Rozporządzenie o dokumentacji pracowniczej - komentarz

Pracodawca ma prawo żądać od osoby ubiegającej się o zatrudnienie konkretnie wskazanych dokumentów. Kandydat do pracy ma obowiązek je przedłożyć. Jeśli jednak zainteresowany pracą ich nie dostarczy, to jedyną konsekwencją może być rezygnacja z jego zatrudnienia. Pracodawca nie ma jednak obowiązku wymagania wszystkich dokumentów wymienionych w § 1 komentowanego rozporządzenia. Pracodawca może również zatrudnić osobę, która nie przedstawi któregoś z tych dokumentów.

Dokumenty wymagane przez pracodawcę

Jedynym dokumentem, którego pracodawca musi koniecznie wymagać od kandydata do pracy, jest orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku, wydane po poddaniu się przez osobę ubiegającą się o zatrudnienie wstępnym badaniom lekarskim. Nie można bowiem dopuścić do pracy pracownika, który nie ma takiego orzeczenia (art. 229 § 1 pkt 1 i § 4 Kodeksu pracy).

Ważnym dokumentem, którego pracodawca może wymagać od kandydata do pracy, jest kwestionariusz osobowy zawierający przede wszystkim dane identyfikujące osobę ubiegającą się o zatrudnienie i wskazujące na jej wykształcenie oraz doświadczenie zawodowe. Zakres danych z tego kwestionariusza, żądanych przez pracodawcę, nie może wykraczać poza zakres danych, o których mowa w art. 22¹ § 1 Kodeksu pracy. Na podstawie tego przepisu pracodawca ma prawo żądać od osoby ubiegającej się o zatrudnienie podania danych osobowych obejmujących:

● imię (imiona) i nazwisko,

● imiona rodziców,

● datę urodzenia,

● miejsce zamieszkania (adres do korespondencji),

● wykształcenie,

● przebieg dotychczasowego zatrudnienia.

Sposób dokumentowania danych osobowych

Udostępnienie pracodawcy danych osobowych następuje w formie oświadczenia osoby, której one dotyczą. Pracodawca ma jednak prawo żądać udokumentowania tych danych (art. 22