Komentarz do ustawy o CIT 2024 - Art. 24f

[Zakres przepisu] Na podstawie komentowanego przepisu podatnicy CIT mają obowiązek uiścić dodatkowy podatek, tzw. podatek od wyjścia czy podatek od emigracji (ang. exit tax), gdy przenoszą:

● aktywa ze swojej siedziby głównej do stałego zakładu w innym państwie członkowskim lub państwie trzecim,

● aktywa ze swojego stałego zakładu w Polsce do swojej siedziby głównej lub innego zakładu w państwie członkowskim lub państwie trzecim,

● rezydencję podatkową do innego państwa UE lub państwa trzeciego (poza aktywami, które pozostają w związku ze stałym zakładem w pierwszym państwie),

● działalność gospodarczą prowadzoną przez swój zakład z jednego państwa UE do innego lub państwa trzeciego (o ile państwo stałego zakładu nie ma prawa do opodatkowania transferowanych aktywów).

Ustawodawca wprowadził exit tax w celu opodatkowania nierealizowanych jeszcze zysków kapitałowych, w związku z przeniesieniem przez podatnika do innego państwa aktywów, w tym wchodzących w skład zagranicznego zakładu lub ze zmianą rezydencji podatkowej. Co do zasady w przypadku CIT podatek ten obejmuje wszystkie przypadki przeniesienia aktywów osób prawnych mające negatywny z punktu widzenia polskiego fiskusa skutek podatkowy (gdy np. w wypadku osób fizycznych podatek ten ograniczono do przypadków, w których wartość przenoszonego majątku wynosi ponad 4 000 000 zł).

Należy zaznaczyć, że podatek od niezrealizowanych zysków ze swej istoty nie dotyczy każdego przeniesienia aktywów, a jedynie tego, z którym wiąże się utrata przez dane państwo prawa do opodatkowania dochodu efektywnie wygenerowanego przed przeniesieniem. Nałożenie podatku wynika z europejskiej dyrektywy 2016/1164, która ma zapobiegać unikaniu opodatkowania. Nakłada ona na podatników podatek od niezrealizowanych, hipotetycznych zysków, jakie można by było osiągnąć w danym kraju ze sprzedaży aktywów.