Komentarz do CIT 2019 - Art. 24f

1

[Zakres przepisu] Od 1 stycznia 2019 r. podatnik CIT został zobowiązany uiścić dodatkowy podatek tzw. podatek od wyjścia czy podatek od emigracji (ang. exit tax), gdy przenosi:

● aktywa ze swojej siedziby głównej do stałego zakładu w innym państwie członkowskim lub państwie trzecim,
● aktywa ze swojego stałego zakładu w państwie członkowskim do swojej siedziby głównej lub innego zakładu w państwie członkowskim lub państwie trzecim,
● rezydencję podatkową do innego państwa UE lub państwa trzeciego (poza aktywami, które pozostają w związku ze stałym zakładem w pierwszym państwie),
● działalność gospodarczą prowadzoną przez swój zakład z jednego państwa UE do innego lub państwa trzeciego (o ile państwo stałego zakładu nie ma prawa do opodatkowania transferowanych aktywów).

Ustawodawca wprowadził exit tax w celu opodatkowania nierealizowanych jeszcze zysków kapitałowych, w związku z przeniesieniem przez podatnika do innego państwa aktywów, w tym wchodzących w skład zagranicznego zakładu lub ze zmianą rezydencji podatkowej. Co do zasady w przypadku CIT podatek ten obejmuje wszystkie przypadki przeniesienia aktywów osób prawnych mające negatywny z punktu widzenia polskiego fiskusa skutek podatkowy (gdy np. w przypadku osób fizycznych podatek ten ograniczono do przypadków, gdy wartość przenoszonego majątku wynosi 4 mln zł). Można tu zauważyć, że exit tax jako taki nie jest podatkiem dochodowym. Podatek powstanie tu nawet w przypadku, gdy podatnik nie osiągnie dochodu w normalnym rozumieniu tego pojęcia (jego majątek się nie zwiększy).