne. Porozumienie będzie stosowane na terytorium lub terytoriach wymienionych w notyfikacji po upływie trzydziestu dni od dnia otrzymania tej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego lub od dnia wejścia w życie porozumienia w stosunku do państwa składającego notyfikację, w zależności od tego, który z tych dni jest późniejszy.

2. Każde państwo, które złożyło oświadczenie zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu, może później w dowolnym czasie oświadczyć, w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego, że porozumienie przestanie być stosowane na terytorium wymienionym w notyfikacji, i w tym przypadku porozumienie przestanie obowiązywać w stosunku do tego terytorium po upływie jednego roku od dnia otrzymania tej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.

Artykuł 4

1. Porozumienie niniejsze wchodzi w życie po upływie dwunastu miesięcy od dnia złożenia dziesiątego dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia.

2. W stosunku do każdego państwa, które ratyfikuje niniejsze porozumienie lub do niego przystąpi po złożeniu dziesiątego dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia, porozumienie wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od dnia złożenia przez to państwo dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia.

3. Jeżeli dzień wejścia w życie, wynikający z ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu, jest wcześniejszy od dnia wynikającego z zastosowania artykułu 47 Konwencji o ruchu drogowym, sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., to ten ostatni dzień będzie dniem wejścia w życie niniejszego porozumienia w rozumieniu ustępu 1 niniejszego artykułu.

Artykuł 5

Z dniem wejścia w życie niniejszego porozumienia uchyli ono i zastąpi w stosunkach między Umawiającymi się Stronami postanowienia dotyczące ruchu drogowego, zawarte w Porozumieniu europejskim uzupełniającym Konwencję o ruchu drogowym i Protokół w sprawie znaków i sygnałów drogowych z 1949 r., podpisane w Genewie dnia 16 września 1950 r., oraz Porozumienie europejskie z dnia 16 września 1950 r. w sprawie stosowania artykułu 23 Konwencji o ruchu drogowym z 1949 r., dotyczącego rozmiarów i ciężarów pojazdów dopuszczonych do ruchu na niektórych drogach Umawiających się Stron.

Artykuł 6

1. Po upływie dwunastu miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego porozumienia każda Umawiająca się Strona może zaproponować jedną lub więcej zmian do porozumienia. Tekst każdej zaproponowanej zmiany wraz z uzasadnieniem powinien być przesłany Sekretarzowi Generalnemu, który zawiadomi o tym wszystkie Umawiające się Strony. Umawiające się Strony w ciągu dwunastu miesięcy następujących po dacie tego zawiadomienia będą mogły poinformować Sekretarza Generalnego, czy:

a) przyjmują zmianę lub

b) odrzucają zmianę albo

c) życzą sobie zwołania konferencji w celu rozpatrzenia zmiany.

Sekretarz Generalny prześle tekst zaproponowanej zmiany również innym państwom wymienionym w artykule 2 niniejszego porozumienia.

2. a) Każda zaproponowana zmiana, przekazana zgodnie z postanowieniami ustępu 1 niniejszego artykułu, będzie uważana za przyjętą, jeżeli w wyżej wymienionym terminie dwunastu miesięcy mniej niż jedna trzecia Umawiających się Stron zawiadomi Sekretarza Generalnego, że odrzuca zmianę lub życzy sobie zwołania konferencji w celu jej rozpatrzenia. Sekretarz Generalny zawiadomi wszystkie Umawiające się Strony o każdym przyjęciu albo odrzuceniu proponowanej zmiany lub też życzeniu zwołania konferencji. Jeżeli ogólna liczba zawiadomień o odrzuceniu zmian i życzeń zwołania konferencji, otrzymanych w określonym terminie dwunastu miesięcy, jest mniejsza niż jedna trzecia ogólnej liczby Umawiających się Stron, Sekretarz Generalny zawiadomi wszystkie Umawiające się Strony, że zmiana wejdzie w życie po sześciu miesiącach od upływu terminu dwunastu miesięcy, określonego w ustępie 1 niniejszego artykułu w stosunku do wszystkich Umawiających się Stron, z wyjątkiem tych, które w tym określonym terminie odrzuciły zmianę lub życzyły sobie zwołania konferencji w celu jej rozpatrzenia.

b) Każda Umawiająca się Strona, która w wyżej wymienionym terminie dwunastu miesięcy odrzuciła propozycję zmiany lub życzyła sobie zwołania konferencji w celu jej rozpatrzenia, może w dowolnym czasie po upływie tego terminu notyfikować Sekretarzowi Generalnemu, że przyjmuje zmianę, a Sekretarz Generalny zawiadamia o tej notyfikacji wszystkie inne Umawiające się Strony. Zmiana ta wejdzie w życie w stosunku do Umawiającej się Strony, która notyfikowała o jej przyjęciu, po sześciu miesiącach od daty otrzymania przez Sekretarza Generalnego notyfikacji.

