Komentarz do ustawy o podatkach i opłatach lokalnych - Art. 4

1

[Grunty] Podatek od nieruchomości od gruntów jest obliczany od ich powierzchni. Warto w tym miejscu jedynie wskazać, że ustawodawca użył pewnego skrótu, gdyż, co oczywiste, podstawą opodatkowania jest nie tyle powierzchnia, ile pole powierzchni. Ustawa w żadnym miejscu nie wyjaśnia, w jaki sposób należy tę powierzchnię ustalić.

W praktyce przyjmuje się, że źródłem informacji na temat powierzchni gruntu jest ewidencja gruntów, księga wieczysta lub ewentualnie dane wynikające z aktu notarialnego. Warto o tym pamiętać, gdyż rozbieżność pomiędzy danymi wynikającymi np. z ewidencji gruntów a tymi wynikającymi z fizycznych obmiarów poczynionych na potrzeby wewnętrznej inwentaryzacji podatnika nie zostanie wzięta pod uwagę przez organ podatkowy.

W orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalił się pogląd o związaniu organów podatkowych danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków. Na przykład w wyroku WSA w Krakowie z 24 stycznia 2013 r. (I SA/Kr 1433/12) Sąd stwierdził, że:

WSA

(...) w postępowaniu dotyczącym wymiaru podatku od nieruchomości nie jest dopuszczalne kwestionowanie zgodności danych wynikających z ewidencji gruntów ze stanem faktycznym, albowiem organy podatkowe nie prowadzą - bo nie mają do tego prawa - postępowania dowodowego dotyczącego zmiany treści zapisów w ewidencji gruntów i budynków. W postępowaniu podatkowym nie zapadają żadne rozstrzygnięcia w sprawie prowadzenia ewidencji gruntów (...).

Na uwagę zasługuje także stanowisko WSA w Poznaniu, przedstawione w wyroku z 10 maja 2011 r. (III SA/Po 778/10):

WSA

(...) Przechodząc do merytorycznej oceny zaskarżonej decyzji, w pierwszej kolejności powołać należy przepis art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. Nr 30, poz. 163 ze zm.) stanowiący, iż podstawą wymiaru podatków są dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. W myśl art. 20 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy odnośnie gruntów informacje te obejmują ich położenie, granice, powierzchnię, rodzaje użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenie ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty. Danymi tymi organ podatkowy jest związany i nie może w trakcie postępowania podatkowego przyjąć innych ustaleń niż wynikające ze wskazanej wyżej ewidencji. Podstawą zawartych w niej zapisów są dokumenty urzędowe w postaci odpisów z księgi wieczystej, aktów notarialnych, prawomocnych orzeczeń sądowych oraz ostatecznych decyzji administracyjnych.