Komentarz do ustawy o podatku rolnym - Art. 2

1

[Grunt rolny zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej] Ustawa o podatku rolnym (dalej jako u.p.r.), regulując przedmiot podatku rolnego, wskazuje, że podatkowi rolnemu podlegają użytki rolne, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Za działalność rolniczą uważa się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, roślin ozdobnych, grzybów uprawnych, sadownictwa, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego fermowego oraz chów i hodowlę ryb.

W ustawie o podatku rolnym brak jest definicji działalności gospodarczej. Z systemowego punktu widzenia zasadne jest jednak, by rozumieć to pojęcie zgodnie z przepisami Prawa przedsiębiorców. Podkreślenia bowiem wymaga, że grunt zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej jest opodatkowany podatkiem od nieruchomości - ustawa o podatkach i opłatach lokalnych w zakresie definicji działalności gospodarczej odwołuje się zaś właśnie do przepisów Prawa przedsiębiorców.

Zgodnie z art. 3 Prawa przedsiębiorców, działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.

Przesłankami koniecznymi do uznania, że dana działalność spełnia wymogi przepisu art. 3 Prawa przedsiębiorców, są zatem:

● zarobkowy charakter działalności, który oznacza, że jest ona podejmowana w celu wypracowania zysku;

● wykazanie, że cechuje się ona zorganizowaniem, tj. jest wykonywana w sposób zaplanowany pod względem prawnym i faktycznym;

● ciągłość działalności gospodarczej, która oznacza, że istnieje względna stabilność jej wykonywania i nie jest to aktywność o charakterze incydentalnym, jednostkowym lub sporadycznym.

W konsekwencji tylko działalność charakteryzująca się zarobkowością, ciągłością i zorganizowaniem może być uznana na gruncie przepisu art. 3 Prawa przedsiębiorców za działalność gospodarczą. Brak choćby jednej z tych cech powoduje, że dana działalność nie ma charakteru gospodarczego.