3. Jeżeli zaproponowana zmiana nie została przyjęta zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu oraz jeżeli w terminie dwunastu miesięcy określonym w ustępie 1 niniejszego artykułu mniej niż połowa ogólnej liczby Umawiających się Stron zawiadomi Sekretarza Generalnego o odrzuceniu zaproponowanej zmiany i jeżeli co najmniej jedna trzecia ogólnej liczby Umawiających się Stron, lecz nie mniej niż pięć, zawiadomi go, że przyjmuje zmianę lub życzy sobie zwołania konferencji w celu jej rozpatrzenia, Sekretarz Generalny zwoła konferencję w celu rozpatrzenia zaproponowanej zmiany lub każdej innej propozycji, która może mu być przekazana zgodnie z ustępem 4 niniejszego artykułu.

4. W razie zwołania konferencji zgodnie z ustępem 3 niniejszego artykułu, Sekretarz Generalny zaprosi na nią wszystkie Umawiające się Strony i inne państwa, wymienione w artykule 2 niniejszego porozumienia. Zwróci się on do wszystkich państw zaproszonych na konferencję, aby najpóźniej na sześć miesięcy przed dniem jej otwarcia przedstawiły mu wszelkie propozycje, których rozpatrzenia życzyłyby sobie również na tej konferencji oprócz proponowanej zmiany, oraz przekaże te propozycje najpóźniej na trzy miesiące przed dniem otwarcia konferencji wszystkim państwom zaproszonym na konferencję.

5. a) Każda zmiana niniejszego porozumienia będzie uważana za przyjętą, jeżeli zostanie przyjęta większością dwóch trzecich głosów państw reprezentowanych na konferencji, pod warunkiem że większość ta obejmuje co najmniej dwie trzecie Umawiających się Stron reprezentowanych na konferencji. Sekretarz Generalny zawiadomi wszystkie Umawiające się Strony o przyjęciu zmiany, która wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od daty tego zawiadomienia w stosunku do wszystkich Umawiających się Stron, z wyjątkiem tych, które w tym terminie zawiadomiły Sekretarza Generalnego o odrzuceniu zmiany.

b) Każda Umawiająca się Strona, która w wymienionym terminie dwunastu miesięcy odrzuciła zmianę, może w dowolnym czasie notyfikować Sekretarzowi Generalnemu o przyjęciu zmiany, a Sekretarz Generalny zawiadomi o tej notyfikacji wszystkie inne Umawiające się Strony. Zmiana ta wejdzie w życie w stosunku do Umawiającej się Strony, która notyfikowała o jej przyjęciu, po sześciu miesiącach od dnia otrzymania przez Sekretarza Generalnego tej notyfikacji lub po upływie wymienionego terminu dwunastu miesięcy, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.

6. Jeżeli zaproponowanej zmiany nie uważa się za przyjętą zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu i jeżeli nie zostały spełnione warunki przewidziane w ustępie 3 niniejszego artykułu, dotyczące zwołania konferencji, zaproponowaną zmianę uważa się za odrzuconą.

7. Niezależnie od postępowania co do wprowadzania zmian, przewidzianego w ustępach 1–6 niniejszego artykułu, załącznik do niniejszego porozumienia może być zmieniony w drodze porozumienia właściwych organów rządowych wszystkich Umawiających się Stron. Jeżeli właściwy organ rządowy jednej z Umawiających się Stron oświadczył, że zgodnie z wewnętrznym ustawodawstwem jego zgoda jest uzależniona od uzyskania specjalnego zezwolenia w tym względzie lub od zatwierdzenia przez władzą ustawodawczą, zgoda właściwego organu danej Umawiającej się Strony na zmianę załącznika będzie uważana za wyrażoną tylko wtedy, kiedy ten właściwy organ powiadomi Sekretarza Generalnego, iż otrzymał wymagane zezwolenie lub zatwierdzenie. Porozumienie między właściwymi organami może przewidywać, że w okresie przejściowym dotychczasowe postanowienia załącznika, w całości lub w części, pozostają w mocy równocześnie z nowymi postanowieniami. Sekretarz Generalny ustali datę wejścia w życie nowych postanowień.

8. Każde państwo w chwili podpisania, ratyfikacji niniejszego porozumienia lub przystąpienia do niego poda Sekretarzowi Generalnemu nazwą i adres organu właściwego do wyrażenia zgody przewidzianej w ustępie 7 niniejszego artykułu.

Artykuł 7

Każda z Umawiających się Stron może wypowiedzieć niniejsze porozumienie w drodze pisemnej notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego. Wypowiedzenie nabierze mocy po upływie jednego roku od dnia otrzymania tej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego. Każda Umawiająca się Strona, która przestaje być stroną Konwencji o ruchu drogowym, sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., przestaje być tego samego dnia stroną niniejszego porozumienia.

Artykuł 8

Niniejsze porozumienie przestanie obowiązywać, jeżeli w jakimkolwiek okresie kolejnych dwunastu miesięcy liczba Umawiających się Stron będzie mniejsza niż pięć, albo od chwili, gdy przestanie obowiązywać Konwencja o ruchu drogowym, sporządzona w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r.

Artykuł 9

1. Każdy spór między dwiema lub więcej Umawiającymi się Stronami, dotyczący interpretacji lub stosowania niniejszego porozumienia, którego Strony uczestniczące w sporze nie są w stanie rozstrzygnąć w drodze negocjacji lub w inny sposób, zostanie przekazany do arbitrażu, jeżeli tego zażąda którakolwiek z Umawiających się Stron uczestniczących w sporze, oraz w konsekwencji tego zostanie przekazany jednemu lub więcej arbitrom, wybranym na podstawie wzajemnego porozumienia się Stron uczestniczących w sporze. Jeżeli w ciągu trzech miesięcy od dnia zażądania arbitrażu strony uczestniczące w sporze nie osiągną porozumienia co do wyboru arbitra lub arbitrów, którakolwiek z tych stron może zwrócić się do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych o wyznaczenie jednego arbitra, któremu spór zostanie przekazany do rozstrzygnięcia.

2. Orzeczenie arbitra lub arbitrów, wyznaczonych zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu, będzie obowiązywało Umawiające się Strony uczestniczące w sporze.

Artykuł 10

Żadne z postanowień niniejszego porozumienia nie powinno być interpretowane jako zakazujące Umawiającej się Stronie zastosowania środków, zgodnych z postanowieniami Karty Narodów Zjednoczonych i ograniczanych wymaganiami sytuacji, które ona uważa za niezbędne dla zapewnienia swego zewnętrznego lub wewnętrznego bezpieczeństwa.

Artykuł 11

1. Każde państwo w chwili podpisywania niniejszego porozumienia albo składania dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia może oświadczyć, że nie uważa się za związane artykułem 9 niniejszego porozumienia. Inne Umawiające się Strony nie będą związane artykułem 9 wobec jakiejkolwiek Umawiającej się Strony, która złożyła takie oświadczenie.

2. Zastrzeżenia do niniejszego porozumienia, inne niż zastrzeżenia przewidziane w ustępie 1 niniejszego artykułu, są dopuszczalne, pod warunkiem że będą sformułowane na piśmie, a jeżeli zostały sformułowane przed złożeniem dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia, zostaną potwierdzone w tym dokumencie.

3. Każde państwo w chwili składania dokumentu ratyfikacyjnego niniejszego porozumienia lub dokumentu przystąpienia do niego powinno zawiadomić pisemnie Sekretarza Generalnego, w jakiej mierze sformułowane przez nie zastrzeżenia do Konwencji o ruchu drogowym, sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., odnoszą się do niniejszego porozumienia. Te z zastrzeżeń, które nie będą przedmiotem notyfikacji dokonanej podczas składania dokumentu ratyfikacyjnego niniejszego porozumienia lub dokumentu przystąpienia do niego, będą uważane za nie mające zastosowania do niniejszego porozumienia.

4. Sekretarz Generalny zawiadomi o zastrzeżeniach i notyfikacjach dokonanych w myśl niniejszego artykułu wszystkie państwa wymienione w artykule 2 niniejszego porozumienia.

5. Każde państwo, które dokonało oświadczenia, zastrzeżenia lub notyfikacji na mocy niniejszego artykułu, może cofnąć je w dowolnym czasie w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego.

6. Każde zastrzeżenie złożone zgodnie z ustępem 2 lub notyfikowane zgodnie z ustępem 3 niniejszego artykułu:

a) zmienia w stosunku do Umawiającej się Strony, która złożyła wymienione zastrzeżenie lub notyfikowała o nim, te postanowienia porozumienia, do których ono się odnosi, w zakresie tego zastrzeżenia;

b) zmienia te postanowienia w tym samym zakresie w stosunku do innych Umawiających się Stron w ich stosunkach z Umawiającą się Stroną, która dokonała zastrzeżenia lub notyfikowała o nim.

Artykuł 12

Oprócz oświadczeń, notyfikacji i zawiadomień, przewidzianych w artykułach 6 i 11 niniejszego porozumienia, Sekretarz Generalny będzie zawiadamiał Umawiające się Strony i inne państwa wymienione w artykule 2 o:

a) podpisaniu, ratyfikacjach i przystąpieniach w myśl artykułu 2;

b) notyfikacjach i oświadczeniach w myśl artykułu 3;

c) datach wejścia w życie niniejszego porozumienia na mocy artykułu 4;

d) dacie wejścia w życie zmian do niniejszego porozumienia zgodnie z ustępami 2, 5 i 7 artykułu 6;

e) wypowiedzeniach na podstawie artykułu 7;

f) wygaśnięciu niniejszego porozumienia zgodnie z artykułem 3.

Artykuł 13

Po dniu 31 grudnia 1972 r. oryginał niniejszego porozumienia zostanie złożony na przechowanie Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, który prześle należycie uwierzytelnione jego odpisy wszystkim państwom wymienionym w artykule 2 niniejszego porozumienia.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni, podpisali niniejsze porozumienie.

Sporządzono w Genewie dnia pierwszego maja tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego pierwszego roku w jednym egzemplarzu w językach angielskim, francuskim i rosyjskim, które to trzy teksty są jednakowo autentyczne.

ZAŁĄCZNIK

1. W celu stosowania postanowień niniejszego załącznika określenie „konwencja” oznacza Konwencję o ruchu drogowym, sporządzoną w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r.

