Komentarz do PIT 2023 - Art. 23a

I. Wprowadzenie

[Wprowadzenie przepisu w życie] Rozdział dotyczący opodatkowania stron umowy leasingu został dodany do ustawy o PIT ustawą z 6 września 2001 r. o zmianie ustaw: o podatku dochodowym od osób fizycznych, o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 106, poz. 1150). Weszła ona w życie 1 października 2001 r. i ma zastosowanie do umów zawartych od tej daty.

[Leasing w przepisach cywilnoprawnych] Na gruncie przepisów Kodeksu cywilnego umowa leasingu funkcjonuje jako jeden z rodzajów umów nazwanych od 9 grudnia 2000 r., kiedy to do Kodeksu wprowadzono przepisy art. 709¹-709¹⁸. Natomiast od 1 lipca 2011 r., po wejściu w życie przepisów ustawy z 25 marca 2011 r. o ograniczaniu barier administracyjnych dla obywateli i przedsiębiorców (Dz.U. Nr 106, poz. 622 ze zm.), do ustawy zostały wprowadzone zapisy regulujące tzw. leasing konsumencki. W jego przypadku stroną korzystającą z usługi leasingu jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

[Zakres przedmiotowy przepisu] Przepis art. 23a ustawy o PIT zawiera definicje legalne, którymi należy się posługiwać w odniesieniu do stosunków prawnych uznawanych na gruncie prawa podatkowego za umowę leasingu. Zdefiniowanie pojęć dotyczących leasingu ma w głównej mierze pomóc w precyzyjnej wykładni przepisów, trzeba jednak pamiętać, że definicje zawarte w ustawie o PIT służą wyłącznie interpretacji jej przepisów.

II. Definicja leasingu [art. 23a pkt 1]

Definicja leasingu zawarta w ustawie o PIT (analogiczną definicję zawiera również ustawa o CIT) jest oparta na konstrukcji umowy nazwanej ujętej w art. 709 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.