Materiał do dyskusji proponuje nowe zasady ujmowania przychodów

W grudniu 2008 roku Rada. Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (RMSR) opublikowała materiał do dyskusji „Wstępne poglądy na temat ujmowania przychodów w umowach z klientami". Materiał ten stanowi pierwszy etap opracowywania standardu poświęconego temu zagadnieniu we współpracy z Amerykańską Radą ds. Standardów Rachunkowości (FASB).

Termin nadsyłania uwag mija 19 czerwca 2009 roku.

Kluczowe propozycje

Opracowanie omawia ustalenia ramowe, które powinny stanowić podstawę wymogów ujmowania, ale nie poświęca miejsca konkretnym przypadkom zastosowania. Zostaną one uwzględnione na kolejnym etapie realizacji projektu. Najważniejsze propozycje zawarte w materiale do dyskusji to:

• uzależnienie ujęcia przychodów od umowy z klientem, w szczególności od wzrostu pozycji netto jednostki w umowie z klientem w wyniku realizacji przyjętych zobowiązań umownych;

• ujęcie przychodu z tytułu realizacji poszczególnych zobowiązań umownych w chwili przejęcia przez klienta kontroli nad obiecanym składnikiem aktywów (towarów lub usług), w wyniku którego staje się on własnością klienta;

• traktowanie zarówno dostaw towarów jak i usług jako przekazania klientowi składnika aktywów;

• rozliczanie zobowiązań umownych oddzielnie w miarę przekazywania klientowi poszczególnych składników aktywów (towarów lub usług) - system ten określa się czasem mianem nierozłącznych rozliczeń wieloelementowych, choć terminu tego nie użyto w projekcie; oraz

• początkowa alokacja ceny transakcji pomiędzy poszczególne zobowiązania umowne na podstawie relatywnych indywidualnych cen sprzedaży związanych z nimi towarów i usług.

Choć propozycje te oparto o system ramowy bardzo zbliżony do obecnie stosowanych praktyk, spowodują one znaczące zmiany ujmowania przychodu przez niektóre jednostki. Jedna z najważniejszych proponowanych zmian to uzależnienie ujęcia przychodu od przejęcia przez klienta kontroli nad związanym z nimi składnikiem aktywów. Mogłoby to na przykład wpłynąć w szczególności na jednostki stosujące obecnie metodę stopnia zaawansowania w umowach o budowę, w przypadku, gdy klient nie ma kontroli nad składnikiem aktywów w okresie budowy. W ramach proponowanego modelu jednostki takie w zamian ujmowałyby przychód dopiero w chwili przejęcia przez klienta kontroli nad składnikiem aktywów, co może nastąpić dopiero na koniec okresu budowy.