2. Niniejszy załącznik zawiera jedynie uzupełnienia i zmiany wniesione do odpowiednich postanowień konwencji.

3. Do artykułu 1 konwencji (Określenia)

Litera c)

Litera ta otrzymuje następujące brzmienie: „określenie „obszar zabudowany” oznacza obszar obejmujący zabudowania, do którego wjazdy i z którego wyjazdy są specjalnie oznaczone odpowiednimi znakami”;

Litera n)

Pojazdy trzykołowe, których ciężar własny nie przekracza 400 kg (900 funtów), powinny być zrównane z motocyklami.

Na końcu tego artykułu dodaje się dodatkowy punkt. Punkt ten ma następujące brzmienie: „osoby pchające lub ciągnące wózek dziecinny, wózek dla chorego lub wózek inwalidzki, lub każdy inny pojazd małych rozmiarów i bez silnika, osoby prowadzące pieszo rower lub motorower oraz inwalidzi na wózkach poruszających się z szybkością pieszego powinni być uznawani za pieszych.”

4. Do artykułu 3 konwencji (Obowiązki Umawiających się Stron)

Ustęp 4

Środki wymienione w tym ustępie nie mogą zmieniać ani zakresu artykułu 39 konwencji, ani też uczynić fakultatywnymi postanowień w nim zawartych.

5. Do artykułu 6 konwencji (Polecenia wydawane przez funkcjonariuszy upoważnionych do kierowania ruchem drogowym).

Ustęp 3

Postanowienia tego ustępu, które w konwencji są zaleceniami, powinny być obowiązujące.

6. Do artykułu 7 konwencji (Zasady ogólne)

Ustęp 2

Postanowienia tego ustępu, które w konwencji są zaleceniami, powinny być obowiązujące.

Dodatkowe ustępy, które dodaje się na końcu tego artykułu

Ustępy te mają następujące brzmienie:

„– Użytkownicy drogi są obowiązani zachowywać zwiększoną ostrożność wobec dzieci i inwalidów, w szczególności wobec niewidomych używających białej laski, oraz osób starszych.

– Kierujący są obowiązani dbać o to, ażeby ich pojazdy nie powodowały utrudnień dla użytkowników dróg i osób, zamieszkałych w pobliżu dróg, w szczególności przez wywoływanie hałasu, wzniecanie kurzu i wydzielanie dymu, jeżeli to jest możliwe do uniknięcia.”

7. Do artykułu 8 konwencji (Kierujący)

Ustęp 2

Postanowienie tego ustępu, które w konwencji jest zaleceniem, powinno być obowiązujące.

8. Do artykułu 9 konwencji (Stada)

Postanowienie tego artykułu, które w konwencji jest zaleceniem, powinno być obowiązujące.

9. Do artykułu 10 konwencji (Pozycja na jezdni)

Tytuł otrzymuje następujące brzmienie: „Pozycja na drodze”

Dodatkowy ustęp, który dodaje się bezpośrednio po ustępie 1 tego artykułu.

Ustęp ten ma następujące brzmienie:

„a) Z wyjątkiem przypadków bezwzględnej konieczności, każdy kierujący jest obowiązany korzystać wyłącznie – jeżeli one istnieją – z dróg, jezdni, pasów ruchu i dróg wydzielonych, przeznaczonych do ruchu użytkowników tej kategorii, do której sam należy.;

b) W razie braku przeznaczonego dla nich pasa ruchu lub wydzielonej drogi, kierujący motorowerami, rowerzyści i kierujący innymi pojazdami bez silnika mogą, jeżeli to jest możliwe bez powodowania utrudnień dla innych użytkowników drogi, wykorzystywać każde nadające się do tego pobocze odpowiadające kierunkowi ruchu.”

10. Do artykułu 11 konwencji (Wyprzedzanie i jazda w rzędzie)

Ustęp 5 litera b)

Postanowienia tego nie należy stosować.

Ustęp 6 litera b)

Na skutek tego, że nie będzie stosowane postanowienie litery b) ustępu 5 tego artykułu, nie należy stosować postanowienia zawartego w ostatniej części zdania tego punktu.

Ustęp 8 litera b)

Litera ta otrzymuje następujące brzmienie: „bezpośrednio przed przejazdami kolejowymi lub na przejazdach kolejowych bez zapór i półzapór, z wyjątkiem przypadków, kiedy ruch drogowy jest w tych miejscach regulowany sygnalizacją świetlną ruchu, używaną na skrzyżowaniach.”

