Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 13 marca 2008 r., sygn. II FSK 98/07

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, Sędzia NSA: Jacek Brolik, Sędzia WSA del.: Sławomir Presnarowicz (spr.), Protokolant Katarzyna Pawłowska, po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26 września 2006 r. sygn. akt I SA/Gl 1126/06 w sprawie ze skargi T. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 28 kwietnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2) zasądza od T. P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 26 września 2006 r., sygn. akt I SA/Gl 1126/06, uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 28 kwietnia 2006 r., Nr [...], w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2001 w kwocie 2.944,40 zł. Podstawą prawną powyższego orzeczenia Sądu I instancji był art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. ), określanej dalej jako p.p.s.a.

Z ustaleń stanu faktycznego podanego w zaskarżonym wyroku wynika, że decyzją z dnia 12 grudnia 2003 r. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w C. określił T. i T. P. należny podatek dochodowy od osób fizycznych za 2001 r. w kwocie 2.944,40 zł. Z uzasadnienia powyższej decyzji Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w C. wynika, że organ podatkowy l instancji w ramach weryfikacji rozliczenia małżonków T. i T. P. w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. stwierdził, że podatnicy wykazali w zeznaniu podatkowym PIT-37 za ten rok podatkowy dochody męża z umowy o pracę oraz dochody żony z tytułu emerytury (renty) krajowej. Małżonkowie dokonali odliczeń wydatków rehabilitacyjnych w kwocie 6.117,16 zł, a od podatku odliczono ulgę z tytułu świadczeń zdrowotnych w wysokości 19 zł i z tytułu budowy budynku mieszkalnego w kwocie 200,53 zł. Podatnicy ponieśli wydatki rehabilitacyjne w związku z chorobą syna D. P. w łącznej kwocie 6.117.16 zł. W wyniku przeprowadzonego postępowania podatkowego ustalono, że na kwotę tą składa się odliczenie z tytułu używania własnego samochodu na dowóz syna na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - ryczałt - 2.100 zł oraz wydatki w łącznej kwocie 4.017,16 zł, udokumentowane fakturami VAT i dowodami wpłat. Organ podatkowy ustalił, że 6 z przedłożonych przez podatnika faktur dokumentuje zakup skrobi kukurydzianej i glukozy, na które wydatkowano łącznie 1.811,50 zł. Weryfikując wydatki poniesione przez podatników w związku z chorobą syna organ podatkowy l instancji porównał przedłożone przez stronę faktury na zakup leków z lekami wymienionymi w kartach wypisowych dotyczących leczenia szpitalnego D. P. i stwierdził, że nieprawidłowo odliczono wydatki na zakup skrobi kukurydzianej i glukozy. W ocenie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w C., zgodnie z art. 26 ust. 7a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( t.j. z 2000 r., Dz.U. Nr 14, poz. 176 ze zm.), podawanej dalej jako u.p.d.o.f., za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się wydatki na zakup leków - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi w danym miesiącu wydatkami a kwotą 140 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki stale lub okresowo. Z przedłożonych kart wypisowych dotyczących leczenia D. P. wynikało, że wymaga on regularnego przyjmowania surowej skrobi oraz glukozy. Organ podatkowy l instancji wskazał, że zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Przepisy wprowadzające ustawę Prawo farmaceutyczne, ustawę o wyrobach medycznych oraz ustawę o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, ilekroć w obowiązujących przepisach jest mowa o środkach farmaceutycznych lub lekach rozumie się przez to produkty lecznicze w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz.U. Nr 126, poz. 1381). Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 32 tejże ustawy - Prawo farmaceutyczne produktem leczniczym jest substancja, której przypisuje się właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt. Natomiast w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług leki zostały sklasyfikowane jako oddzielna grupa o symbolu 24.42.1, zaś skrobia kukurydziana i glukoza zostały sklasyfikowane w dziale 15.62.2 - skrobia i produkty skrobiowe, cukry i syropy z cukru, gdzie indziej nie sklasyfikowane (symbol wg. SWW 2452-19x). W tej sytuacji Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w C. stwierdził, że produkty spożywcze, mimo, iż niezbędne w diecie, nie są lekami, a zatem wydatki na ich zakup nie podlegają odliczeniu w ramach ulgi na cele rehabilitacyjne.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00