Art. 1. Wnioski o wpis w księgach hipotecznych (gruntowych, wieczystych), złożone stosownie do przepisów dekretu z dnia 8 sierpnia 1946 r. (Dz. U. R. P. Nr 39, poz. 233), jak również podstawy tych wniosków oraz właściwości i tryb postępowania w ich przedmiocie, podlegają przepisom obowiązującym przed wejściem w życie prawa rzeczowego i prawa o księgach wieczystych, jeżeli zostały złożone przed dniem 1 stycznia 1948 r.

Wpisy na podstawie takich wniosków będą dokonywane w niezmienionych księgach dotychczasowych.

Art. 2. Na obszarze mocy obowiązującej ustawy o księgach wieczystych z dnia 24 marca 1897 r. w brzmieniu, obwieszczenia z dnia 20 maja 1898 r. (Dz. U. Rzeszy, str. 754) prowadzenie tabel przy aktach ksiąg wieczystych, w których następują wpisy przewidziane w artykule poprzedzającym, nie jest obowiązkowe.

Art. 3. Przepis art. 1 niniejszego dekretu stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy nieruchomość nie ma urządzonej księgi hipotecznej (gruntowej, wieczystej) albo gdy urządzona dla niej księga zaginęła lub uległa zniszczeniu.

Art. 4. Wykonanie niniejszego dekretu porucza się Ministrom: Rolnictwa i Reform Rolnych, Sprawiedliwości i Skarbu, każdemu w zakresie jego właściwości.

Art. 5. Dekret niniejszy wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą obowiązującą od dnia 1 stycznia 1947 r.