11. Do artykułu 12 konwencji (Wymijanie)

Ustęp 2

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie: „Na drogach górskich i na drogach z dużym spadkiem o podobnej charakterystyce, na których wymijanie jest niemożliwe lub utrudnione, kierujący pojazdem jadącym z góry powinien zjechać na bok drogi w celu przepuszczenia pojazdu jadącego pod górę, z wyjątkiem przypadku, gdy sposób rozmieszczenia wzdłuż drogi zatok umożliwiających pojazdom zjechanie do nich jest taki, że, uwzględniając szybkość i pozycję pojazdów, pojazd jadący pod górę ma przed sobą zatokę i że byłaby konieczna jazda do tyłu jednego z pojazdów, jeżeli pojazd jadący pod górą nie zjechałby do tej zatoki. Jeżeli jeden z dwu pojazdów wymijających się jest zobowiązany do cofnięcia się dla umożliwienia wymijania, to pierwszeństwo jazdy bez cofania mają zespoły pojazdów przed wszystkimi innymi pojazdami, ciężkie pojazdy przed lekkimi pojazdami i autobusy przed samochodami ciężarowymi; jeżeli chodzi o pojazdy tej samej kategorii, to obowiązany do cofnięcia się jest kierujący pojazdem jadącym z góry, chyba że wykonanie tego manewru jest w sposób oczywisty łatwiejsze dla kierującego pojazdem jadącym pod górę, w szczególności, gdy znajduje się w pobliżu zatoki.”

12. Do artykułu 13 konwencji (Szybkość i odległość między pojazdami).

Ustęp 4

Ustęp ten wraz z literami a) i b) otrzymuje następujące brzmienie: „W celu ułatwienia wyprzedzania poza obszarami zabudowanymi na drogach, na których tylko jeden pas jest przeznaczony do ruchu w danym kierunku, kierowcy pojazdów objętych specjalnym ograniczeniem szybkości i pojazdów lub zespołów pojazdów o długości większej niż 7 metrów (23 stopy) są obowiązani, z wyjątkiem przypadku wykonywania manewru wyprzedzania lub przygotowywania się do wykonania tego manewru, utrzymywać taki odstęp od pojazdów motorowych znajdujących się przed nimi, aby wyprzedzające je pojazdy mogły bezpiecznie wjechać w lukę pozostawioną przed pojazdem wyprzedzanym. Jednakże postanowienia tego nie stosuje się, ani gdy natężenie ruchu jest bardzo duże, ani gdy wyprzedzanie jest zabronione.”

13. Do artykułu 14 konwencji (Ogólne przepisy dotyczące manewrów)

Ustęp 1

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie: „Każdy kierujący, który zamierza wykonać manewr, taki jak wyjechanie z rzędu pojazdów stojących na postoju lub wjechanie do niego, skręcenie w prawo lub w lewo na jezdni, w szczególności w celu zmiany pasa ruchu, skręcenie w lewo lub w prawo na inną drogę lub do posiadłości przylegającej do drogi, nie powinien rozpoczynać tego manewru bez uprzedniego upewnienia się, że może to uczynić bez narażenia na niebezpieczeństwo innych użytkowników drogi jadących za nim lub przed nim albo mających go wyminąć, z uwzględnieniem ich pozycji na jezdni, kierunku ruchu i szybkości.”

14. Do artykułu 15 konwencji (Przepisy szczególne dotyczące pojazdów służących do regularnego transportu publicznego).

Postanowienie tego artykułu, które w konwencji jest zaleceniem, ma być obowiązujące.

15. Do artykułu 18 konwencji (Skrzyżowania i obowiązek ustąpienia pierwszeństwa przejazdu)

Ustęp 3

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie: „Każdy kierujący, wyjeżdżający na drogę z przydrożnej posiadłości, powinien ustąpić pierwszeństwa użytkownikom poruszającym się po tej drodze.”

Ustęp 4 litera b)

Litera ta otrzymuje następujące brzmienie: „W państwach, w których obowiązuje ruch lewostronny, prawo pierwszeństwa na skrzyżowaniach jest uregulowane znakami drogowymi, sygnałami lub znakami na jezdni.”

16. Do artykułu 20 konwencji (Postanowienia dotyczące pieszych)

Ustęp 1

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie: „Piesi są obowiązani w miarę możliwości unikać korzystania z jezdni, a jeżeli korzystają z niej, są obowiązani zachować ostrożność i nie powinni bez koniecznej potrzeby utrudniać i zakłócać ruchu.”

Po ustępie 2 tego artykułu dodaje się dodatkowy ustęp.

Ustęp ten ma następujące brzmienie: „Niezależnie od postanowień ustępu 2 tego artykułu konwencji, inwalidzi poruszający się na wózkach inwalidzkich mogą we wszystkich przypadkach korzystać z jezdni.”

Ustęp 4

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie: „Piesi korzystający z jezdni zgodnie z ustępem 2, dodatkowym ustępem dodanym po tym ustępie 2 i z ustępem 3 niniejszego artykułu, powinna znajdować się możliwie najbliżej krawędzi jezdni.”

Ustęp 5

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

„a) Poza obszarami zabudowanymi piesi korzystający z jezdni powinni znajdować się po stronie jezdni przeciwnej do tej, która odpowiada kierunkowi ruchu, chyba że zagrażałoby to ich bezpieczeństwu bądź występowałyby szczególne okoliczności. Jednakże osoby prowadzące rowery, motorowery lub motocykle, inwalidzi poruszający się wózkami inwalidzkimi oraz grupy pieszych prowadzone przez przewodników lub zorganizowane kolumny pieszych powinni znajdować się po stronie jezdni, która odpowiada kierunkowi ruchu. Z wyjątkiem zorganizowanych kolumn, piesi idący po jezdni powinni iść w miarę możności w jednym rzędzie, jeżeli tego wymaga bezpieczeństwo ruchu, w szczególności w razie złej widoczności lub dużego natężenia ruchu pojazdów,

b) Postanowienia litery a) niniejszego ustępu mogą być rozciągnięte na obszary zabudowane.”

