Komentarz do PIT 2023 - Art. 26i

I. Wprowadzenie

Od 1 stycznia 2020 r. ustawodawca wprowadził do ustawy o PIT rozwiązanie, które ma zapobiegać zatorom płatniczym - tzw. ulgę na złe długi, którą reguluje nowo dodany art. 26i. Ulga polega na możliwości zmniejszenia (wierzyciel) lub konieczności zwiększenia (dłużnik) podstawy opodatkowania o kwotę należności, która nie została uregulowana w terminie 90 dni, licząc od kolejnego dnia następującego po terminie płatności wskazanym na fakturze (rachunku) lub w umowie. Zwiększenia lub zmniejszenia podstawy opodatkowania należy dokonać w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym upłynął wskazany wyżej termin. Jeżeli podatnik poniósł stratę ze źródła przychodu (np. pozarolniczej działalności gospodarczej), z którym związana jest transakcja handlowa, wartość przeterminowanej transakcji odpowiednio zwiększa (u wierzyciela) albo zmniejsza (u dłużnika) kwotę straty z danego źródła. Nowa ulga nie wpływa więc bezpośrednio na zapisy w pkpir, gdyż jest rozliczana w zeznaniu rocznym. Dotyczy jednak przychodów (wierzyciel) lub kosztów (dłużnik) wcześniej ujętych w pkpir. Wierzyciel może rozliczyć ulgę już przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy. Dłużnik ma natomiast taki obowiązek (art. 44 ust. 17 ustawy o PIT). Rozliczenie ulgi przy zaliczkach nie wpływa na jej rozliczenie w zeznaniu rocznym. O rozliczeniu ulgi w zeznaniu rocznym decyduje uregulowanie, zbycie wierzytelności - u wierzyciela, lub też uregulowanie zobowiązania - u dłużnika, przed datą złożenia zeznania za dany rok. Jeżeli bowiem przed datą złożenia zeznania podatkowego za dany rok: