Na podstawie art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342) zarządza się, co następuje:

§ 1.(skreślony).

§ 2.(skreślony).

§ 3.(skreślony).

§ 4.(skreślony).

§ 5.(skreślony).

§ 6.[Stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu] 1. Stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu żołnierza wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo wskutek choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej ustala się po zakończeniu leczenia żołnierza, jednakże nie później niż przy zwolnieniu ze służby wojskowej.

2. Ustalenie stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu może nastąpić przed zakończeniem leczenia, jeżeli uszczerbek ten jest niewątpliwy (np. brak kończyny, brak gałki ocznej, ślepota).

3. Jeżeli okres leczenia trwa dłużej niż 6 miesięcy, może być dokonane wstępne ustalenie trwałego uszczerbku na zdrowiu w celu umożliwienia wypłacenia żołnierzowi zaliczki na poczet jednorazowego odszkodowania.

§ 7.[Procent trwałego uszczerbku] 1. Stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu ustala się w procentach, według stanu zdrowia żołnierza w dniu wydania orzeczenia, zgodnie z zasadami zawartymi w „wykazie ustalającym normy oceny trwałego uszczerbku na zdrowiu”, ogłoszonym w Dzienniku Rozkazów Ministerstwa Obrony Narodowej.

2. W razie utraty lub uszkodzenia organu, narządu albo układu, których funkcje przed wypadkiem lub chorobą były już wcześniej upośledzone, stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu określa się w wysokości różnicy pomiędzy stopniem trwałego uszczerbku na zdrowiu po wypadku lub przebyciu choroby związanej ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej a stopniem upośledzenia istniejącego wcześniej. Jeżeli nie jest możliwe określenie, w jakim stopniu organ, narząd albo układ były upośledzone przed wypadkiem lub chorobą związaną ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej, przyjmuje się, że upośledzenia funkcji nie było.

3. Przy wielomiejscowych uszkodzeniach kończyny lub jej części ogólny stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu równa się sumie procentów uszczerbku ustalonych dla poszczególnych uszkodzeń, z tym że procent ten nie może być wyższy od procentu przewidzianego dla utraty uszkodzonej kończyny lub jej części.

4. Jeżeli wypadek albo choroba pozostająca w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej spowodowały uszkodzenie kilku kończyn, narządów albo układów, ogólny stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu równa się sumie procentów uszczerbku ustalonych dla poszczególnych uszkodzeń, z ograniczeniem do 100%.

5. Jeżeli procent trwałego uszczerbku na zdrowiu określony jest w wykazie w granicach od - do, przy ustalaniu stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu należy brać pod uwagę obraz kliniczny, stopień uszkodzenia czynności organu, narządu albo układu oraz towarzyszące powikłania.

6. Jeżeli dla danego przypadku brak jest odpowiedniej pozycji w wykazie, należy ocenić ten przypadek według pozycji najbardziej zbliżonej. Można przy tym ustalić stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu w procencie niższym lub wyższym od przewidywanego w danej pozycji, w zależności od różnicy występującej między ocenianym stanem przedmiotowym a stanem przewidzianym w odpowiedniej pozycji wykazu.

§ 8.[Związek śmierci ze służbą wojskową] 1. Związek śmierci żołnierza ze służbą wojskową wskutek wypadku ustala się na podstawie dokumentacji lekarskiej i innych dokumentów.

2. Związek śmierci żołnierza ze służbą wojskową wskutek choroby ustala się na podstawie dokumentacji lekarskiej i opisu warunków pełnienia służby przez żołnierza.

§ 9.(skreślony).

§ 10.[Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej] 1. Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej dotyczące ustalenia stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu żołnierza powinno:

1) zawierać rozpoznanie lekarskie określające stopień uszkodzenia czynności naruszonego organu, narządu lub układu, łącznie z towarzyszącymi powikłaniami;

2) określać procentowy stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu;

3) ustalać, czy stwierdzony uszczerbek na zdrowiu żołnierza pozostaje w związku ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby.

2. Orzeczenie dotyczące żołnierza zmarłego powinno określać przyczynę śmierci oraz ustalać, czy śmierć żołnierza pozostaje w związku ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby.

§ 11.[Składniki orzeczeń] 1. Orzeczenia, o których mowa w § 10, powinny ponadto zawierać:

1) szczegółowe uzasadnienie;

2) podpisy wszystkich członków komisji biorących udział w wydaniu orzeczenia oraz pieczęć urzędową komisji;

3) pouczenie o prawie wniesienia odwołania, ze wskazaniem terminu do wniesienia i komisji właściwej do rozpatrzenia odwołania.

2. Orzeczenie doręcza się zainteresowanemu żołnierzowi, a w razie śmierci żołnierza - jego małżonkowi. W razie braku małżonka orzeczenie doręcza się pełnoletniemu dziecku żołnierza lub opiekunowi dziecka małoletniego albo rodzicom lub innemu członkowi rodziny.

§ 12.(skreślony).

§ 13.(skreślony).

§ 14.[Przepisy odrębne] Szczegółową właściwość wojskowych komisji lekarskich, tryb kierowania na badania przez te komisje, ich skład oraz szczegółowy tryb postępowania i wydawania orzeczeń normują przepisy wydane na podstawie art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. z 1967 r. Nr 44, poz. 220 i z 1972 r. Nr 53, poz. 342) i art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1970 r. Nr 16, poz. 134 i z 1972 r. Nr 53, poz. 341 i 342).

§ 15.(skreślony).

§ 16.[Wejście w życie] [1] Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1973 r.