Ustęp 6 litera c)

Litera ta otrzymuje następujące brzmienie: „W celu przekroczenia jezdni w innym miejscu niż na przejściu dla pieszych, oznaczonym jako takie lub wyznaczonym znakami na jezdni, piesi nie powinni wchodzić na jezdnię bez uprzedniego upewnienia się, że mogą to uczynić nie zakłócając ruchu pojazdów. Piesi są obowiązani przechodzić przez jezdnię prostopadle do jej osi.”

17. Do artykułu 21 konwencji (Zachowanie się kierujących wobec pieszych)

Bezpośrednio po ustępie 1 tego artykułu dodaje się dodatkowy ustęp.

Ustęp ten ma następujące brzmienie: „Nie naruszając postanowień artykułu 7 ustępu 1 i artykułu 13 ustępu 1 konwencji, w razie braku na jezdni przejścia dla pieszych, oznaczonego jako takie lub wyznaczonego znakami na jezdni, kierujący, którzy zamierzają skręcić na inną drogę, mogą to uczynić tylko pozostawiając możliwość przejścia – nawet przez zatrzymanie się w tym celu – pieszym, którzy weszli na jezdnię tej innej drogi w warunkach ustalonych w artykule 20 ustępie 6 konwencji.”

Ustęp 3

Postanowienia tego nie należy stosować.

18. Do artykułu 23 konwencji (Zatrzymanie i postój)

Ustęp 1

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie: „Poza obszarami zabudowanymi pojazdy i zwierzęta zatrzymane na postoju powinny być w miarę możności umieszczone poza obrębem jezdni. Na obszarach zabudowanych i poza nimi nie powinny być one umieszczane na drogach dla rowerów, na chodnikach lub poboczach przeznaczonych specjalnie dla ruchu pieszego, poza przypadkami, w których zezwala na to odpowiednie ustawodawstwo krajowe.”

Ustęp 2 litera b)

Litera ta otrzymuje następujące brzmienie: „Pojazdy inne niż dwukołowe rowery, dwukołowe motorowery i dwukołowe motocykle bez bocznego wózka, nie powinny być pozostawione na postoju na jezdni w podwójnym rzędzie. Pojazdy zatrzymane lub na postoju powinny być umieszczone równolegle do krawędzi jezdni, z wyjątkiem przypadków, gdy warunki miejscowe pozwalają na inne ustawienie.”

Ustęp 3 litera a)

Litera ta otrzymuje następujące brzmienie: „Jakiekolwiek zatrzymanie i jakikolwiek postój pojazdu na jezdni są zabronione:

i) w odległości mniejszej niż 5 m (16,5 stopy) przed przejściem dla pieszych, na przejściach dla pieszych, na przejazdach dla rowerów oraz na przejazdach kolejowych;

ii) na torach tramwajowych lub kolejowych, znajdujących się na drodze albo tak blisko tych torów, że ruch tramwajów lub pociągów mógłby zostać z tego powodu zakłócony,”

Bezpośrednio po punkcie ii) tej litery dodaje się dodatkowy tekst.

Tekst ten ma następujące brzmienie: „w pobliżu skrzyżowań w odległości mniejszej niż 5 m (16,5 stopy) od przedłużenia najbliższej krawędzi poprzecznej jezdni, a także na skrzyżowaniach, z wyjątkiem przypadków, gdy znak drogowy, sygnał lub znak na jezdni wskazują inaczej.”

Ustęp 3 litera b)

Bezpośrednio po punkcie iii) tej litery dodaje się dodatkowy tekst.

Tekst ten ma następujące brzmienie: „w miejscach, w których pojazd zasłaniałby użytkownikom drogi znak drogowy lub sygnał świetlny.”

Ustęp 3 litera c) punkt i)

Postanowienie to otrzymuje następujące brzmienie: „w określonej przez ustawodawstwo krajowe odległości od przejazdów kolejowych oraz w odległości mniejszej niż 15 m (50 stóp) w jedną i drugą stronę od przystanków autobusów, trolejbusów lub pojazdów szynowych, chyba że ustawodawstwo krajowe przewiduje mniejsze odległości.”

Ustęp 3 litera c) punkt v)

Postanowienia tego nie należy stosować.

Ustęp 5

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

„a) Każdy pojazd motorowy inny niż dwukołowy motorower lub dwukołowy motocykl bez bocznego wózka oraz każda przyłączona lub odłączona przyczepa, unieruchomione na jezdni poza obszarem zabudowanym, powinny być sygnalizowane innym zbliżającym się kierującym w taki sposób, ażeby zawczasu byli uprzedzeni o ich obecności;

i) jeżeli kierujący był zmuszony do unieruchomienia swojego pojazdu w miejscu, w którym zatrzymanie jest zabronione stosownie do postanowień ustępu 3 litery b) punktów i) lub ii) niniejszego artykułu konwencji;

ii) jeżeli warunki są takie, że zbliżający się kierujący nie mogą lub mogą tylko z dużą trudnością zauważyć zawczasu przeszkodę, jaką stanowi ten pojazd.

b) Postanowienia litery a) niniejszego ustępu mogą być rozciągnięte na obszary zabudowane.

c) W celu zastosowania tego ustępu zaleca się, aby ustawodawstwo krajowe przewidywało używanie jednego z urządzeń wymienionych w ustępie 56 załącznika 5 do konwencji.”

19) Do artykułu 25 konwencji (Autostrady i drogi podobnego rodzaju)

Ustęp 1

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie: „Na autostradach oraz na specjalnych drogach stanowiących wjazdy na autostrady i wyjazdy z nich, oznaczonych jako autostrady:

a) zabroniony jest ruch pieszych, zwierząt, rowerów, motorowerów, jeżeli nie zostały zrównane z motocyklami, wszystkich pojazdów innych niż pojazdy samochodowe i ich przyczepy oraz pojazdów samochodowych i ich przyczep, które ze względu na swoją konstrukcję nie mogą osiągnąć na płaskiej drodze szybkości ustalonej w ustawodawstwie krajowym, nie mniejszej jednak niż 40 km (25 mil) na godzinę;

b) zabrania się kierującym:

i) zatrzymywać swoje pojazdy lub pozostawiać je na postoju poza oznaczonymi miejscami postoju; w razie gdy unieruchomienie pojazdu nastąpiło z przyczyn niezależnych od kierującego, kierujący powinien dołożyć starań w celu usunięcia pojazdu poza krawędź jezdni, a także poza pas awaryjny, jeżeli zaś jest to niemożliwe, powinien natychmiast sygnalizować obecność pojazdu z daleka, aby ostrzec zawczasu innych zbliżających się kierujących; jeżeli to dotyczy jednego z pojazdów, do którego stosuje się artykuł 23 ustęp 5 konwencji, zaleca się, aby ustawodawstwo krajowe przewidywało użycie jednego z urządzeń wymienionych w ustępie 56 załącznika 5 do konwencji;

ii) zawracać lub jechać do tyłu albo wjeżdżać na środkowy pas rozdzielczy lub na połączenia poprzeczne pomiędzy obu jezdniami.”

Bezpośrednio po ustępie 1 tego artykułu dodaje się dodatkowy ustęp.

Ustęp ten ma następujące brzmienie: „Jeżeli autostrada ma trzy lub więcej pasów przeznaczonych do ruchu w tym samym kierunku, kierującym pojazdami przeznaczonymi do przewozu ładunków, których największa dopuszczalna masa przekracza 3500 kg (7700 funtów), lub zespołami pojazdów o długości ponad 7 m (23 stopy) zabrania się korzystać z innych pasów ruchu niż dwóch pasów położonych przy krawędzi jezdni, odpowiadającej kierunkowi ruchu,”

Ustęp 4

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie: „W celu stosowania postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu w brzmieniu podanym wyżej, dodatkowego ustępu dodanego bezpośrednio po tym ustępie l oraz ustępów 2 i 3 tego artykułu konwencji z autostradami są zrównane inne drogi zarezerwowane do ruchu pojazdów samochodowych, należycie oznaczone jako takie, z których nie ma wjazdu do przydrożnych posiadłości.”

20. Do artykułu 27 konwencji (Przepisy szczególne dotyczące kierujących rowerami, motorowerami i motocyklami)

Ustęp 2

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie: „Zabrania się kierującym rowerami jazdy bez trzymania przynajmniej jedną ręką kierownicy, czepiania się innych pojazdów oraz przewożenia, ciągnięcia lub pchania przedmiotów utrudniających kierowanie lub niebezpiecznych dla innych użytkowników drogi. Te same postanowienia mają zastosowanie do kierujących motorowerami i motocyklami, którzy jednak ponadto powinni trzymać kierownicę obu rękami, z wyjątkiem ewentualnych przypadków, kiedy muszą podać sygnał przewidziany przepisami konwencji.”

Ustęp 4

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

„Kierujący motorowerami mogą być upoważnieni do jazdy po drogach dla rowerów oraz – jeżeli to jest celowe – można im zabronić jazdy po pozostałej części jezdni.”

21. Do artykułu 29 konwencji (Pojazdy szynowe)

Ustęp 2

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie: „W odniesieniu do ruchu pojazdów szynowych po drogach mogą być wprowadzone specjalne postanowienia, różniące się od postanowień przewidzianych w rozdziale II konwencji. Jednakże postanowienia te nie mogą być sprzeczne z postanowieniami ustępu 7 artykułu 18 konwencji.”

Na końcu tego artykułu dodaje się dodatkowy ustęp. Ustęp ten ma następujące brzmienie: „Wyprzedzanie jadących lub stojących pojazdów szynowych, których torowisko znajduje się na jezdni, odbywa się po stronie odpowiadającej kierunkowi ruchu. Jeżeli wymijanie lub wyprzedzanie nie może nastąpić po stronie odpowiadającej kierunkowi ruchu z powodu braku miejsca, manewry te mogą być wykonane po stronie przeciwnej do tej, która odpowiada kierunkowi ruchu, pod warunkiem że to nie przeszkadza użytkownikom drogi jadącym z przeciwnego kierunku ani nie naraża ich na niebezpieczeństwo. Na jezdniach o ruchu jednokierunkowym wyprzedzanie może się odbywać po stronie przeciwnej do tej, która odpowiada kierunkowi ruchu, wtedy gdy uzasadniają to potrzeby ruchu.”

22. Do artykułu 30 konwencji (Ładunek pojazdów)

Ustęp 4

Początek tego ustępu otrzymuje następujące brzmienie: „Ładunki wystające poza pojazd do przodu, do tyłu lub na boki powinny być wyraźnie oznaczone, w sposób dobrze widoczny w każdym przypadku, gdy te wystające ładunki byłyby trudne do spostrzeżenia przez kierujących innymi pojazdami; od zmroku do świtu, a także w innych okresach niedostatecznej widoczności oznaczenie to powinno polegać na umieszczeniu białego światła i białego urządzenia odblaskowego z przodu oraz czerwonego światła i czerwonego urządzenia odblaskowego z tyłu. W szczególności na pojazdach motorowych...”

Ustęp 4 litera b)

Litera ta otrzymuje następujące brzmienie: „od zmroku do świtu, a także w innych okresach niedostatecznej widoczności, ładunki wystające z boku poza obrys pojazdu w taki sposób, że ich boczna krawędź znajduje się ponad 0,40 m (16 cali) od krawędzi zewnętrznej przedniego światła pozycyjnego pojazdu, powinny być oznaczone z przodu i tak samo ładunki wystające, tak że ich boczna krawędź znajduje się ponad 0,40 m (16 cali) od krawędzi zewnętrznej tylnego czerwonego światła pozycyjnego pojazdu, powinny być oznaczone z tyłu.”

23. Bezpośrednio po artykule 30 konwencji dodaje się dodatkowy artykuł.

Artykuł ten ma następujące brzmienie:

„(Przewóz pasażerów)

Pasażerów nie należy przewozić ani w takiej liczbie, ani w taki sposób, żeby to stwarzało niebezpieczeństwo.”

24. Do artykułu 31 konwencji (Postępowanie w razie wypadku)

Ustęp 1

Na końcu tego ustępu dodaje się dodatkową literę. Litera ta ma następujące brzmienie: „jeżeli w wyniku wypadku drogowego powstała jedynie szkoda materialna i jeżeli jedna ze stron poszkodowanych nie jest obecna, osoby uczestniczące w wypadku są obowiązane podać w miarę możności na miejscu swoje nazwisko i adres i w każdym przypadku możliwie najszybciej przekazać te informacje stronie poszkodowanej w najkrótszej drodze lub – jeżeli to jest niemożliwe – za pośrednictwem policji.”

25. Do artykułu 32 konwencji (Oświetlenie: Postanowienia ogólne)

Ustęp 6 litera a)

Litera ta otrzymuje następujące brzmienie: „Wózków dziecięcych, wózków dla chorych lub wózków inwalidzkich i wszelkich innych pojazdów o małych rozmiarach i bez silnika, pchanych lub ciągniętych przez pieszych”.

Ustęp 7

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

„a) W nocy poruszające się po jezdni:

i) grupy pieszych prowadzone przez przewodnika lub tworzące zorganizowane kolumny powinny pokazywać po stronie przeciwnej do tej, która odpowiada kierunkowi ruchu, co najmniej jedno światło białe lub żółte selektywne widoczne z przodu i jedno światło czerwone z tyłu lub jedno światło żółte samochodowe widoczne z obu kierunków;

ii) prowadzący zwierzęta pociągowe, juczne i wierzchowe lub bydło powinni pokazywać po stronie przeciwnej do tej, która odpowiada kierunkowi ruchu, co najmniej jedno światło białe lub żółte selektywne widoczne z przodu i jedno światło czerwone widoczne z tyłu lub jedno światło żółte samochodowe widoczne z obu kierunków. Światła te mogą być emitowane przez jedno urządzenie.

b) Na obszarze zabudowanym, który jest odpowiednio oświetlony, światła wymienione pod literą a) niniejszego ustępu nie są jednak wymagane.”

26. Do artykułu 34 Konwencji (Wyjątki)

Ustęp 2

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie: „Kierujący pojazdami uprzywilejowanymi w ruchu, skoro ich zbliżanie się jest sygnalizowane za pomocą specjalnych urządzeń ostrzegawczych pojazdu i pod warunkiem nienarażania na niebezpieczeństwo innych użytkowników drogi, nie są obowiązani przestrzegać wszystkich lub niektórych postanowień rozdziału II konwencji w brzmieniu nadanym im przez niniejsze porozumienie, innych niż postanowienia artykułu 6 ustępu 2. Kierujący tymi pojazdami mogą używać tych urządzeń ostrzegawczych tylko w przypadkach uzasadnionych pilnym charakterem ich zadania.”

Wersja angielska